Mały Książę | Autor: Antoine de Saint Exupéry

„Jedynie sercem można wszystko poznać jasno. To co najważniejsze skrywa się przed wzrokiem" – te dwa zdania zapadły w mej pamięci po przeczytaniu mojej ostatniej lektury i myślę, że nie zapomnę ich do końca życia. Ja wielu z Was zapewnie zauważyło powyższy cytat pochodzi z kultowej powieści „Mały Książę". Jej autor- Antoine de Saint-Exupery to jeden z najbardziej znanych francuskich pisarzy opowieści dla dzieci. Pan Antonie był nie tylko pisarzem czy poetą, ale również francuskim lotnikiem. Doświadczenia pilota podczas wieloletniej pracy wywarły bezpośredni wpływ na jego twórczość literacką. Do najbardziej charakterystycznych dzieł Francuza możemy zaliczyć: Pocztę na Południe, Nocny lot, Ziemie, planetę ludzi, Pilota wojennego, Małego Księcia i Twierdzę. Jego najbardziej znana powieść Pt. „Mały Książę" , którą chcę zrecenzować, została wydana w Polsce w 69 różnych wydań z 33. różnymi okładkami. Tę wspaniałą bajkę wydało również wiele innych państw, dlatego łącznie możemy naliczyć 244 książki w 103 różnych językach i dialektach z całego świata (najnowsza w języku tajskim).

Ta znakomita książka, napisana w 1943 roku, opowiada o chłopcu, który żyjąc samotnie na swojej małej planecie opiekuje się swoją różą. Mimo codziennych rozmów ze swoim pupilem czuje niedosyt i postanawia wyruszyć w podróż na poszukiwania przyjaciela. Chłopiec odkrywa nowe planety, poznaje różnych ludzi i wartości, które starają się wystrzegać inni. Dociera również na ziemię, gdzie uświadamia sobie co tak naprawdę jest dla niego najważniejsze. Powieść pokazuje nam, że nie zawsze jest tak jak myślimy, że trzeba coś najpierw stracić żeby to docenić.

Utwór Antoine de Saint-Exupery to pozycja, do której, mimo dorastania, powracamy przez całe życie w poszukiwaniu przednich wartości życiowych takich jak: miłość, wierność czy przyjaźń. Autor ukazuje nam w swej powieści przykładem małego chłopca, potrzebę jaką ma każdy z nas- posiadanie przyjaciela. To mu możemy się zwierzyć gdy coś nas gnębi, to on pomaga nam kiedy jest trudno. Nasz powiernik również cieszy się razem z nami z naszych sukcesów, dopinguje nas w ważnych chwilach naszego życia. Oczywistością jest więc to, że on oczekuje tego samego od nas. A często nie doceniamy naszego przyjaciela, raniąc go słowami lub czynem, będąc zazdrosnym o to, że mu się coś udało, a nam nie; ciesząc się z jego niepowodzeń. Jednak czym było by życie bez naszego kompana? Więc pamiętajmy i doceniajmy to co mamy, bo, tak jak mówił Ralph Waldo Emmerson : „Przyjaciel - ktoś, przed kim można głośno myśleć."

Kolejną ważną rzeczą, którą Antoine de Saint-Exupery porusza w swojej książce jest to, że wielu ludzi ocenia innych po wyglądzie czy grubości portfela. Według mnie jeśli chcemy kogoś tak naprawdę poznać, to nie powinniśmy starać zawrzeć się znajomość tylko z tym kto dobrze wygląda czy ma dużo pieniędzy. Powinniśmy poznać wnętrze człowieka, to jaki jest dla innych, jakim ma charakter itp. Dopiero wtedy możemy powiedzieć, że znamy tą osobę ;) Kiedyś byłam na kolonii, z dziewczyną, która zwracała uwagę na „okładkę" danej osoby. Omijała szare myszki, które często wyglądały nijako. Dlatego nawet nie zamieniła słowa z Piotrkiem – ubogim chłopakiem, a zabiegała o względy Konrada- pewnego siebie jedynaka. Owej dziewczynie udało się zdobyć serce Kondzia. Ja za to, wraz z moją koleżanką Darią zaprzyjaźniłam się z Piotrkiem, który mieszkał w tym samym bloku co Daria. Jak się okazało po kilku dniach, Konrad zdradzał dziewczynę, która oceniała wszystkich po okładce, a niewidoczny Piotrek do dziś jest moim przyjacielem. Teraz nasuwa się jedna zasada, według, której i my powinniśmy postępować – Nie oceniaj książki po okładce !

