Opowiedz Mi O Panu Bogu. Modlitwa I Przykazania | Autor: Josef Osterwalder

Josef Osterwalder podjął się wyzwania opowiedzenia dzieciom o Bogu w sposób jasny i wypełniony życiowymi przykładami. Owocem jego prób są dwie książki: Opowiedz mi o Panu Bogu. Wiara i Opowiedz mi o Panu Bogu. Modlitwa i przykazania.
Obie, w moim odczuciu, z powodzeniem będą mogły pełnić swoją rolę, jeśli tylko znajdą się w odpowiednich rękach. Ich ważną cechą jest prostota przekazu, atrakcyjność podawanych przykładów i forma, która dotrze do najmłodszych, nie nudząc przy tym rodziców.
W części o modlitwie i przykazania Osterwalder sięga do znanego mi już z poprzedniej części schematu – przedstawicielem pytających dzieci czyni Marcina, a osobą rozwiewającą jego wątpliwości – tatę.
Sposób przedstawienia poszczególnych historii jest ten sam: krótkie wprowadzenie sygnalizujące problem, anegdota, puenta, a na marginesie cytat. Miejsce tych z Pisma Świętego, zajęły w niektórych przypadkach sentencje bez podawania źródeł.
Podobnie jak poprzednia książeczka, także i ta stanowić może pretekst do podjęcia dyskusji na tematy związane z chrześcijaństwem. Tym razem w świetle rozważań pojawiają się tematy takie jak Kościół jako wspólnota; potrzeba wspierania ludzi i budowania świątyni; istota współistnienia różnych wyznań i cel wędrówki ludzi do nich przynależących; wiara jako fundament, ale nie jedyna potrzebna do zbawienia rzecz; Bóg mówiący do człowieka w ciszy; znaki dawane nam przez Boga, byśmy żyli w zgodzie; pomoc drugiemu człowiekowi, jako wyraz miłości; cierpienie niesprawiedliwości i czynienie jej; konieczność życia według przykazań; priorytety w życiu osoby wierzącej; potrzeba wypoczynku; słuchanie jako modlitwa; zwracanie się do Boga niczym dziecko; modlitwa za drugiego i inne.
Tematy te wynikają z prawdziwej chęci poznawania Pana Boga, poprzez dochodzenie od wiedzy do wiary. Zaspokajanie dziecięcej ciekawości odpowiedziami przemyślanymi leży w obowiązkach rodziców, a także katechetów, do których w dużej mierze kierowana jest ta książka.
Wraz z jej poprzedniczką, stanowić będzie minikompendium, mogące być wsparciem w sytuacji, gdy dziecko postawi przed nami pytanie, na które samodzielnie ciężko będzie udzielić odpowiedzi.
Polecam i zachęcam do własnych poszukiwań – bądźmy jak dzieci!