Wersja dla osób niedowidzących
Uwielbiam komiksowe serie dla dzieci, które z jednej strony bawią i niosą sobą znakomitą rozrywkę, zaś z drugiej uczą także tego, co w życiu ważne. I jedną z moich ulubionych serii w tym względzie jest cykl „Opowieści z Bukowego Lasu”, przedstawiający zabawne przygody przesympatycznych zwierząt. Dziś mam przyjemność opowiedzieć wam o drugim tomie tej serii - komiksie pt.
Niekiedy przychodzi czas, gdy trzeba po prostu się pośmiać i przenieść do świata niezwykłego. Świata pełnego dobra, honoru i… absurdu oraz naiwności. Zawsze kojarzyły mi się z takim czymś najróżniejsze filmy familijne. Najczęściej miały jakiś morał, co samo w sobie było niezwykle logiczne. W końcu taki film miała oglądać cała rodzina i to cała rodzina miała czerpać z niego radość i właśnie jakąś mądrość.
Jaouen Salaün, kolejne nowe nazwisko i związany z nim komiksowy twór trafia na polski rynek. A co z tego wynika? Na pewno sporo dobrego dla fanów europejskich komiksów środka z gatunku szeroko pojmowanej fantastyki, a już science fiction w szczególności. Bo „Elecboy” to lektura całkiem przyjemna, dość typowa, rzemieślnicza bardziej, niż artystyczna, ale przyjemna właśnie.
W „Wyszywankach” Satrapi robi to, co robi najlepiej: opowiada o życiu kobiet na Bliskim Wschodzie. Drugie „Persepolis” to to nie jest, choć mówi się, że tu akcja przebiega równolegle do niego. Drugi „Kurczak ze śliwkami” też to nie jest. Właściwie nie do końca to nawet komiks. Przy okazji jednocześnie wydźwięku tak mocnego, jak te najsłynniejsze dzieła autorki nie ma, nadal jednak jest ciekawym głosem, udanym dodatkiem do reszty, a do „Persepolis” szczególnie – samodzielnym dziełem zresztą też – i tylko ta forma, jakby od niechcenia, jakby szkicownik to taki, który tak naprawdę ukazać się nie miał, a na pewno nie w takiej formie, trochę może niektórych odbiorców odrzucić.
Wiek XIX. Londyn. Seria dziwnych samobójstw tutejszej socjety wstrząsa ludźmi. Wśród zainteresowanych sprawą jest trójka przyjaciół, którzy trafiają w sam środek koszmaru, kiedy ginie jeden z nich. Pozostali dwaj zaczynają więc swoiste własne śledztwo, które prowadzi ich coraz głębiej w mrok i szaleństwo, jakiego nie mogli się spodziewać…
Arthur Machen, jakoś nie jest to nazwisko, które słyszy się często.
Benoît Sokal to nazwisko, którego chyba nikomu przybliżać nie trzeba. Zmarły przed dwoma laty artysta, choć najdłużej w swej karierze siedział w branży komiksowej, chyba w naszych czasach przede wszystkim kojarzy nam się z grami komputerowymi. A już z serią „Syberia”, cenionym dziełem i zarazem ostatnim jego dokonaniem, włącznie. Ja, choć fanem komiksu jestem, z jego graficznymi opowieściami dotąd zetknąć się szczęścia nie miałem, ale „Syberię” sobie ograłem, bardzo miło zrobiło to moim oczom – taki klimacik lubię akurat – a teraz dorwałem komiks.
RICK I MORTY POWRACAJĄ! Powracają z nową serią zwariowanych, fantastycznych i zawsze przezabawnych przygód za sprawa premiery komiksowego albumu „Rick i Morty. Nowa czapka Ricka!”, który ukazał się właśnie nakładem Wydawnictwa Egmont. Zapraszam do poznania recenzji tej pozycji.
Tym razem genialnego Ricka i jego nieco mniej rozgarniętego wnuka Morty'ego, będą czekały naprawdę wielkie i zadziwiające kłopoty.
Ostatnimi czasy nietrudno trafić na wyjątkowe pod względem graficznym komiksy dla młodszych miłośników. Zarówno osoby lubiące tradycyjną kreskę, jak i ci wolący bardziej nie rysunkowe, a w stylu grafiki komputerowej przedstawienie świata znajdą wśród nowości ciekawe pozycje. Jak to się mówi – dla każdego coś dobrego. Często jednak jakość wizualna nie idzie w parze z jakością samej historii.
BIBLIOTECZKA