Florenckie Lato | Autor: Judith Lennox

Do sięgnięcia po "Florenckie lato" przekonała mnie urokliwa okładka u mieszczony na niej opis sugerujący, że czekają mnie relaksujące chwile w towarzystwie intrygującej, ale przyjemnie nieskomplikowanej lektury - ot, zwyczajna powieść obyczajowa z wątkiem miłosnym, po jaką każda z nas z chęcią sięga od czasu do czasu.

Podobne nastawienie w najmniejszym nawet stopniu nie przygotowało mnie na burzliwą, kipiącą od emocji opowieść o fatalistycznym tragizmie ludzkich losów, desperackiej pogoni za szczęściem, rozpaczliwej walce o swoje miejsce w życiu i pozostanie sobą. Ten pełen psychologicznej głębi, niepozbawiony nastrojowej refleksji i symbolizmu, przepojony nostalgiczną tęsknotą za minionymi czasami obraz dramatycznych zmagań z życiem mocno zapadł mi w serce. Z każdą kolejną stroną powieści byłam coraz bardziej oczarowana żywą, ekspresywną, niezwykle plastyczną prozą, która pochłaniała bez reszty całą moją uwagę, angażowała wszystkie zmysły zajmując myśli nawet wówczas, kiedy nie byłam pogrążona w lekturze.

Lato 1933 roku. Siostry Nicolson, 17-letnia Tessa i 12-letnia Freddie mieszkają wraz z matką w urokliwej Villa Millefiore nieopodal Florencji. Baśniowa, niemal nierzeczywista atmosfera sielskich, beztroskich chwil z dala od politycznych zawirowań spędzonych w towarzystwie rodzeństwa Zanetti - Guido, Sandro i Faustiny, na zawsze pozostaną w pamięci sióstr jako najszczęśliwszy okres w życiu. To lato szczególnie zapisało się w pamięci Tessy, którą połączyło z Guido gwałtowne, płomienne uczucie. Wyjazd sióstr do angielskiej szkoły z internatem kładzie mu jednak kres.
Po latach impulsywna, żywiołowa Tessa robi karierę modelki, zmienia mężczyzn jak rękawiczki, spędza czas na wybiegach, przyjęciach i egzotycznych podróżach - słowem, czerpie z życia pełnymi garściami. Zawsze podziwiana i w centrum uwagi, przywykła do życia na wysokim poziomie i niezależności zarówno finansowej, jak i uczuciowej.
Jej życie dramatycznie się zmienia, kiedy nawiązuje romans z obiecującym pisarzem, a zarazem żonatym mężczyzną, Milo Rycroftem. Związek ten przynosi Tessie żal i cierpienie. W przededniu wojny kobieta wyjeżdża do Włoch, które kojarzą jej się z najpiękniejszymi chwilami życia, by tam odzyskać duchową równowagę, odnaleźć ukojenie i zapomnienie...

Stęskniona Freddie - mimo groźby wybuchu wojny - postanawia odwiedzić siostrę i namówić ją do powrotu do Anglii, jednak Tessa pozostaje nieugięta. Zrozpaczona Freddie wraca do kraju, jednak pewne nieoczekiwane spotkanie na zawsze zmieni jej życie.
Wybuch wojny sprawia, że życie obu sióstr dramatycznie się komplikuje; żadna z nich nie przypuszcza, że widzą się po raz ostatni...

"Florenckie lato" to poruszająca w swoim autentyzmie, wielowątkowa powieść psychologiczno - obyczajowa. Jej fabuła oscyluje wokół dramatycznych, pełnych życiowych zawirowań losów trzech kobiet wpisanych w okrutne lata II wojny światowej i trudny czas, jaki nastąpił tuż po jej zakończeniu. Losy Tessy i Freddie Nicolson oraz Rebekki Rycroft, żony jednego z kochanków Tessy wzajemnie się przeplatają i łączą za sprawą tragedii, która nadała nowy wymiar ich życiu.

Autorce udało się opowiedzieć historię jakich wiele unikając trywializowania i schematyzmu zabójczych dla niejednej powieści. Nie ma tu miejsca na mdły sentymentalizm; uczucia i emocje bohaterek są szczere, prawdziwe, mocne, niemal wzniosłe w swym tragizmie. Ich skala, różnorodność i intensywność chwytają za serce i przyprawiają o gęsią skórkę. Równie wielkie wrażenie robi niezwykła złożoność i wyrazistość charakterów postaci, także tych drugoplanowych. Każda z nich jest obdarzona wyjątkowymi cechami, a przez to doskonale rozpoznawalna, co zważywszy na pokaźną liczbę bohaterów jest osiągnięciem godnym podziwu.

W powieści Judith Lennox zafascynował mnie rozmach, dynamizm i staranność, z jakimi autorka wplata losy bohaterów w szeroką, barwną panoramę społeczno - obyczajową. Z ogromną dbałością o historyczne realia prezentuje trudną codzienność bombardowanego Londynu i nerwową atmosferę panującą we Włoszech Mussoliniego. Ze swadą prezentuje przemiany obyczajowe, społeczne i ekonomiczne w ciężkich czasach powojennych, i to z kilku różnych perspektyw. Wszystko to w połączeniu z sugestywną prozą pozwala bez trudu wczuć się w klimat tamtych dni.

Bogactwo i rozpiętość tła powieści doskonale współgra z intensywną głębią psychologiczną lektury. Jego największą zaletą jest wnikliwe i wszechstronne studium kobiecej duszy zaskakującej swoim bogactwem, różnorodnością stanów emocjonalnych, żarem i siłą uczuć oraz imponującej wytrzymałością, hartem ducha, odwagą w pokonywaniu przeciwności losu i niestrudzonej pogoni za szczęściem.

"Florenckie lato" to magiczna, pełna pasji opowieść o poszukiwaniu swego miejsca w życiu i sensu istnienia, różnych obliczach tragedii, które odbierają nadzieję, chęć do życia i przytłaczają ogromem cierpienia. To również opowieść o miłości i przeznaczeniu, poszukiwaniu wybaczenia i odkupienia, na które nigdy nie jest za późno, zbawiennej mocy nadziei i równowagi duchowej niezbędnej w codziennych utarczkach z życiem. To także opowieść o kobietach zahartowanych przez życie - silnych, a jednocześnie wzruszająco wrażliwych i delikatnych, znających swoją wartość, z determinacją i różnymi drogami dążącymi do osiągnięcia szczęścia.

Powieść Judith Lennox to lektura wyjątkowa, ujmująca autentycznym dramatyzmem, wibrująca od emocji, emanująca nostalgiczną tęsknotą za szczęśliwszymi czasami, mająca wiele do zaoferowania czytelnikowi. To jedna z tych książek, które poruszają do głębi i pozostają w pamięci na długo. Gorąco polecam!