Trzymając W Ręku Krzyż | Autor: Ks. Waldemar Hanas

  Zaskoczyła mnie niezmiernie ta pozycja. Do małej, niepozornej książeczki dołączony został krzyż z lekkiego drewna. Ale nie taki prosty krzyż, jaki zwykle jest. Tylko krzyż o obłych, niesymetrycznych kształtach – za to znakomicie układający się i mieszczący w dłoni. Jego zdjęcie znajduje się zresztą na okładce tej malutkiej, leciutkiej książeczki, a sam krzyż tak znakomicie wtapia się w nią, że dopiero po jakimś czasie zauważyłam, że sam krzyż jest - oprócz zdjęcia na okładce – także osobnym elementem, dołączonym do książeczki. A może to książeczka została dołączona do krzyża?

Ten niespotykany dodatek jest czymś specjalnym w tym przypadku. Bo „Trzymając w ręku krzyż” to rozważania księdza Waldemara Hanasa na Wielki Piątek. Dokładnie autor rozważa siedem zdań, które wypowiedział umierający Jezus. Umownie nazywa je tutaj słowami.

Powstało sporo opracowań na temat ostatnich słów Chrystusa. Ksiądz Hanas napisał rozważania, które są swoistą medytacją. Można rozważać każde osobno, można też poświęcić na rozważanie wszystkich nawet i cały dzień. Trzymając w ręku dołączony do książeczki krzyż z drewna o zaokrąglonych bokach, nadal czujemy jak nas uwiera.

Każdy z rozdziałów poprzedzony jest fragmentem ewangelii, w których przytoczone są konkretne, rozważane słowa Jezusa.

Słowo pierwsze „Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią”. Czy łatwo przebaczać? Nie, przychodzi nam to z ogromnym trudem. Bo przecież naprawdę przebaczyć potrafi tylko Bóg, a ja jestem tylko człowiekiem grzesznym … Ale Jezus uczył nas przecież przebaczania. Codziennie modlimy się o to. A przypowieść o synu marnotrawnym?

Słowo drugie „Niewiasto, oto syn Twój. Oto Matka twoja”. Jezus na krzyżu oddał swoją matkę, Maryję, najdroższemu uczniowi. Ale oznacza to również, że Maryja jest matką nas wszystkich, nas ludzi. Jesteśmy Jej dziećmi. Tylko … czy potrafimy to zobaczyć?

Słowo trzecie „Dziś będziesz ze mną w raju”. Dobry Łotr. Pierwszy święty. Jeżeli on mógł spojrzeć na Jezusa i błagać o miłosierdzie, to czy ja nie mogę?

Słowo czwarte „Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?”. Jak często pojawia się poczucie, że przede wszystkim Pan Bóg nas opuścił? I że na próżno wypatrywać pomocy z Jego strony. Ale Bóg jest zawsze. Trudno w to uwierzyć, kiedy wszystko wydaje się walić. Warto jednak wytrwać. Autor przytacza tu przykład młodego człowieka, który w momencie, kiedy chory nie był w stanie się już poruszać, poruszał wargami powtarzając niemal niesłyszalnie „Jezu, ufam Tobie”.

Słowo piąte „Pragnę”. Pragnienie Jezusa zapisała w swoim „Dzienniczku” Siostra Faustyna. Jezus pragnął dusz i pragnął by Jego Miłosierdzie uratowało grzeszników. A czym dla nas jest pragnienie? Zazwyczaj pragniemy różnych rzeczy, stawiając nieraz bliskim zbyt wysokie wymagania. Lub przeciwnie, niczego nie oczekujemy. I jedna i druga postawa jest zła. Pierwszym bowiem pragnieniem powinno być pragnienie życia i miłości.

Słowo szóste „Dokonało się!”. Krzyż to wszystko. Bóg oddał się cały. Dokonało się.

Słowo siódme „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mego”. Jezus, mimo, że odszedł, to jednocześnie pozostał. Pozostał dla nas w Eucharystii.

Siedem zdań, umownie nazwanych tutaj słowami. Każdemu słowu towarzyszy wzięcie dołączonego krzyża. Mieści się w dłoni, ale mimo wygładzonych brzegów uwiera. Zwłaszcza, kiedy mocniej go ściśniemy.

Kiedy więc trzymamy krzyż w ręku lub doświadczamy krzyża w swoim życiu – i przychodzi pytanie o to, gdzie jest Bóg, odpowiedź jest tylko jedna – jest tutaj..