Paris. Autobiografia | Autor: Paris Hilton

  Znani z tego, że są znani. Ich wizerunki pojawiają się wszędzie. Zarówno w tradycyjnych, oficjalnych środkach przekazu, jak i plotkarskich mediach społecznościowych. Na ile ich życie i działalność jest prawdą, na ile starannie wyreżyserowaną kreacją? Możliwe, że odpowiedź w wielu przypadkach na zawsze pozostanie zagadką.

Zarówno lokalni, polscy celebryci, co i zagraniczne gwiazdy brylujące na ściankach i zgarniające tysiące obserwujących na facebooku, czy instagramie, niczym Elza z Frozen, mają „tę moc”, by stać się guru z zakresu mody, odżywiania, jakiejkolwiek innej dziedziny aktywności. Są wzorem do naśladowania nie tylko dla nastolatków złaknionych autorytetów, ale i dojrzałych osób, bez względu na płeć i wykształcenie.

Ponieważ współczesny świat jest tak nowocześnie relatywny, a granice płynne, właściwie nie wiadomo, czy popularność wybranych idoli buduje tożsamość grupy fanów w pozytywnym, czy negatywnym aspekcie. Czy ten swoisty kult realizuje jedynie funkcje ludyczne, czysto rozrywkowe, czy też ma to głębszy sens, przykładowo – wychowawczy?

Sięgając po lekturę autobiografii Paris Hilton należałoby zachować daleko idącą ostrożność. Czy rzeczywiście „ta” Paris samodzielnie, bez pomocy ghost writerów, odsłoniła przed czytelnikiem prawdę i tylko prawdę o swoim życiu? Być może to kolejny marketingowy zabieg, by popularność przełożyć na pieniądze z publikacji. Co zostaje po odarciu masek sławy, bogactwa, skandali? Czy znani aktorzy, sportowcy, muzycy, modele, osoby związane z show biznesem muszą bywać na salonach, występować publicznie i informować świat o tym, co jedzą, kiedy jedzą i gdzie jedzą (sprowadzając wszystko do konsumpcji), czy też pracują zawodowo, udzielają się charytatywnie?

Zadając sobie te wszystkie pytania można się udać za Paris do jej świata. Popatrzeć na niego jej oczami. Razem z nią dokonywać wyborów. Można się wcielić w postać, którą nigdy się nie będzie. Takie są założenia dobrej, wartościowej literatury. Czy publikacja Wydawnictwa Prószyński i S-ka jest takową? I tak, i nie. Zależy z jaką intencją do niej podchodzimy.

Oficjalne źródła informacji o Paris Hilton podają: urodzona w 1981 roku, Amerykanka, dziedziczka fortuny znanych hotelarzy, modelka i projektantka mody, aktorka, piosenkarka, właścicielka licznych firm, aktywistka społeczna, ale i skandalistka mająca na koncie wyroki sądowe, czy kuracje odwykowe. Długa jest również lista jej romansów, kontrowersji wokół dzieci urodzonych przez surogatkę. Dziewczyna, która mogłaby do końca życia odcinać kupony z racji pochodzenia, postanawia poszukać swojej drogi.

Różowa okładka z „księżniczką” Paris sugeruje narrację z kategorii: Barbie. I nic bardziej mylnego. Bowiem, jeśli bezkrytycznie wierzyć słowu pisanemu, wspomnienia Paris przypominają historie niczym z powieści Charlesa Dickensa. Jest w nich miejsce na walkę z ADHD, wyczerpujące, drobiazgowe opisy pobytu w ośrodku dla trudnej młodzieży, czy mierzenie się z krytyką opinii publicznej.

Wszystko zrelacjonowane prostym, jasnym językiem. Bez poetyckich uniesień, a nawet z dużą porcją humoru. Autentyzm buduje pierwszoosobowa narracja, dłuższe monologi wewnętrzne, psychologiczne autoanalizy poparte cytatami – mottami przypisanymi do każdej z czterech części książki. Chociaż miejscami lektura sprawia wrażenie chaotycznej, a przeskoki między teraźniejszością a przeszłością mogą męczyć swoją niekontrolowaną konstrukcją, odzwierciedlają charakter osoby ze stwierdzoną nadpobudliwością psychoruchową, co dodatkowo wzmacnia szczerość tekstu.

Bez wątpienia Paris to także ciekawe studium z zakresu socjologii. Dzięki licznym dygresjom i anegdotom czytelnik ma okazję zajrzeć za kulisy codzienności znanych influencerów, ludzi wpływających na kształt współczesnego przemysłu rozrywkowego, biznesu, polityki.

Przykład Paris pokazuje, że kierowanie się stereotypowymi (również przy wyborze lektury) jest ograniczające i niesprawiedliwe. Początkowe skojarzenie z szablonową blondynką i jej przygodami okazało się historią „ku przestrodze”, że pieniądze szczęścia nie dają i trzeba być niezwykle silną osobowością, by nie dać się im zmanipulować. Taką, jak Paris Hilton, na przykład. Co więcej, w książce nie brakuje także praktycznych porad jak zrobić idealne zdjęcie telefonem komórkowym, jak dobrać odpowiedni strój i dodatki, et cetera.

Jest także miejsce na przytoczenie naukowych faktów, medycznych danych dotyczących struktury mózgu z ADHD, czy specyfiki PTSD (zespołu stresu pourazowego) oraz wtręty motywacyjne w stylu: „Dziewczyny, znajcie swoją wartość”.