Niech Prowadzi Nas Poker | Autor: Bożena Makowska

  Bardzo często w książkach spotykamy się motywem porwania ukochanej. Jednak czy czytaliście już książkę, w której uprowadzona zostaje matka głównego bohatera?

Bruno jest oddanym swoim kobietom spadochroniarzem, którego wartości wyznawane w życiu, stanowią przykład do naśladowania. Jest elokwentny, szarmancki i nie wstydzi się silnego uczucia, które łączy go z matką. Jego ojciec był przykładem, który starał się naśladować, jednak jakiś czas temu pożegnał się z ziemskim padołem. Od tej pory matka Brunona pozostała jedynie z Pokerem w domu, w którym każdy centymetr przypominał jej o zmarłym ukochanym. Wszystko biegło swoim tempem, do momentu, w którym obudziła się związana w starej szopie, mając olbrzymią pustkę w pamięci. Od tej pory jej los będzie leżał w rękach mężczyzny, opanowanego do granic możliwości.

Tajemnicze zaginięcie matki nie daje spokoju Brunonowi. Jak zawsze w takich sytuacjach może polegać na ukochanej, która bez wahania staje u jego boku, aby odnaleźć przyszłą teściową. Tropy zdają się prowadzić do osoby, która zdawałoby się, że stoi po ich stronie.

Czy ich instynkt mógł tak bardzo ich zwieść?

Czy silny charakter porwanej, ugnie się pod osobliwym charakterem porywacza?

Jaki motyw popchnie tajemniczego mężczyznę do tak radykalnych kroków?

Sięgając po tę książkę, byłam pewna, że wkroczę do świata pokerowych zagrywek, gangsterskich porachunków i sama nie wiem czego jeszcze. Przepiękna okładka nakłoniła mnie do tej pozycji, a chwytliwy tytuł nakłonił do lektury. Dopiero teraz, już po przeczytaniu, dostrzegam grę słów i elementy okładki, które jasno sugerowały bieg wydarzeń. Jest to fantastyczna kombinacja, która przynosi niezwykły efekt u czytelnika, sprawiając, że nie będzie w stanie zapomnieć tej książki.

Bożena Makowska stworzyła książkę, która nie została przekombinowana, choć nie powiem, brakowało mi czegoś w postaci oprawcy. Jednak zważywszy na motyw, jakim się kierował, nie mogło być inaczej.

W książce możemy spotkać sporą ilość bohaterów drugoplanowych, takich jak Tytus Kopski–sąsiad zaginionej Bromskiej. Mężczyzna, choć wiekowy, mógł poszczycić się niesłychaną odwagą i chęcią do działania. Nawet dość silne przeciwieństwa losu nie powstrzymały go przed poszukiwaniem kobiety, która od lat zamieszkiwała tę samą ulicę co on.

Bogna Bromska jest bardzo silną kobietą, która nie ugina się pod naporem, broniąc swoich racji do końca. Czytając, nie sposób było pominąć inteligencji i hartu ducha, jakimi emanowała kobieta. Nie pozwoliła wyprowadzić się z równowagi zbyt szybko, czym mocno mi zaimponowała. Sytuacja z pająkiem zmroziła mi krew w żyłach – ale nie miała nic wspólnego z torturami. To tylko moja fobia dała mi się we znaki.

Olga – kobieta Brunona – posiadała niezwykłą aparycję. Bardzo spodobało mi się podejście kolegów z aeroklubu, kiedy okazało się, że jej umiejętności znacznie przewyższają męską część załogi. Można było zauważyć niezwykle wielką pasję, która łączyła cały zespół. Stanowili jedność, a zazdrość była im obca.

Kilkukrotnie pozwoliłam się wyprowadzić autorce na manowce, kiedy podkładała nam fałszywe dowody. Zaostrzyło to jedynie mój apetyt i sprawiło, że kombinowałam z wyznaczeniem osoby, odpowiedzialnej za porwanie.

Cała książka posiada również przesłanie, które pokazuje nam, jakie znaczenie ma przyjaźń. Czytelnikowi pozostaje pytanie, czy gdyby on znalazł się na miejscu Bogny Bromskiej, czy mógłby liczyć na podobne wsparcie? Mam nadzieję, że nigdy nie przyjdzie nam tego sprawdzać.

Polecam lekturę z całego serducha.

P.S. A o co chodzi z tytułowym Pokerem?

Musicie przekonać się sami!