Naprawdę Chcę Wygrać | Autor: Simon Philip

  Wygrana i przegrana to pojęcia związane z osiągnięciem lub nieosiągnięciem zamierzonego celu, sukcesem lub porażką w różnych dziedzinach życia. Mogą mieć zastosowanie w grach, sporcie, pracy, edukacji czy życiu codziennym. Główna bohaterka pragnie za wszelką cenę wygrywać, co przesłania jej czerpanie radości z codziennej zabawy i dziecięcych uciech. Można zastanowić się nad tym co skłania dziewczynkę do tak zaciętej rywalizacji? Czy chodzi o to, żeby osiągnąć cel, czy stanąć na podium i poczuć się jak zwycięzca?

Dziecko może odczuwać ogromną radość i dumę z osiągnięcia celu. Wygrana może wzmacniać jego poczucie własnej wartości. Wygrana może być silnym motywatorem do dalszego wysiłku i rozwijania umiejętności. Ale przegrana to brak osiągnięcia zamierzonego celu lub doświadczenie niepowodzenia. Może wiązać się z jakąś stratą, uzyskaniem niższego wyniku niż oczekiwano czy niezdobycie nagrody. Bohaterka mogłaby poczuć się rozczarowana i smutna z powodu niepowodzenia. Należy podkreślić, że powinna pozwolić sobie na to, by przeżywać też takie emocje i sytuacje. Przegrana może być okazją do nauki i rozwoju. Dziecko może zastanowić się, co poszło nie tak i podjąć wysiłek w celu poprawy w przyszłości.

Istotną rolę pełnią tutaj dorośli, a w zasadzie rodzice. Należy zapewnić dziecku wsparcie emocjonalne i pokazać, że przegrana nie definiuje całej ich wartości. Pomoc w zrozumieniu doświadczenia i skoncentrowanie się na nauce z niego może być niezwykle ważne. Warto podkreślić, że zarówno wygrana, jak i przegrana są naturalnymi elementami życia i uczą dzieci różnych umiejętności emocjonalnych, społecznych i życiowych. Powinniśmy pomagać dzieciom radzić sobie zarówno z sukcesami, jak i porażkami, wspierając ich rozwój emocjonalny i umiejętność radzenia sobie w różnych sytuacjach.

Zabawa powinna stanowić priorytet, zwłaszcza podczas różnych rywalizacji. To nie czas na dążenie za wszelką cenę do celu. To etap uczenia się siebie, swoich emocji, wygrywania i przegrywania. Zabawa wpływa na rozwój fizyczny, emocjonalny, społeczny i poznawczy. Książka w lekki i żartobliwy sposób podejmuje istotne tematy, stawiając pytania, czy sam udział w rywalizacji ma jakiekolwiek znaczenie, czy też jedynie liczy się ostateczne zwycięstwo? Autorzy starają się rozbudzić refleksje czytelników, dotykając kwestii, czy istnieje coś negatywnego w doświadczaniu porażki.

W tej humorystycznej opowieści okraszonej piękna grafiką, czytelnik jest zapraszany do zastanowienia się, czy wartość rywalizacji tkwi jedynie w triumfie, czy też może istnieje coś równie cennego w samym uczestnictwie. Autorzy, korzystając z dowcipnych sytuacji i zabawnych postaci, bawią się konwencją sukcesu i porażki, ukazując, że życie, podobnie jak rywalizacja, składa się z różnych odcieni i doświadczeń.

Poprzez humoryzm i lekkość narracji, książka podejmuje temat społecznej presji związanej z oczekiwaniami na zwycięstwo, jednocześnie zachęcając do akceptacji niepowodzeń jako naturalnej części procesu uczenia się. Czytelnicy są zapraszani do uśmiechu nad własnymi porażkami, a jednocześnie do zastanowienia się, czy może właśnie w tych chwilach kryją się najcenniejsze nauki. W miarę jak fabuła rozwija się, czytelnik odkrywa, że uczestnictwo i doświadczanie różnych aspektów życia są równie ważne, jeśli nie ważniejsze, niż sama konfrontacja z sukcesem. Książka stawia pytania nie tylko o wartość zwycięstwa, ale także o to, jak porażka może być źródłem inspiracji, wzrostu i pozytywnych zmian.

