Jedzenie Emocjonalne – Jak NIE Jeść Na Pocieszenie | Autor: Julie M. Simon

  „Jedzenie emocjonalne - jak nie jeść na pocieszenie” to pozycja, która już dawno wpadła mi w oko. Czy jesteście świadomi błędów żywieniowych, które popełniacie, a z którymi tak trudno nam walczyć? Czy, mimo że wiecie, iż kolejna ciastko to już z pewnością za dużo, to i tak ciężko Wam się oprzeć przed zjedzeniem go? Zdarza Wam się intensywnie myśleć o tej paczce chipsów, czekającej w szafce? Jeśli tak, być może macie problem z tytułowym emocjonalnym jedzeniem. Częste napady głodu lub wręcz jedzenie do oporu mimo braku uczucia głodu mogą właśnie w ten sposób objawiać ten problem.

Zajadanie emocji można porównać do nałogu, niezwykle ciężkiego. Bo dlaczego alkoholik sięga po kolejnego drinka? Zazwyczaj z powodu nieradzenia sobie z emocjami. Dlaczego uważam, że jedzenie może być nałogiem i to jednym z cięższych? Bo o ile alkohol po terapii uda się odstawić całkowicie, papierosy rzucić to z jedzenia nie jesteśmy w stanie całkowicie zrezygnować. Musimy jeść by żyć. Dla wielu z nas jedzenie jednak ma takie same właściwości jak ta szklanka pełna procentów dla osoby uzależnionej. Miska przekąsek, tabliczka czekolady dają chwilowe ukojenie, zagłuszają demony czy wręcz przeciwnie mogą stanowić zwieńczenie udanego dnia. Książka Julie M. Simon ma za zadanie pomóc uporać się z tą przypadłością. Jak bez pomocy restrykcyjnych, często wręcz radykalnych diet, poradzić sobie z nadwagą i utrzymaniem prawidłowej masy ciała. Bo trzeba mieć świadomość, że dietą odchudzającą zwalczamy jedynie skutki większego problemu. W tym przypadku powinniśmy zająć się przede wszystkim przyczyną nadwagi, bo nadmierne jedzenie to kolejny skutek w drabinie tej dolegliwości.

Książka napisana jest prostym językiem. Mimo, iż zawiera trochę definicji, przytaczanych wyników badań, to nie stanowią one tzw. „medycznego bełkotu”. Przedstawione zostały w jasny i przejrzysty sposób, zrozumiały dla zwyczajnych czytelników, nie będących specjalistami w tej tematyce. Autorka krok po kroku prowadzi nas przez świat emocji, który w jakimś momencie naszego życia powiązaliśmy z jedzeniem. Już na początku zaznacza, że aby móc w pełni czerpać z tej książki powinniśmy ją przeczytać od przysłowiowej „deski do deski”. Nie pomijając rozdziałów, aby móc zagłębiać przedstawioną tu tematykę. W czasie lektury dowiadujemy się jak ważne jest dla nas poczucie bliskości, miłości i bezpieczeństwa. Jaki wpływ na nasze uczucia ma otoczenie, w którym się wychowujemy, genetyka i biologia. Przede wszystkim jednak książka pokazuje nam ścieżkę, którą możemy pójść, aby poradzić sobie z problemami, które skutkują właśnie nadmiernym jedzeniem.

Znajdziemy tu wiele podpowiedzi, z których możemy korzystać by bezinwazyjnie pomóc sobie z problemem. Autorka przede wszystkim prowadzi nas drogę do poznania własnych emocji. Jak je rozpoznać i zaakceptować. Radzi, jak uniknąć sytuacji, w której to one przejmują nad nami kontrolę, oraz nad naszym życiem. Zadania do wykonania, ćwiczenia, afirmację czy po prostu refleksja nad naszym zachowaniem i życiem pozwala nam zastanowić się nad problemem i samemu nad nim pracować. Autorka podkreśla wagę relacji międzyludzkich oraz podpowiada, jak powinny one wyglądać, aby nie były toksyczne dla żadnej ze stron. Polecam tę książkę osobom, które nie tylko walczą z nadmiernymi kilogramami, ale i każdemu, kto chciałby dowiedzieć się jak ważne są emocje, ale i jak prawidłowo radzić sobie z nimi by zaznać poprawnej relacji z samym sobą.

  Kto chociaż raz przeżył kompulsywne objadanie się zrozumie o czym jest ta książka. Ten moment, kiedy wpychasz w siebie górę jedzenia i mało cię nie rozerwie. Najpierw chcesz się pocieszyć, nagrodzić a potem cierpisz. Męczysz się ze sobą fizycznie i psychicznie. Mój dziadek powiedziałby z drwiną, że co to za czasy nastały, że trzeba leczyć ludzi z nadmiaru jedzenia, jak on zaznał w swoim życiu lata głodu. A jednak mamy do czynienia ze zjawiskiem uzależnienia od jedzenia.

Jedzenie to przyjemność, to pożywienie, to część naszego życia i podstawowy element zaspokojenia potrzeb fizjologicznych. Warunkuje nasze samopoczucie, odzwierciedla stan ducha i portfela. Jedzenie emocjonalne to stan psychicznego, impulsywnego sposobu radzenia sobie ze stresem i głodem emocjonalnym. Osoba, która się objada nie musi odczuwać fizjologicznego głodu. Cierpi za to na niedostatek w sferze emocjonalnej i duchowej. I odzywają się tutaj deficyty z dzieciństwa, konflikty, DDA, DDD, traumy-jednym słowem zaburzenia w sferze rodzinnej, społecznej, psychologicznej. Jedzeniem można karmić niskie poczucie własnej wartości oraz niemożność samoregulacji. I tak, jak jedni regulują się alkoholem czy narkotykami lub hazardem tak inni robią to poprzez jedzenie. Mechanizm i tak pozostaje ten sam. Człowiek cierpi i potrzebuje pomocy.

