Dziecko Emmy | Autor: Abbie Taylor

Niełatwo jest sobie wyobrazić sobie sytuację, która budziłaby większą grozę, niż historia, jaka przydarzyła się 25 - letniej Emmie, młodej matce samotnie wychowującej trzynastomiesięcznego synka, Ritchiego. Pewnego dnia, kiedy obładowana zakupami i dziecięcym wózkiem próbuje wsiąść do wagonu metra, z przerażeniem stwierdza, że pociąg rusza z peronu z jej synkiem w środku. Odrętwiała ze zgrozy Emma przelotnie dostrzega w oknie elegancką kobietę, z której gestów wnioskuje, że ta zaopiekuje się jej synkiem do następnej stacji. I rzeczywiście tak jest; wdzięczna Emma przyjmuje więc zaproszenie nieznajomej na kawę w pobliskiej kawiarni. Kiedy jednak wraca po chwili z toalety, okazuje się, że kobieta wraz z dzieckiem zniknęła bez śladu.

Emma wpada w panikę i rozpoczyna gorączkowe poszukiwania synka. Sytuacja, w jakiej się znalazła, przypomina senny koszmar: policja nie wierzy jej słowom, nie może też liczyć na wsparcie przyjaciół, gdyż wszyscy odsunęli się od niej po urodzeniu dziecka. Nawet lekarka świadczy przeciw niej powtarzając śledczym rzucone w desperacji słowa, które stawiają ją jako matkę w wyjątkowo niekorzystnym świetle. Emma jest na skraju załamania nerwowego. Jedyną osobą, która wierzy jej bez zastrzeżeń, okazuje się być poznany na stacji metra Rafe Townsend. Tylko on obdarza ją troską i współczuciem, oferuje też bezinteresowną pomoc. Razem rozpoczynają prywatne śledztwo idąc tropem, który policja zweryfikowała jako fałszywy. Czy Emma ma rację, czy też powoli traci zmysły?

"Dziecko Emmy" to powieść, od której nie sposób się oderwać, która trzyma w napięciu od początku do końca. Historia kobiety, która w ułamku sekundy traci wszystko, co stanowi treść jej życia, jej desperacka walka o odzyskanie synka, która rozbija się o mur wątpliwości, niewiary i obojętności, zaskakuje realizmem i prawdopodobieństwem. Autorce udało się stworzyć niezwykle wiarygodny portret psychologiczny bohaterki - samotnej matki borykającej się z trudami macierzyństwa, pozbawionej jakiegokolwiek wsparcia, będącej u kresu wytrzymałości psychicznej, niemal na granicy utraty zmysłów, miotającej się pomiędzy bezgraniczną miłością do dziecka, wyrzutami sumienia i wściekłością do nieprzyjaznego świata, bezradnej, zagubionej i zdesperowanej. Emocje Emmy udzielają się czytelnikowi, co jest zasługą nadzwyczaj sugestywnego, głęboko empatycznego stylu, jakim operuje autorka. Abbie Taylor umiejętnie podsyca atmosferę niepokoju i gorączkowego pośpiechu przeplatając wątek poszukiwań Ritchiego retrospekcjami z życia Emmy - od momentu poznania Olivera, ojca dziecka, do chwili porwania synka przez nieznajomą z metra. W trakcie lektury lepiej poznajemy bohaterkę, zaczynamy rozumieć jej reakcje, zachowania i życiowe wybory, a nawet się z nią identyfikować. To głównie dzięki tej wyrazistej postaci, wzruszającej w swej samotnej walce i głębokim tragizmie przedstawionym z porażającą dozą realizmu, powieść Abbie Taylor autentycznie porusza i trafia wprost do serca.

"Dziecko Emmy" to historia niełatwej, ale potężnej macierzyńskiej miłości zdolnej zamienić stłamszoną życiem kobietę w prawdziwą lwicę walczącą do ostatka i wbrew wszystkiemu o życie swojego dziecka. To również opowieść o miłości pomiędzy kobietą a mężczyzną, która pojawia się nieoczekiwanie jak lilia na śmietniku, a także o tym, jak bardzo można być samotnym w tłumie ludzi oraz jak wiele w życiu może zmienić zwykły odruch życzliwości.

Gorąco polecam tę intrygującą lekturę łączącą w sobie najlepsze cechy trzymającego w napięciu thrillera oraz wzruszającej powieści obyczajowej. Książka Abbie Taylor zostaje w pamięci na długo.