Każde dzieło literackie buduje fabuła jak i bohaterowie, o którym chciałabym wspomnieć słowo. Myślę, że każdy, kto czytał powieść Antoinego de Saint-Exuperyego polubił Małego Księcia – tytułowego bohatera, który przewija się przez całą powieść. Kolejną szczególną kreacją jest Pilot, o którym niezbyt wiele dowiadujemy się w ciągu trwania akcji. Moją ulubioną postacią jest zaś Lis, który daje mam wskazówki życiowe z prawie każdym swoim słowem. Należy również wspomnieć o tym, że język, którym posługuje się autor jest prosty i zrozumiały dla czytelnika. Książkę czyta się szybko i sprawnie ,i choć czytanie zajmuje jedno popołudnie, pozycja ta na długo pozostaje w sercu. Dzieło to jest niepowtarzalne. Ale czy jest moment najbardziej intrygujący, moment kulminacyjny? Wydajne mi się, że nie ma po wszystko w książce dociągnięte jest na ostatni guzik. Według mnie „Mały Książę" będzie miał zainteresowanie przez cały czas i z pewnością kolejne pokolenia nie przejdą obok niego obojętnie.

Jedyną rzeczą, która nie przypadła mi do gustu jest to, że przygody „Małego Księcia" mogliśmy przeżywać tak krótko. Myślę, że ta wartościowa lektura, którą niektórzy z mojej klasy uważali za nieco dziecinną pokaże czytelnikowi, że nie warto budować swojego życia na niedoścignionych ideałach piękna, ale skupić się na tym co każdy z nas ma w środku. Starajmy się patrzeć wnętrzem i dawać innym zaglądać w nasze serce.

Podsumowując, stwierdzam, że „Mały Książę" to kolejna fantastyczna książka, która uczy nas jak żyć. Pan Antoine de Saint-Exupery w swej prostej opowiastce stara się przekazać nam największe prawdy życiowe. Tak jak możemy przeczytać w wypowiedzi jednej z internautek : „Piękno osoby poznawaj z zamkniętymi oczami. wtedy zobaczysz jakie piękno tak naprawdę nosi w środku..." tak też starał się nam powiedzieć swoją pozycją Pan Antonie. Na zakończenie chciałabym powiedzieć, że mimo osądu moich rówieśników książka nie jest dziecinna, ale jest dla każdego, bo przecież „Wszyscy dorośli byli kiedyś dziećmi.".

"Mały Książę" Antoine'a de Saint-Exupéry'ego to powieść pełna symboliki i ukrytych sensów. Skłania do refleksji nad naszym życiem, dorastaniem, a także nad sobą samym.

Motyw przyjaźni pojawia się w literaturze od czasów starożytnych. Być może dlatego, że człowiek od zarania dziejów potrzebował towarzystwa, by nie czuć się samotnie. Poszukiwał bratniej duszy – osoby, która by go zrozumiała oraz dzieliła z nim radości i smutki. Wspominam o tym dlatego, że moim zdaniem najpiękniejszą książką o przyjaźni jest właśnie "Mały Książę" Antoine'a de Saint-Exupéry'ego.

