Samotni Wśród Tłumu | Autor: Hanna Necel

  5 młodych pielęgniarek na zakończenie swojej pracy, decyduje się na kilkudniowy urlop we Włoszech. Piękny hotel, nieziemskie widoki, wspaniali ludzie czyli wakacyjne szaleństwo. Gdy podczas jednego z wieczoru poznają przystojnych i czarujących adoratorów od razu tracą dla nich głowę i coraz bardziej angażują się w znajomość. Szałowi uniesień nie poddaje się tylko jedna z nich-szefowa. Niestety nie zdają sobie sprawy, że ich nowi znajomi zgotują im piekło. Dziewczyny trafiają do najbardziej strzeżonego więzienia we Włoszech gdzie są więźniowie odsiadujący wyroki za najbardziej okropne zbrodnie jakie można zrobić. Czy uda im się uciec z tego miejsca i powrócić do rzeczywistości?

Książka „Samotni wśród tłumu” to debiut Hanny Neckel. Sięgnęłam po nią ponieważ moja mama stwierdziła, że to najlepsza książka jaką ostatnio czytała. Na początku byłam zdziwiona bo mama jest fanką obyczajówek, a tutaj opis, że książka jest thrillerem. Po kilku stronach zagadka się rozwiązała. Do thrillera niestety troszkę daleko tej książce i bardziej powieść obyczajowa z małym dodatkiem thrillera. Czy to źle? Nie, bo w dalszym ciągu to całkiem dobra opowieść, którą czyta się jednym tchem.

Co do bohaterek. Pięć naiwnych dziewczyn, które chcą się zabawić na wakacjach. Koszmar który przeszły w więzieniu jest nie do opisania. I dziwię się trochę, że po takich przeżyciach dalej były tak naiwne. Może to „Syndrom sztokholmski” albo syndrom oderwania od oprawcy co nie zmienia faktu, że ich zachowanie bardzo mnie irytowało.

Sam pobyt w więzieniu trochę mnie treść rozczarowała bo był opisany bardzo pobieżnie i bez większych szczegółów. Pięć lat piekła? Ale czy na pewno to było piekło? Bohaterki znalazły sposób by przetrwać i moim zdaniem całkiem dobrze poradziły sobie, aby przystosować się do nowej rzeczywistości.
Zdecydowanie największą zaletą tej książki są emocje jakich doświadczamy podczas czytania. Od rozluźnienia aż po złość i nienawiść. Autorka potrafi poruszyć to fakt.

Podczas czytania poczułam się jak bohaterki i szczerze powiedziawszy nie wiem czy potrafiłabym przetrwać w takich warunkach. Pozwolę sobie nadmienić jeszcze jednego bohatera książki, który może nie był postacią główną, ale wniósł bardzo dużo do książki. Tom, lekarz oraz weterynarz w osadzie. Początkowo nie zyskał mojej sympatii i obawiałam się go. Jednak ostatecznie okazał się jednym z najbardziej odważnych więźniów.
Całość lektury to opowieść o tym do czego zdolny jest człowiek aby przerwać. Że w staruszkach kiedy musimy walczyć o własne życie, jesteśmy w w stanie nawet podpisać pakt z diabłem, porzucić wszystkie swoje zasady.

Książka to również opowieść o lojalności. Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego. To stwierdzenie będzie nam towarzyszyć przez całą historię.
W książce jest poruszany również wątek miłosny. Nie jestem tylko do końca przekonana czy aby na pewno jest to prawdziwa i szczera miłość.
Zastanawia mnie jeszcze jedna sprawa. Przecież w Polsce kobiety miały swoje rodziny i dlaczego nikt się nimi nie zainteresował? Nikt nie szukał ich- to również w mojej opinii zasługuje na rozbudowanie.

Podsumowując- Hanna Neckel stworzyła bardzo udany debiut. Jest trochę rzeczy do dopracowania i na pewno rozbudowanie kilku wątków sprawiłoby, że książka bardziej by dla mnie była thrillerem niż obyczajówka, ale całość jest bardzo dobrym pomysłem z dużym potencjałem na może stworzenie osobnej części o tym jak minęło pięć lat porwania?