Najpierw Głowa, Później Dom | Autor: Klaudia Tokarz Laska

  Książka wydana przez wydawnictwo „Kłębek Uczuć", które dotychczas wydało 5 pozycji, z czego cztery stanowią „dzieła" autorki. Pani  Klaudia Tokarz-Laska nazywa siebie pasjonatką psychologii i człowieka, a jej książki wynikają z doświadczeń, zwłaszcza traum dzieciństwa oraz ukończonych kursów.

Opisywana tutaj pozycja: "Najpierw głowa, później dom" miała być niczym latarnia morska w mrocznym świecie codziennych zmagań i niepewności. Miała oferować unikatową perspektywę, pozwalającą spojrzeć z dystansem na życiowe priorytety i pomóc zrozumieć, jak ważna jest troska o siebie. Jednakże autorka podchodzi do tematu uporządkowania życia w sposób, który może wydać się kontrowersyjny. Książka sugeruje, że różne codzienne zachowania mogą być symptomami nierozwiązanych traum z dzieciństwa. Choć takie stwierdzenia mogą wywoływać silne reakcje, warto zastanowić się nad głębszym przesłaniem autorki. Jednakże, trudno uznać tę książkę za pełnowartościowy poradnik czy źródło obszernej wiedzy na temat radzenia sobie z emocjonalnymi zmaganiami. Prezentowane treści wydają się być bardziej wyrazem osobistych doświadczeń autorki niż uniwersalnymi zasadami. Tekst, skupiając się na krytyce pewnych codziennych zachowań, może wydawać się ograniczony w swojej perspektywie.

Ta publikacja teoretycznie analizuje zagadnienie rodziny dysfunkcyjnej, ukazując, w jaki sposób wychowanie w takich warunkach wpływa na doświadczenia z dzieciństwa oraz rozwój w dorosłość. Przedstawia historie osób, które zmagały się z wyzwaniami stawianymi przez surowych rodziców, ciągłym dążeniem do perfekcji, zarówno w kwestiach domowych, jak i w utrzymywaniu relacji z innymi. Te opowieści pełnią rolę ostrzeżenia, ale także inspirują do pozytywnych zmian. Każdy rozdział tej książki miał otwierać przed czytelnikiem nowe perspektywy na lepsze zrozumienie samego siebie i swoich emocji. Autorka kieruje uwagę na różnorodne obszary życia prywatnego i zawodowego, akcentując znaczenie równowagi i zdrowego podejścia do własnych potrzeb i oczekiwań.

Podczas lektury, spodziewałam się, że kolejne strony wniosą nowe, odkrywcze spojrzenie na temat, jednak częste odniesienia rutynowych czynności dnia codziennego jako negatywnych zachowań, budziły moje zastrzeżenia. Obawiam się, że taka interpretacja może być potencjalnie szkodliwa, zwłaszcza dla osób z traumami, sugerując, że zewnętrzny porządek jest równoznaczny z wewnętrznym chaosem, co może prowadzić do błędnych wniosków. W rezultacie, książka ta pozostawiła we mnie uczucie rozczarowania, nie spełniając oczekiwań na temat pogłębionej analizy i praktycznych porad.

Książka zawiera szereg błędów interpunkcyjnych oraz gramatycznych, które utrudniają jej czytanie. Również styl pisania i ogólny skład tekstu pozostawiają wiele do życzenia. Brak odpowiedniej korekty i składu sprawia, że lektura jest niekomfortowa. Dodatkowo, niezachowanie przerw między akapitami dodatkowo pogarsza czytelność. Wydaje się, że publikacja została wydana przez autorkę na własny koszt, co może częściowo tłumaczyć jej niską jakość wydania. Zauważalne jest, że książka nie była przedmiotem profesjonalnej redakcji i korekty. W formacie standardowej czcionki, materiał zawarty w książce nie zajmuje wiele stron, co sugeruje, że jest to raczej broszura niż pełnowymiarowa książka. Jakość tej publikacji pozostawia dużo do życzenia, co jest rozczarowujące.

Rozczarowanie budzi także sposób, w jaki autorka przedstawia swoje myśli. Pomimo wyraźnej znajomości tematu, styl pisarski autorki pozostawia wiele do życzenia. Brak wyczucia estetyki i standardów, które zazwyczaj charakteryzują profesjonalne publikacje, znacznie obniża jakość tej książki. Niestety, efektem jest publikacja, która traci na wartości ze względu na swój niespójny i nieprofesjonalny charakter. Całość sprawia wrażenie nieprzemyślanego zlepków słów, co znacząco wpływa na ogólne wrażenie oraz postrzeganie treści przez czytelnika.