Saga Monroy Tom 1 Więzień | Autor: Jesús Sánchez Adalid

Więzień to ciekawie snuta opowieść z czasów ostatnich lat panowania Karola V i jego syna, następcy tronu Filipa II z XVI wieczną Hiszpanią w tle. Tytułowym bohaterem jest Luis Maria Monroy de Villalobos, hiszpański szlachcic i młody rycerz, który w roku 1560 pod dowództwem wielkiego generała Alvaro de Sande brał udział w morskiej bitwie pod Dżerbą.
Zanim staniemy się świadkami klęski chrześcijańskiej floty poznamy koleje losów rodziny Monroy, życie, zwyczaje hiszpańskiej szlachty oraz bogactwo kultury i muzyki tak nieodzowne w owych czasach.

Luis Monroy najmłodszy z trojga synów wielkiego kapitana tercios Luisa Monroya de Zuniga
wiódł szczęśliwe dzieciństwo. Otoczony matczyną troską wychowywany był przez kobiety, aż do momentu powrotu ojca z wojny. Dla nastoletniego chłopca było to nie lada przeżycie. Ojciec pragnął wynagrodzić synom lata rozłąki, spędzał z nimi każdą chwilę, zagłębiajął w tajniki walki, uczył polowań. Sprowadził nauczyciela, dzięki któremu chłopcy opanowali naukę czytania i pisania.
Wszystko zmieniło się wraz z nastaniem roku 1555. Starszy brat Luisa, Maximino chcąc wykazać się męstwem i odwagą, postanowił pójść w ślady ojca - wstąpić do tercios i wyruszyć na wojnę z niewiernymi Saracenami. Na tę wieść w ojcu odżył uśpiony duch walki, wierny ojczyźnie nie zważając na rozpacz żony ponownie wyruszył na wojnę.
Minęło niewiele ponad 6 miesięcy gdy poważnie ranny Maximino powrócił z wojny przynosząc straszną wiadomość, ich ojciec zginął na okręcie zatopionym przez Turków.
Poza bólem i nie dającą się niczym zapełnić pustką kapitan Monroy pozostawił po sobie testament i zgodnie z ostatnią wolą zmarłego najstarszy syn Maximino przejął wszystkie włości, młodszy brat Lorenz otrzymał niezbędne wyposażenie do życia klasztornego, które sobie obrał. Dla najmłodszego z trójki – Luisa ojciec pragnął innego losu, chcąc go uczynić rycerzem skierował na nauki do swego stryja.

I tak rozpoczyna się podróż nastoletniego szlachcica. Zanim opanuje kunszt rzemiosła i w pełni zasłuży na miano rycerza, Luis będzie paziem na zamku w Belvis, zakocha się w pięknej Ines, nauczy się śpiewu, gry na lutni i vihueli a w przyszłości ów talent uratuje mu życie.

Ubolewam, dotychczas rzadko sięgałam po powieści historyczne. Z każdą kolejną, świetną książką z tego gatunku zdaję sobie sprawę jak wiele mnie ominęło. Spośród setek nowości wydawniczych „Więzień" od razu przykuł moja uwagę. Po przeczytaniu kilku pochlebnych recenzji nabrałam przekonania, że ową książkę warto przeczytać. Nie zawiodłam się, co więcej, jestem bogatsza o garść faktów historycznych a przysposobiona wiedza, zaserwowana w tak przyjemny sposób z pewnością dłużej zostanie w mej pamięci.

Warto wspomnieć ile jest cukru w cukrze, czyli prawdziwych faktów w owej powieści. Na kilkunastu końcowych stronach książki znajdziemy notę historyczną, która pomoże nam skonfrontować treść z autentycznymi wydarzeniami.
Z treści książki uzewnętrznia się okrucieństwo jakiego doznali chrześcijanie po klęsce pod Dżerbą. Ze spalonych żywcem i nabijanych na pal ciałach ułożono piramidę, ogromną wieżę widoczną z morza, będącą przestrogą dla wszystkich władców, którzy rozważali podbój afrykańskiego wybrzeża.
Jesús Sánchez Adalid zagłębiając się w historię, poszukując śladów wyprawy wojskowej z 1560 roku dotarł na Dżerbę. Nad brzegiem morza usytuowana jest stara forteca borj el -kebr wzniesiona w połowie XV wieku. W niej znajduje się muzeum i wzmianka poświęcona Borj–er-Russ - Wieży Czaszek, piramidzie z ciał poległych żołnierzy widniejąca jeszcze w dziewiętnastowiecznych reprodukcjach. W miejscu dawnej piramidy w 2004 roku trwała budowa amfiteatru. Autor przemierzając rozkopane tereny odkrył dużą ilość starych kości porozrzucanych na sporym obszarze. To dowód na to, że historia, choć zamierzchła wciąż jest obecna.

„Więzieńbjest pierwszą częścią sagi Monroy. W marcu ukazał się drugi tom „Brama wezyra" a w przygotowaniu jest trzecia część - „Rycerz zakonu Alcantara". Niezmiernie ciekawią mnie dalsze losy Luisa Monroya, z pewnością więc niedługo podzielę się wrażeniami po przeczytaniu drugiej części.

Ciekawe, dopiero teraz, uzupełniając informacje o książce zdałam sobie sprawę z jej objętości. Zupełnie nie odczułam tych 672 stron. Powieść czytało się szybko i przyjemnie, szczerze więc polecam i zachęcam do lektury.

Uwielbiam książki, w których akcja obejmuje dany okres historii, a przedstawieni bohaterowie ukazują życie, jakie toczyło się kilka stuleci wstecz, dodatkowo opowiadając o swoich miłosnych słabościach czy też sukcesach. Dzięki takim lekturom można przybliżyć sobie pojęcie historii, dowiedzieć się wielu ciekawych faktów, ale również wdrążyć się w losy bohaterów i poznać smak szybkiej akcji dawnych czasów. Takim utworem jest „Więzień" autorstwa Jesusa Sancheza Adalida, w którym poznajemy dzieje dzielnego szesnastowiecznego szlachcica.