Książka pokazuje z czym wiąże się jedzenie emocjonalne i jak temu zaradzić. Uważam, że to wyłącznie preludium i mimo sekcji warsztatowej (bazującej na ćwiczeniach) to stanowi ona wstęp do psychoterapii. Autorka zwraca uwagę, że jest to złożony proces, jednak sięgając po tę pozycję można dowiedzieć się o specyfice problemu i może zauważyć jego mechanizmy u siebie. Nie znam autorki ani nie spotkałam się do tej pory z takim tematem w formie merytorycznej (autorka przeprowadziła badania w tym zakresie), jednak dzięki książce można zainspirować się, by sięgnąć po inne materiały i przyjrzeć się sobie w kontekście dalszej, klinicznej lub terapeutycznej analizy. Niewątpliwie jedzenie emocjonalne to kolejny rodzaj chorób XXI wieku, nieustannie badany, prowokujący do badań i zgłębiania się w meandrach ludzkiej psychiki i oddziaływań behawioralnych.

  Zajadanie stresu czy innego rodzaju niepowodzeń to przypadłość, która w obecnych czasach zdarza się naprawdę bardzo wielu osobom. Co zrobić, aby nie jeść pod wpływem emocji i aby jak najskuteczniej kontrolować wilczy apetyt, który potrafi dopaść znienacka? Z pewnością odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania znaleźć można w najnowszej książce Julie M. Simon zatytułowanej “Jedzenie emocjonalne - jak NIE jeść na pocieszenie”. O czym jest ta publikacja i dlaczego warto po nią sięgnąć? Tego dowiedzieć się można z lektury poniższej recenzji.

Nakładem wydawnictwa Vital w 2022 roku wydana została książka pt. “Jedzenie emocjonalne - jak NIE jeść na pocieszenie”. To pozycja, która składa się z 464 stron. W przypadku tej książki nie jest jednak tak, że samo jej przeczytanie skutecznie załatwi sprawę z niepodjadaniem. To działa zupełnie inaczej. Wiedzę zdobytą z publikacji należy niejednokrotnie “przepracowywać” na sobie. Kwestie poruszone w książce to przede wszystkim tematy związane z emocjami i ich wpływem na zdrowie oraz codzienne funkcjonowanie żywieniowe. W publikacji nie brakuje też zagadnień z dziedziny mindfulness, dlatego nie jest to z pewnością propozycja wydawnicza dedykowana osobom, które chcą zdobyć szeroką i całościową wiedzę z zakresu dietetyki.

Po lekturze książki mam wrażenie, że potrafię lepiej odróżniać własne potrzeby fizjologiczne w kwestii żywienia, rozróżniając kwestie związane ze sferą emocjonalną. Stąd też lektura publikacji zatytułowanej “Jedzenie emocjonalne - jak NIE jeść na pocieszenie” może być dobrym pomysłem dla osób, które chciałyby z sukcesem nieco przeprogramować swój mózg i odzyskać pełnię zdrowia. Zajadanie własnych emocji nie jest dobrą praktyką. Z pewnością z wilczym apetytem można poradzić sobie w inny sposób. Pierwszym krokiem do tego będzie już sięgnięcie po książkę autorstwa Julie M. Simon. Czy warto? O tym najlepiej się przekonać, sięgając po opisywaną publikację.

“Jedzenie emocjonalne - jak NIE jeść na pocieszenie” to książka z grupy publikacji poradnikowych, którą warto mieć we własnej biblioteczce. Tę pozycję wydawniczą oceniam na 5, choć traktuje bardziej o sferze emocjonalnej, niż o sferze stricte związanej ze zdrowym żywieniem. Pewne jednak pozostaje to, że osoby zainteresowane tematem zdrowego odżywiania mogą sięgnąć po tę książkę. Niech to będzie zachęta do tego, by jeszcze lepiej poznawać możliwości własnego ciała, a przede wszystkim - siłę umysłu. Z lektury książki dowiedzieć się można m.in. tego, jak pracować nad przepracowaniem mózgu i jak uskuteczniać to, by podjadanie stało się dawno niewidzianą, a jednocześnie także zapomnianą na zawsze praktyką.

Na współczesnym rynku wydawniczym nie brakuje propozycji związanych z tematem zdrowego żywienia. Moim zdaniem jednak dość rzadko analizuje się wpływ emocji na to, jak funkcjonuje się na co dzień. Najnowsza książka Julie M. Simon jest pozycją, po którą warto sięgnąć - tak po prostu. To książka, która pozwala pochylić się nad własnymi przyzwyczajeniami i praktykami żywieniowymi. Być może lektura otworzy oczy na wiele tematów nie tyle związanych z samym żywieniem, ile z emocjami towarzyszącymi człowiekowi podczas spożywania posiłków.

Niezwykle wymowna zaś już jest sama okładka książki. Znajduje się na niej nadgryziony, różowy donut z kolorową posypką - symbol niezdrowego, pełnego konserwantów jedzenia impulsowego, po które bardzo często sięga się w sytuacji poczucia głodu. Czy jest to głód wywołany emocjami? Refleksja na ten temat przyjść może podczas lektury książki pt. “Jedzenie emocjonalne - jak NIE jeść na pocieszenie”.