  „Naprawdę chcę wygrać" to krótka, ale bardzo bogata w wartości książka, która została napisana przez Simona Philipa oraz Lucia Gaggiotti.

Nieomal każdy z nas uwielbia poczuć smak zwycięstwa, wszystko niezależnie od wieku to wewnętrzna potrzeba wszystkich ludzi, aby osiągać najlepsze wyniki. Niestety nie zawsze i nie we wszystkim możemy być najlepsi, a umiejętność ponoszenia porażki jest niezwykle trudna do zniesienia dla wielu z nas.

Sięgając po książkę „Naprawdę chcę wygrać" poznajemy historię pewnej dziewczynki, w której szkole właśnie mają odbyć się sportowe zawody. Dziewczynka planuje ten dzień, jako bardzo dla siebie owocny. W swoich planach bowiem ma zdobycie medali nieomal w każdej dziedzinie, w której odbywać będą się zawody. Chce być najlepsza we wszystkim i być podziwianą przez innych. Niestety nie wszystko idzie zgodnie z jej planem, a kolejne przewijające się konkurencje pokazują, że zachłanność dziewczynki i chęć osiągnięcia zwycięstwa w każdej dziedzinie dodatkowo wywołuje presje, która wcale jej nie pomaga w osiągnięciu wyznaczonego sobie celu. Nie udaje się jej zdobyć nagrody w konkurencjach, w których zaczyna przygodę tego dnia, a z każdą kolejną poniesioną porażką, w dziewczynce narasta frustracja. Mimo iż w niektórych dziedzinach była naprawdę dobra, sukcesu nie udało się osiągnąć. Jednak ku radości wszystkich, ale przede wszystkim młodej dziewczynki, znalazł się ktoś, kto wyjaśnił jej, że nie można być najlepszym we wszystkim, a warto skupić się na tym, w czym czujemy się naprawdę najlepsi, co lubimy i co sprawia nam najwięcej przyjemności. Temu poświęcić uwagę i realizować się w wyznaczonym sobie celu, który jest dla nas osiągalny.

Mając małe dzieci, już od najmłodszych lat staram się im pokazać, że nie zawsze i nie wszystkim muszą być najlepsze, ale to wcale nie jest nic złego. Na świecie żyją miliony ludzi i nie może być każdy we wszystkim najlepszy, a najważniejsze jest to, aby robić coś, czego się podejmujemy, najlepiej jak potrafimy, ale także to, aby robić to, co się lubi! Zaczynamy od najprostszych elementów jak gry planszowe. Staram się nie dawać dzieciom forów, aby nie zawsze to one wygrywały. W domowym zaciszu nie, ale mi nie zależy na zwycięstwie, a na tym, żeby dzieciaki grę traktowały, jak wspólnie spędzony czas, przy którym razem świetnie się bawiliśmy, a nie rywalizację, gdzie za wszelką cenę zawsze musi być najlepsze, bo przecież w końcu przyjdzie i im zmierzyć się z rzeczywistością i okrutnym światem, gdzie nie zawsze będą we wszystkim najlepszymi. I na to właśnie staram się ich odpowiednio przygotować!

Ta książka jest niezwykle ważna, szczególnie w dzisiejszych, trudnych czasach, gdy presja otoczenia wywierana na innych jest ogromna. Rodzice często dużo wymagają od swoich dzieci, porównują ich wyniki w nauce z innymi, aż dzieci same zaczynają zwracać uwagę, czy byli w danej rzeczy lepszymi od innych. Osobiście uważam, że takie porównywanie jest najgorszym, co rodzice mogą robić swoim dzieciom. W efekcie tego dzieciaki same zaczynają porównywać się do innych, aż w końcu nie liczy się nic innego, jak bycie lepszym od innych. Takie zachowania prowadzą do ciągłego podenerwowania, życia w ciągłym napięciu i stresie, a to do niczego dobrego dalej nie zaprowadzi.

Rywalizacja jest dobra, ale zdrowa rywalizacja i należy pamiętać, że każdy może mieć gorszy dzień i nie zawsze we wszystkim musimy być najlepsi, a ta książka doskonale to pokazuje. Myślę, że to książka idealna w dzisiejszych czasach, gdy presja otoczenia jest tak ogromna! Przeczytajcie ją sami dla siebie, ale również dla swoich dzieci, bo z pewnością będą Wam za to wdzięczni. Bardzo polecam!