Nielegalni (Audiobook) | Autor: Vincent V. Severski

Mission possible - „Nielegalni"

Zastanawialiście się kiedyś, jak to jest być tajnym agentem? Ja wielokrotnie. Czasem wmawiałam sobie nawet, że byłabym w tym na pewno niezła. Naoglądało się Jamesów Bondów i nabrało przeświadczenia, że to z pewnością przyjemna robota, pełna przygód i niebezpieczeństw, ale dzięki wrodzonemu sprytowi (który sobie przypisywałam) możliwa do ogarnięcia. Dziś, mając już lat zdecydowanie więcej niż naście, wiem że tamto dumanie było śmiesznym, dziecięcym gadaniem.

Jak naprawdę (albo w sporym przybliżeniu) wygląda ta robota, pokazał były oficer wywiadu PRL i RP, działający przez 26 lat pod przybraną tożsamością, Vincent V. Severski. W „Nielegalnych", swoim literackim debiucie, przedstawił pracę grupy polskich nielegałów, czyli swoich kolegów po fachu.

Sądząc po ilości odznaczeń, jakie Vincent V. Severski otrzymał za pracę w wywiadzie, a także zerkając na jego bogaty życiorys, wysuwa się wniosek, że to prawdziwy fachowiec. Dziś, po wysłuchaniu audiobooka, mogę też powiedzieć, że jest fachowcem także i w dziedzinie literackiej.

„Nielegalni" to książka szpiegowska, w dużym stopniu oparta na prawdziwych wydarzeniach. Siłą rzeczy, są to wydarzenia podane w mocno zbeletryzowanym opakowaniu.

W powieści Severskiego dzieje się dużo. Mamy tu do czynienia z kilkoma na pozór niezwiązanymi ze sobą wydarzeniami. Jest akcja polskiego wywiadu pod dowództwem Konrada Wolskiego, mająca na celu odnalezienie tajnego archiwum NKWD. Jest tajemnicza śmierć pułkownika Stiepanowicza z mińskiego KGB. Jest szwedzki motyw z wykonującym niezrozumiałe czynności Hansem Jorgensenem, jest w końcu wątek z roku 1939, z NKWD w roli głównej.

W jaki sposób wszystkie te na pozór niezwiązane ze sobą sprawy łączą się ze sobą, dowiecie się wysłuchując audiobooka Severskiego. Także tutaj odkryjecie związek tych spraw z IPN-em.

Zapewniam, że nie będziecie nudzić się ani przez minutę, wysłuchując tej fascynującej historii. To ważne podkreślenia, bo nagranie liczy ponad 30 godzin [sic!], co może wydawać się przerażające dla niektórych. Jednak wsłuchując się w głos znanego aktora, Krzysztofa Gosztyły, nie odczujecie owej długości, ciągle chcąc więcej i więcej.

Byłam trochę zawiedziona, a nawet poczułam się lekko oszukania, kiedy spostrzegłam, że książka nie jest czytana przez jej autora, a przez wspomnianego już Krzysztofa Gosztyłę. Żałowałam, że Severski nie pokusił się o czytanie, bo jego głos przyprawia o ciarki. Polecam posłuchać któryś z wywiadów z nim, by zrozumieć o czym mowa i podzielić mój ból.

Być może dlatego głos Gosztyły początkowo działał mi na nerwy, póki nie przywykłam do jego aktorskiego, scenicznego szeptu. I muszę oddać sprawiedliwość, głos ten ciekawie komponuje się z treścią. Choć początkowo kilkakrotnie uznałam, że lektor jest irytujący, bo często czytał dość leniwie, usypiając nieomal słuchacza (a w zasadzie czujność), z czasem doceniłam jego interpretację, tak genialnie (nie, wcale nie przesadzam) dopasowaną do czytanego tekstu. Z resztą posłuchajcie sami, a być może przyznacie mi rację.

Minusem w powieści jest duża ilość zwrotów rosyjskich, jak gdyby autor wychodził z przeświadczenia, że większość z czytelników, jeśli nie wszyscy, znają mowę Puszkina. A przecież czasy, gdy w szkole (i nie tylko) królował rosyjski, dawno minęły.

Na koniec jedna uwaga: przy takich lekturach ręce same składają się do oklasków, a przecież to zaledwie debiut literacki... Już nie mogę doczekać się, aż zasiądę do lektury „Niewiernych".