Luis Maria Monroy de Villalobos od wczesnych lat dzieciństwa pragnął zostać rycerzem, tak jak jego ojciec i dziadek, którzy walczyli na wojnie z niewiernymi, stając się autorytetami młodego chłopca. Ojciec Luisa, po powrocie do domu po kilku latach walki, nauczył go wielu przydatnych umiejętności, które miały przydać się szlachcicowi w bitwach. Niestety, sam mężczyzna zginął na wojnie, pozostawiając testament, w którym wyznaczył drogi życiowe, jakie powinni podjąć jego synowie. Najstarszy brat Luisa zajął się gospodarką, średni trafił do klasztoru, natomiast sam główny bohater powieści miał stawić się w zamku w Belvis, by służyć jako paź przyjacielowi ojca. Na miejscu okazało się, że pan, u którego miał kontynuować edukację rycerską, zginął. Jednak przyjaciółka rodziciela Luisa znalazła inne rozwiązanie i powierzyła jego zdolności hrabiemu don Fernan, który postanowił wspomóc rozwój umiejętności młodzieńca. Chłopiec uczył się sztuki walki, aby w przyszłości stać się rycerzem i tak jak jego potomkowie, walczyć w imię wiary i ojczyzny, a w międzyczasie nawiązał przyjaźń z Inez, młodą dziewczyną o niezwykłym głosie, która przebywa u boku Beatriz. To właśnie ona zachęciła Luisa do śpiewania oraz odkryła w nim talent, który nieraz pomógł mu wybrnąć z opresji. Luisa i Inez połączyła miłość, jednak ich wspólna przyszłość była wręcz nierealna. Luis, pragnąc spełnić swoje marzenie i podtrzymać dobre imię rodziny, wyruszył na służbę u Karola V, następnie płynąc wraz z flotą Filipa II, aby brać udział w bitwach, które są jednymi z najbardziej pamiętnych w historii.

Czytając opis tej książki spodziewałam się dosyć ciężkiej lektury, w którą trudno będzie się wdrążyć. Jednak już po pierwszych stronach zauważyłam, że Jesus Sanchez Adalid pisze o swoim bohaterze bardzo lekko. Wprowadza czytelnika do XVI-wiecznej Hiszpanii, ukazując ówczesne ideały i rozumowanie świata, jednak zarazem opowiada historię dzielnego rycerza, który już od lat młodości z przyjemnością poznawał dzieje najwaleczniejszych wojów, pragnąc w przyszłości stać się jednym z nich. Bohater posiadał szczęśliwe dzieciństwo i widać było, iż rodzicom zależało na jego wykształceniu. Wydarzenia widziane oczami dziecka niekiedy potrafiły wywołać na ustach uśmiech, a zarazem pokazywały przywiązanie Luisa do rodziny. Jednakże najbardziej urzekł mnie pobyt młodego szlachcica w zamku w Belvies, gdzie razem z Inez poznawał, czym jest muzyka, śpiewając i grając na vihueli pieśni ku chwale miłości. Pisarz wspaniale przedstawił uczucie, jakie wystąpiło pomiędzy dwójką nastolatków, dzięki czemu czytelnik mógł zauważyć, jak przyjaźń przerodziła się w miłość. Wspaniałe wiersze, zazdrość i wewnętrzne rozterki przyszłego rycerza ukazywały prawdę, która dominowała w tamtejszej ludności. Podobał mi się fakt, że Luis niczego nie robił na pokaz i nie bał się mówić o własnych uczuciach oraz fascynacjach. Również wspaniałe opisy walk i pojedynków rycerskich potrafiły zainteresować oraz wprowadzić do świata, gdzie Bóg, honor i ojczyzna są najważniejsze. Hiszpan podczas swojej służby poznał wielu rycerzy, którzy oprócz niezwykłych zdolności przydatnych w walce posiadali również ciekawą osobowość.

Jesus Sanchez Adalid posiada lekki i przyjemny styl. Nie skupia się głównie na ścisłym trzymaniu się faktów, a sprawnie pokazuje życie głównego bohatera, który jest żywą postacią. Autor w sposób wspaniały pokazał wszystkie przemyślenia i rozterki Luisa, który pomimo tego, że pragnął walki, nadal pozostawał człowiekiem, marzącym również o szczęściu. Pisarz ciekawie wstawił jego postać do przetoczonych wojen i wydarzeń historycznych. Na szczególną uwagę zasługuje talent szlachcica – gra na vihueli i przecudowny śpiew, który sprawiał, że biesiadnicy podczas uczty, słuchając Luisa, na chwilę zatrzymali się w miejscu, rozważając nad sensem wyśpiewanych słów. Również w końcowych wydarzeniach ta umiejętność uratowała mu życie.

„Więzień" to ponad 600-stronicowa powieść historyczna, przy której nie można się nudzić. Historia Luisa Marii Monroya de Villabosa nie została jeszcze dopowiedziana do końca. Ostatnie strony potrafią zaskoczyć, a myśli głównego bohatera sprawiają, że czytelnik kompletnie nie ma pojęcia, jak będzie wyglądać zakończenie jego losu. Jesus Sanchez Adalid ciekawie skonstruował swojego bohatera i nadał mu osobowość, której ciężko nie lubić. Osobiście, książkę wspominam mile i przyznam, że już dawno nie czytałam tak dobrej książki, gdzie zawód rycerza połączony jest z życiem człowieka pragnącego słodkiego powietrza i zwykłego szczęścia.