Obcy | Autor: Max Czornyj

 Czornyj to człowiek wielu talentów – nie tylko świetny adwokat, ale równie płodny pisarz. Spod jego pióra wyszły zarówno thrillery psychologiczne, kryminały, jak powieści z wątkiem historycznym, w tym również te oparte na faktach. Tak szeroki zakres twórczy może budzić obawy, czy kolejno wydawane tytuły uniosą ciężar oczekiwań czytelników, czy zapewnią rozrywkę na porównywalnym poziomie, wreszcie czy swym kunsztem dorównywać będą swym poprzednikom.

Takie obawy nie ukrywam towarzyszyły mi przy rozpoczęciu lektury „Obcych”. Mając świadomość, że to kolejny tytuł Autora, który na rynku czytelniczym pojawił się w stosunkowo krótki czasie, rosło we mnie wręcz przekonanie, że tym razem peanów pisać nie będę i z całą pewnością będę mogła krytycznie do powieści tej odnieść się. I tu niespodzianka.

„Obcy” to bardzo dobra, ale i bardzo mocna pozycja literacka, która wymaga skupienia, powściągnięcia emocji, po to, aby bez szkód dla zdrowia psychicznego dotrwać do jej finału. Choć ty razem akcja powieści dotyka fikcyjnych zdarzeń, to prawdopodobieństwo ich realnego zaistnienia jest tak znaczne, że w zasadzie należy mieć tylko nadzieję na to, aby nikomu nie przyszło do głowy zgotować drugiemu człowiekowi takiego piekła jakie jawi się w „Obcych”. Kiedy bowiem rodzina repatriantów – Rewoltowie osiedla się w małej wiosce, gdzieś na skraju lasu, w rzekomo spokojnej i nie wadzącej nikomu społeczności, wszystko wskazuje na to, że znaleźli oni swe miejsce na ziemi. Czy jednak okaże się ono ziemią obiecaną, czy może raczej przeistoczy się w piekielną czeluść z której nie ma odwrotu? Czy zatem nowym uda wkupić się w lokalną społeczność, czy podbiją ich serca i mimo swych odmienności zasymilują na tyle, aby bez przeszkód wieść spokojne życie? Tego nie zdradzę. Dość tylko, że dodam, że mottem dla snutej w „Obcych” opowieści winno być stwierdzenie, że: „Największym zagrożeniem dla człowieka jest drugi człowiek”.

Przyjmując tym razem narrację kilkunastoletniego chłopca – Alfreda, zwanego Alem ukazuje on świat widziany oczami dziecka, świat -któremu daleko jest do ideału. Co znamienne dla tak przyjętej formuły prowadzenia fabuły, czasami nie brak naiwności, prostolinijnych stwierdzeń, przekonania, że dobro zawsze zwycięży i pokona wszelkie przeciwności losu. Tylko czy aby na pewno. Z każdą kolejną stroną i rozwojem akcji dostrzegalna jest również zmiana postrzegania świata przez chłopca i coraz bardziej krytyczny jego ogląd, po rosnące w nim niezadowolenie, brak akceptacji, a wreszcie frustrację.

To książka o niebywale silnym ładunku emocjonalnym, wymagająca jednakowoż od czytelnika odrobinę wysiłku intelektualnego, aby zrozumieć jej treść. Dlaczego? Dlatego, że nie brak w niej odniesień do historii sztuki, która stanowi niejako samodzielnego bohatera książki. Co więcej, wymaga ona skupienia, początkowo niespiesznie rozgrywająca się akcja, wręcz nudnawe sceny z życia rodziny Rywoltów, w interakcji z lokalnymi mieszkańcami nabierać będzie tempa, aż uzyska prędkość rozpędzonej śnieżnej kuli, która startuje wszystko co napotka na swej drodze. Tak też zmieniały będą się emocje towarzyszące czytaniu „Obcych”. Od początkowego zwątpienia w sens tej historii, stopniowego nabierania ną zainteresowania aż po zupełne w niej zatracenie się, jednak im dalej w las tym będzie bardziej mrocznie, łzawa i sielankowa opowieść przejdzie w mrożącą krew w żyłach historię, w której brutalność przejmie palmę pierwszeństwa nad stonowanymi uczuciami.

Jeśli jesteście zatem gotowi na to, aby emocjonalny rollercoaster autorstwa MaxaCzornyja zabrał Was w podróż w świat wykreowanej przez niego fikcji w „Obcych” zapnijcie zatem pasy i już odmawiajcie różaniec. I pamiętajcie, że Was ostrzegałam.