Claude I Camille | Autor: Stephanie Cowell

Zawsze interesowało mnie, jak żyli artyści - malarze, muzycy czy poeci - ponieważ są to ludzie wrażliwi, a takie osoby o wiele intensywniej od innych kochają i nienawidzą, cierpią i wpadają w stan euforii. Ciekawiło mnie również, czy ich pasja spotykała się ze zrozumieniem najbliższego otoczenia, czy raczej uważani byli za szaleńców. To były główne powody, dla których sięgnęłam po powieść Stephanie Cowell i muszę przyznać, że to dzieło odpowiedziało na moje pytania z nawiązką.

Zamknijcie oczy i wyobraźcie sobie Francję XIX wieku, a także dwoje zakochanych: on jest biedny jak mysz kościelna, jego jedynym majątkiem jest parę obrazów oraz marzenie o malarstwie, które nie spotkało się z akceptacją ze strony krewnych; ona to dziewczyna z dobrego domu, która żyje w dostatku i wśród bogactwa. Co mogłoby ich połączyć? Miłość od pierwszego wejrzenia, uczucie czyste i zupełnie bezinteresowne. Dla tytułowego Claude'a Moneta, niedocenionego malarza, Camille Doncieux porzuca życie pełne luksusów, by być z ukochanym, by stać się jego muzą, oddaną przyjaciółką, matką dwojga jego dzieci i pełną czułości żoną. Brzmi pięknie? I tak właśnie jest.

Stephanie Cowell napisała absolutnie niesamowitą książkę, do której na pewno wrócę. Niechętnie opuszczałam Claude'a, Camille i ich przyjaciół, a nawet gdy byłam zmuszona do odłożenia lektury, myślałam tylko o nich. To naprawdę niezwykłe, jak bardzo może poruszyć słowo pisane. Utwór ten ujął mnie już na początku, a czytanie zakończyłam z uczuciem pustki. Historię tych dwojga - pisaną przez życie, co prawda pełną przeszkód i nieporozumień, ale jakże cudowną i poruszającą - trudno wyrzucić z pamięci. Zagłębia się ona w zakamarki w umysłu i zamieszkuje w nich na stałe.

Po przeczytaniu tej powieści nabrałam ogromnej ochoty, by zobaczyć miejsca, w których żył i tworzył Claude Oscar Monet, mam tu na myśli zwłaszcza Giverny. Stephanie Cowell umiejętnie oddziałuje na wyobraźnię czytelnika, sprawiając, że chce on więcej i więcej... Niestety, po Claudzie i Camille pozostały nam już tylko obrazy - namalowane przez niego, przedstawiające ją. Bardzo przywiązałam się do postaci występujących w tym dziele i ciężko było mi się z nimi rozstać. Cieszyłam i smuciłam się razem z nimi, a teraz nie będzie mi to już dane - oni pozostaną na kartach powieści, ja niechętnie wrócę do rzeczywistości.

Nie mogę nie wspomnieć o idealnie pasującej okładce książki, która przywodzi na myśl jeden z obrazów artysty, mianowicie "Kobietę z parasolką", a także o zdobieniach pierwszych stron rozdziałów. Sprawia to, że po wzięciu utworu do ręki trudniej nam się z nim rozstać.

Każdy powinien sięgnąć po tę niezwykłą pozycję, która wciąga w swój świat i nie pozwala się oderwać aż do samego końca. Przedstawia ona historię prawdziwej miłości, wielkiego uczucia do niegasnącej pasji i pokazuje, że warto wierzyć w swoje marzenia i je realizować, nawet jeśli otoczenie uważa je za nierozsądne mrzonki. Naprawdę warto zagłębić się w tej magicznej opowieści, z której bije piękno i namiętność. Czy chcecie wybrać się w podróż do Francji śladami Moneta? Więc zaczynajmy! Jest 1857 rok...

