Strażnik Piekła | Autor: Maks Dieter

  Zakładam, że większość ludzi lubi spokojne i komfortowe życie. Jednak pojawiają się momenty, kiedy doprawiamy swoje istnienie szczyptą pikantnej adrenaliny. Zwykle wzbudzamy w sobie ten dreszczyk emocji przez niewinne rozrywki, takie jak obejrzenie horroru, przeczytanie emocjonującej książki, czy posuwając się trochę dalej, uprawianie jakiegoś sportu bądź innej formy rywalizacji. Przy zachowaniu codziennej ostrożności, z reguły są to sprawy niegroźne, ale ekscytujące i powodujące, że istota ludzka mocniej odczuwa otaczającą ją rzeczywistość. Tak samo było w przypadku bohaterów powieści Pana Maksa Dietera. Czterej nastoletni chłopcy podejmują się realizacji wyzwania wymyślonego przez jednego z nich, aby się sprawdzić i dowieść swego męstwa. Wkraczają do lasu o mrocznej reputacji - chyba wszyscy kojarzymy w swojej okolicy takie miejsce i zapewne nikt nie traktuje tych podań na poważnie, prawda? A co jeśli w każdej takiej historii kryje się ziarno prawdy? A co jeśli to nie jest jedynie ziarno, a chłopcy obudzą swoimi działaniami potężne, niebezpieczne siły?

Czytelniku, jeżeli lubisz książki utrzymane w klimacie Mistrza grozy - Stephena Kinga, to zapewniam Cię, tą pozycją będziesz na równi zachwycony. Już na samym początku pojawiają się nastolatkowie na rowerach. Są członkami małej bandy, składającej się z czterech dorastających chłopców, takich, którzy raczej nie są szczególnie popularni wśród równieśników, ale też nikomu nie wadzą. No i mają też swoją tajną bazę. Brzmi znajomo?

W "Strażniku piekła" czuć wyraźną inspirację dziełami słynnego pisarza, jednak jest to historia całkowicie odrębna i ukazująca niepowtarzalny styl Pana Maksa. Poruszamy się po naszych rodzimych, polskich terenach i jednocześnie cofamy w czasie do lat 90 poprzedniego stulecia, gdzie rodzice jeżdżą "maluchami", a osoby, które pamiętają II Wojnę Światową, jeszcze w sporym gronie i niezłym zdrowiu są wśród nas. Choćby taki jeden Stary Dziad, mieszkający w swojej Chacie wśród drzew mrocznego lasu...

Opowieść rozpoczyna się niespiesznie, a ja stopniowo jestem wprowadzana w fabułę. Poznaję wszystkich, naprawdę świetnie i obrazowo wykreowanych bohaterów, powoli i dokładnie- tak dobrze, że mogłabym się poczuć częścią ich paczki. Pomimo pozornej sielanki na pierwszych kartach, tematyczna grafika na okładce nie pozwala mi ani na chwilę zapomnieć, że czytam horror, więc  podskórnie wyczuwam to czające się na mnie zło. Czy wyskoczy z lasu już na kolejnej stronie?

Książka opowiada o odwiecznej walce dobra ze złem. Opowiada o dorastaniu, pierwszych wypalonych po kryjomu papierosach i niewinnych eksperymentach z winem. Opowiada również o poszukiwaniu młodzieńczych rozrywek i o odkrywaniu tego, co w życiu ważne. Opowiada w końcu o miłości, przebaczeniu win i o odkupieniu. Zbyt poważnie jak na horror? W żadnym wypadku! Powieść jest napisana przejrzystym, współczesnym słownictwem i choć specjalistką od wychowywania nastolatków nie jestem, to wydaje mi się, że spokojnie młodzież mogłaby świetnie spędzić czas z tą publikacją. Oczywiście każdego rodzica zachęcam wcześniej do poznania treści książki, aby później nie okazało się, że czyjś podrostek zacznie miewać koszmary dzięki mojej rekomendacji. Sugeruję się tym, że sama w wieku lat kilkunastu zaczytywałam się właśnie we, wspomnianych również w "Strażniku piekła", historiach pióra Kinga czy Mastertona.

Niesamowitym atutem było dla mnie poruszenie w powieści tematyki obozowej, co poczytuję Autorowi za naprawdę ogromny plus. Dzięki osadzaniu wątków hitlerowskich zbrodni w ciekawych książkach, skierowanych również do odrobinę młodszych Odbiorców,  pamięć o ofiarach nie idzie w zapomnienie czasów. Zakładam, że w niejednym Czytelniku po przeczytaniu "Strażnika piekła", może obudzić się chęć zgłębienia wiedzy historycznej. Takie połączenie grozy z przygodą i dodatkowo zaprawione wydarzeniami dziejowymi, to jedna z lepszych mieszanek jakie może nam zaproponować rynek czytelniczy. Polecam!