Sztuka Odpoczynku | Autor: Claudia Hammond

 W dzisiejszych, bardzo zabieganych czasach autorka książki pt. “Sztuka odpoczynku” Claudia Hammond, która jest nie tylko pisarką, ale również dziennikarką radiową, radzi jak znaleźć wytchnienie oraz przedstawia najbardziej popularne sposoby na odpoczynek. Temat na pierwszy rzut oka wydaje się błahy, jednak po dokładnym przeanalizowaniu różnych statystyk możemy dojść do wniosku, że tak naprawdę nie potrafimy poprawnie odpoczywać, tak aby zregenerować się, odzyskać siły witalne, chęci oraz motywację do pracy, nowych wyzwań czy aby pokonywać trudności życia codziennego. Co warto zaznaczyć “Sztuka odpoczynku” została nominowana do nagrody Brytyjskiego Towarzystwa Psychologicznego dla najlepszej książki popularnonaukowej. Brzmi dobrze i zachęca do przeczytania.

Ważną częścią publikacji jest ankieta, w której zostały zebrane wyniki na temat tytułowej sztuki odpoczynku. Wyniki obrazują sposoby na relaks i jak ludzie odpoczywają w wolnym czasie. Książka jest tak skonstruowana, że rozdziały stanowią jednocześnie formy odpoczynku - od najmniej popularnego mindfulness (miejsce dziesiąte) do najbardziej relaksującej czynności według ankietowanych jaką jest… czytanie (zaszczytne miejsce pierwsze). “Nic tak nie odpręża jak czytanie, a czy może być coś bardziej odprężające niż książka o odpoczynku?”. Po drodze (między tymi skrajnymi powyżej) są jeszcze: oglądanie telewizji, marzenia na jawie, rozkoszna gorąca kąpiel, długi spacer, zwykłe nicnierobienie, słuchanie muzyki, samotność, oraz przebywanie na łonie natury.

Hammond na wstępie definiuje czym jest odpoczynek, przedstawia również do czego może doprowadzić brak odpowiedniej regeneracji, deficyt relaksu - choć często nie jesteśmy tego świadomi. Autorka bazuję w dużej mierze na różnego rodzaju badaniach, jednak moim zdaniem jest tego za dużo i dlatego też książkę czytało mi się opornie. Muszę przyznać, że niektóre fragmenty były ciekawie napisane, ale były również fragmenty zwyczajnie nudne i za bardzo rozwlekłe.Hammond wysuwa hipotezę, że aktualnie to, że jesteśmy zestresowani, zapracowani, nie mamy odpowiedniej ilości czasu na odpoczynek jest niejako powodem do dumy. Nie ma miejsca na nudę, jesteśmy zajęci i tym samym akceptujemy zmęczenie czy rozdrażnienie.

Ciekawą kwestią poruszoną w ramach rozdziału “Marzenia na jawie” była wzmianka o myśleniu perseweracyjnym - czyli do ciągłenia wracania do przykrych wspomnień, zamartwianiu się i analizowaniu co zrobiliśmy źle. Oczywiście i w tej części przytoczone są badania - jest mowa o tym, że ludzie którzy mieli skłonności do rozpamiętywania tych niemiłych wydarzeń, roztrząsania ich to po dziesięciu latach byli w dużo gorszym stanie zdrowia. Autorka ma również ciekawe spostrzeżenia na temat samotności. Postuluje, że jeśli mamy z kimś silną, bliską więź, nie mamy potrzeby aby być z tą osobą cały czas. Wystarczy nam poczucie, że zawsze możemy się do tej osoby zwrócić i otrzymamy upragnione, potrzebne wsparcie. Wtedy wówczas czas spędzony samotnie nie będziemy odczuwać jako przykrość.

Przechodząc do podsumowania to moim zdaniem książka porusza niezwykle ważne kwestie i cieszę się, że coraz więcej pojawia się książek na temat podobnych kwestii. Są jak widać bardzo potrzebne naszemu społeczeństwu. Ciekawy pomysł na publikacje i badanie (ankieta) jednak samo przedstawienie niektórych tematów trochę nudne i nietrafione. Za dużo zostało przytoczonych badań, suchych omówień a szkoda bo myślę, że książka tego typu powinna być skierowana do szerokiego grona odbiorów. Kończąc swoje wywody przytoczę ciekawy cytat z książki: “Mamy potrzebę poznawania, odkrywania, szukania sensu. Ciekawość była kluczem do naszego przetrwania i przewagi gatunkowej. Jednak jej wadą jest to, że nie pozwala nam odpocząć”. Jak to w takim razie jest u Was z tą tytułową sztuką odpoczynku?