Mieszko. Wyjście Z Cienia | Autor: Daniel Komorowski

  Wszyscy miłośnicy powieści historycznych osadzonych w początkach polskiej państwowości powinni być usatysfakcjonowani. Oto na rynku wydawniczym pojawiła się nowa książka Daniela Komorowskiego – „Mieszko. Wyjście z cienia”, która po raz kolejny pokazała, że Skarpa Warszawska ma nosa do wyboru atrakcyjnych tytułów wydawniczych. Zanim bliżej opowiem o co w „Mieszku” chodzi, chociaż tego można domyślić się już po samym tytule, mam osobiście cichą nadzieję, że to pierwsza część, która zapoczątkuje cykl.

Do rzeczy zatem. Przenieśmy się w czasie do wieku X. Formalnie nie mamy jeszcze państwa polskiego, ale jakieś zalążki przyszłej państwowości gdzieś już świtają. Z pewnością są tacy, którzy mają zakusy na objęcie władzy. A moment w dziejach jest dość trudny i o spokoju nie może tu być mowy. Księstwo Piastów, znajduje się obecnie w rękach księcia Siemomysła, ten jest już jednak stary i przejęcie po nim władzy jest tylko kwestią czasu. Zanim do tego jednak dojdzie póki co wszyscy żyją przygotowaniami do ślubu syna księcia – Czcibora. Jego zaślubiny mało mają jednak wspólnego z porywem serca przyszłych małżonków, a są – jak to w tych czasach – przemyślaną strategią, która ma poszerzyć wpływy i umocnić sojusze ówczesnych Piastów, po to, by zagwarantować im niezakłócone panowanie na podbitych przez nich ziemiach. Jak to jednak bywa, życie płata różne figle, a sam Siemomysł tuż przed śmiercią namaszcza swego następcę – ma nim być wygnany z księstwa syn Mieszko. Bracia chcąc nie chcąc muszą wypełnić wolę ojca i sprowadzić przyszłego księcia na piastowskie ziemie. Czy im się to uda? Czy Mieszko wróci do macierzy? Jaki wpływ na losy przyszłego państwa wywrze bratanie się niejakiego Dagome z duńskim królem Sinozębym? Kto zyska, a kto straci?

Nie zdradzając więcej z samej fabuły powiem tylko, że te powieść po prostu pochłania się jednym tchem, gdyż Autor pisze w tak wciągający sposób, że nie można się oderwać od lektury. Mimo fabularnego przedstawienia historii, mimo dodania do niej różnych wątków, spekulacje Autora jak mogło wyglądać budowanie polskiej kolebki jest fascynujące. Co więcej, w życiu nie przypuszczałam, że Mieszko był tak charyzmatyczny, a w odsłonę zaproponowanej przez Daniela Komorowskiego nie tylko jest on stanowczym i męskim wojownikiem, ale też nie brak mu temperamentu.

Co do samej zaś fabuły, to jak na powieść historyczną przystało, nie zabraknie tu politycznej intrygi, sojuszy na lepsze i gorsze czasy, ale i siłowych podbojów, kończących się braniem jeńców w jasyr i sprzedawaniem ich na targu niewolników. Poza tym mamy jeszcze taki czas, że o chrześcijaństwie na piastowskich ziemiach nikt jeszcze na poważnie nie mówi, chociaż już pojawiają się pierwsi krzewiciele chrystusowej wiary, jednak póki co utrzymuje się kult słowiańskich bogów, a z racji wspólnych interesów z Wikingami – czytelnik wkroczy również do Wahali.

Tu nie sposób jest się nudzić, bo jak się nudzić, gdy śmierć, zdrada i bunty stają się realnym zagrożeniem tamtych czasów, czyhających z każdej strony na piastowskich potomków. Autor umiejętnie wplata w narrację nie tylko historię polityczną i militarną, ale także wątki osobiste swoich bohaterów, ukazując ich nie tylko jako wojowników, ale i kochanków, stąd nie zabranie także odrobiny miłości, w końcu piastowscy władcy od kobiet nie stronili.

Jeśli zatem chcielibyście zagłębić się w średniowieczną rzeczywistości, ukazaną z perspektywy piastowskich ziem i obszarów z nią sąsiadujących, jeśli chcielibyście zagłębić się w opowieść o władzy i jej pozyskiwaniu, jeśli chcielibyście wreszcie wyruszyć w podróż do korzeni państwa polskiego, poznać i zrozumieć tamte czasy to polecam Wam serdecznie „Mieszka. Wyjście z cienia”. Mi pozostaje zaś jedynie czekać na to, aż Autor pokusi się o popełnienie kolejnego tomu.