Jeśli jeszcze nie czytaliście książki, której język jest tak żywy, barwny i porywający jak przepełnione rozedrganym światłem dzieła impresjonistów, jeśli żadna lektura nie przeniosła Was w tę cudowną atmosferę, w której niemal unosi się zapach farby i terpentyny prosto z mansardowych pracowni malarskich czy też gorączkowy gwar rozmów w zadymionych wnętrzach paryskich kawiarni, to właśnie macie okazję tego doświadczyć.

Jeżeli marzycie o zwolnieniu tempa i przeżyciu czegoś pełnego pasji i namiętności, przenieście się w fascynujący świat artystycznej bohemy Paryża u schyłku XIX wieku.

Jeśli chcecie uczestniczyć w narodzinach czegoś, co przez dziesiątki lat będzie kształtowało poczucie estetyki i wyznaczało nowe trendy w sztuce, otwórzcie karty tej powieści i delektujcie się niepowtarzalną atmosferą rodzącej się sztuki, dajcie się ponieść uniesieniu i dynamizmowi, które ze sobą niesie. Ta książka jak żadna inna pozwoli Wam tego doświadczyć. Jest niezwykłą opowieścią o podążaniu za marzeniami, o poddaniu się miłości i sztuce - dwóm siłom, które miały tak przemożny wpływ na życie jednego z największych impresjonistów, Claude'a Moneta.

Młody Monet wbrew woli ojca wyjeżdża na studia do Paryża, by tam doskonalić swój malarski warsztat; zafascynowany pięknem krajobrazu, ruchem światła i sposobem, w jaki wpływa on na postrzeganie świata, decyduje się poświęcić sztuce. Wyjazd ten nie tylko pozwala mu na artystyczny rozwój; dzięki niemu poznaje grupę podobnych jemu malarzy bez grosza przy duszy, ale za to z głowami pełnymi wyobrażeń, czym powinna być prawdziwa sztuka. Renoir, Pissarro, Cezanne, Degas, Manet czy najbliższy mu Bazille tworzą nieformalną grupę artystów połączonych szczerą przyjaźnią, wzajemnie się wspierających i pomagających sobie nawzajem.

Pracownia Moneta staje się miejscem ich spotkań, gdzie w rodzinnej niemal atmosferze dojrzewają nowe, artystyczne idee. Claude poznaje uroczą, pochodzącą z zamożnej mieszczańskiej rodziny Camille Doncieux. Początkowo jest tylko jego modelką, ale rosnąca wzajemna fascynacja i wybuchające gwałtownie uczucie na zawsze splata ich losy. Połączył ich związek, w którym chwile tkliwej czułości przeplatały się z okresami burzliwych kłótni. Ich gwałtowne charaktery, upór, ale też namiętność i głębokie, szczere uczucie uczyniło ich wspólne życie elektryzującą przygodą.

Camille była dla Moneta nie tylko czułą żoną i kochającą matką jego dzieci. Była jego jedyną muzą, wierną przyjaciółką, na której oddanie i wsparcie zawsze mógł liczyć. Nie potrafił bez niej żyć. A życie doprawdy wiedli niełatwe, pełne wzlotów i upadków, upokorzenia skrajnej nędzy i tryumfu nagłego dostatku. Jednak to od miłości Camille zależało życie i sztuka Moneta, to ona ją dopełniała, to z niej czerpał siłę do walki o realizację marzeń, to ona powstrzymywała chwile zwątpienia i ostatecznego załamania. Jej tragiczna śmierć na zawsze naznaczyła Claude'a i choć szalejąca rozpacz zamieniła się z czasem w cichą, nieutuloną tęsknotę za ukochaną, pamięć o niej nie opuściła go do końca życia.

Sięgając po tę książkę dajcie się porwać jej pełnemu uroku i namiętności czarowi. Może kątem oka dostrzeżecie przechadzających się po paryskim bruku Claude'a i jego Camille? A może w rozedrganej plamie słońca ujrzycie zgarbionego staruszka malującego w swym ogrodzie białe nenufary?
Gorąco polecam!