Tytułowy bohater był jedynym mieszkaniec maleńkiej planety o nazwie Asteroid B 612. Jego życie mijało na wyrywaniu młodych baobabów, czyszczeniu wulkanów i obserwacji zachodów słońca. Do czasu, gdy pewnego dnia pojawiła się piękna róża, o którą chłopiec musiał zadbać. Niestety arogancka i wymagająca roślinka nie okazywała mu za to wdzięczności. Przez co, mimo natłoku obowiązków, czuł się samotny. Tak bardzo chciał znaleźć przyjaciela, że był gotów opuścić swoją kapryśną różę i wyruszyć w podróż w nieznane...

Mały Książę odwiedził wiele planet i spotkał na swojej drodze przeróżnych ludzi, od których wiele się nauczył. A każdy z nich symbolizuje kogoś innego: Król – despotę, Pan Próżny – narcyza, Pijak – człowieka uzależnionego, Biznesmen – materialistę, Latarnik – pracoholika, a Geograf – urzędnika.

Jednak najwięcej Mały Książę wyniósł ze swojego pobytu na Ziemi, na której poznał m.in. lisa. Pustynny lisek pragnął być oswojonym, by stworzyć więź z drugą osobą. Wyjaśnił chłopcu, na czym to polega: "Do tej pory byłeś dla mnie tylko chłopcem, takim samym jak pięć tysięcy innych chłopców. Nie potrzebujemy siebie nawzajem. Bowiem ja też jestem dla ciebie tylko jednym z wielu lisów. Ale kiedy mnie oswoisz, staniemy się sobie niezbędni. Będziesz dla mnie jedynym na świecie chłopcem, a ja będę dla ciebie jedynym na świecie lisem". To właśnie dzięki niemu Mały Książę zrozumiał, co stracił, opuszczając różę, którą kochał. Była dla niego jedyną na świecie Różą. A na Ziemi wszystkie róże były takie same... Ważne było dla niego także spotkanie z pilotem, który jest zarazem narratorem i prowadzi nas przez kolejne przygody Małego Księcia. Czyżby było to alter ego autora, który też był pilotem?

Książkę tę czyta się szybko, gdyż jest bardzo krótka i napisana lekkim językiem. Jednak tematyka wcale do łatwych nie należy. Bowiem powieść ta opowiada o dorastaniu do miłości, o przyjaźni, odpowiedzialności za drugiego człowieka, a także poszukiwaniu swojego miejsca w życiu. Autor krytykuje w niej dorosłych, którzy zapomnieli już jak byli dziećmi i są ograniczeni przez konwenanse. "Dorośli nie są w stanie zrozumieć czegokolwiek, a przecież ciągle tłumaczenie im wszystkiego bardzo męczy dzieci".

Dużym walorem książki są obrazki Saint-Exupéry'ego - m.in. niezapomniany słoń, który został połknięty przez węża czy baranek w pudełku. Trzeba przyznać, że autor miał duża wyobraźnię.

"Mały Książę", określany jako filozoficzna baśń dla dzieci i dorosłych, jest pełen symboliki i ukrytych sensów. Powieść skłania do refleksji nad naszym życiem, dorastaniem, a także nad sobą samym. Zakończenie jest zaskakujące i sprawia, że ciśnie się łezka w oku. Myślę, że to powieść dla każdego bez względu na wiek. Mimo że za moich czasów omawiana była w szkole podstawowej bardzo szczegółowo, to jednak pełne jej zrozumienie jest możliwe dopiero po latach. Dorosły czytelnik dostrzeże w niej to, czego nie widział w wieku nastu lat. I to jest w tym najpiękniejsze, odkrywanie jej na nowo.

Na zakończenie wspomnę, że zamiarem Antoine'a de Saint-Exupéry'ego było skierowanie tej książki do dorosłych czytelników. We wstępie napisał: "dzieci wybaczcie mi, że dedykuję tę książkę osobie dorosłej. Ale mam poważne powody: ten dorosły to mój - najlepszy na świecie – przyjaciel. Następny argument: ten dorosły wszystko zrozumie (nawet książki dla dzieci)". Dlatego polecam tę książkę szczególnie dorosłym, którzy dzięki niej może przypomną sobie dziecięce czasy. Czasem warto spojrzeć na świat ich oczami.