Czuję, jestem I Idę Dalej | Autor: Ewa Klepacka Gryz

  Przedstawiam Państwu książkę pt. „Czuję, jestem i idę dalej. Kobieta w podróży do wewnętrznej mocy”, która napisała Ewa Klepacka -Gryz, a wydana została przez Wydawnictwo Zwierciadło.

Autorka to psycholog, terapeutka, dziennikarka, a także autorka poradników psychologicznych.

Patrząc na tytuł, można byłoby powiedzieć, że to książka dla kobiet, a tu niespodzianka, może być również dla mężczyzn! Bo ile razy w naszym życiu, my, kobiety, słyszymy, że panowie nie mogą nas zrozumieć? Dlatego właśnie przedstawiciele płci tzw. „brzydkiej” czasami powinni poczytać tzw. „kobiecą” literaturę…

Książka Ewy Klepackiej – Gryz to zaproszenie kobiet do wewnętrznej podróży – takiej wędrówki, która nie wymaga wychodzenia z domu.Czasami będziemy zatrzymywać się przy czymś na dłużej, czy też cofniemy się o kilka kroków.

Do takiej właśnie kobiecej podróży zaprasza nas autorka przedstawiając historie inspirowane swoim życiem, jak również życiem innych „(…) istot o kobiecej energii (…)” jakie spotkała w swoim życiu.

Jak trzeba się przygotować do takiej podróży? Co „spakować” do plecaka/walizki? Nie będę tu omawiać oczywiście wszystkich rzeczy, które opisuje autorka, ale powiem o dwóch, które mnie osobiście zaintrygowały:

- notatki z podróży – kiedy wyjeżdżamy w podróż do innego miasta, kraju, zdarza nam się opisywać nowe miejsca, które zwiedzamy, spróbujmy w takim razie robić też notatki z naszych wewnętrznych podróży!

- listy terapeutyczne – to listy specyficzne, pisane do ważnych dla nas osób, ci adresaci być może nigdy nie przeczytają tego co w nich piszemy; to właśnie w tych listach możemy opisać swoje najskrytsze emocje, skargi, zawiedzione oczekiwania… Taką korespondencję można napisać na przykład do siebie samej, kiedy miało się 15 czy też 20 lat, a także do matki, ojca czy też partnera…

Arcyważnym, epokowym wręcz etapem podróży, o której cały czas tu rozprawiamy, jest spotkanie się z tym wszystkim co do tej pory było przez nas ignorowane, niezauważane, wręcz „zamiatane pod dywan”. Ale musimy się z tym wszystkim spotkać, bo inaczej nie rozpoczniemy wewnętrznej podróży, której celem jest skontaktowanie się z własna kobiecą mocą.

Autorka wiele czasu poświęca na tematy związane z relacją matka – córka. Same dobrze wiemy, że zupełnie inaczej te kontakty i zależności układają się, kiedy córka jest małym dzieckiem, kiedy staje się nastolatką, zupełnie zaś inaczej gdy jest już osoba dorosła i sama jest mamą…

Moja uwagę zwróciły też ćwiczenia, które autorka przygotowała dla czytających – łatwo je znaleźć, są wydrukowane na niebieskim tle w książce. Posłuchajcie, oto przykładowe tytuły: wróć w wyobraźni do czasów kiedy miałaś 5, 15 lat, pomyśl o relacji, jaką miałaś ze swoim ojcem, sprawdź czy masz odwagę mówić „nie”.

Śmiało można powiedzieć, że jest to m.in. książka o mówieniu i pisaniu o tym, co czujemy, co siedzi w naszej duszy… Generalnie to chyba jest tak, że kobiety mówią, co czują… To chyba panowie mają z tym problem? A może się mylę…

Bo nie można chcieć wyruszyć w tę naszą kobiecą wewnętrzną podróż i nie poukładać sobie wcześniej tego wszystkiego, co jest niejasne i wątpliwe. A układać można tylko mówieniem i rozmową, z samą sobą i innymi wokół nas. A zatem udanej podróży! Idealny przewodnik po niej leży właśnie przed Wami!