Pozorantka | Autor: Alexandra Andrews

Pogoń za marzeniami o zostaniu sławną pisarką

W ostatnim miesiącu miałam okazję zapoznać się z bardzo pozytywnie ocenianą przez czytelników książką pt. ,,Pozorantka”. Bohaterką powieści jest młoda kobieta, Florence Darrow, która pragnęła zostać sławną pisarką, niestety wydawcy w ogóle nie okazują zainteresowania jej twórczością literacką. Przełomem w życiu Florence okazuje się rozpoczęcie pracy na stanowisku prywatnej asystentki u bardzo tajemniczej i żyjącej w całkowitym odosobnieniu znanej pisarki - Maux Dixon. Relacje pomiędzy pisarką a jej asystentką z pozoru układają się bardzo dobrze, ale podczas ich wspólnego pobytu w Maroku dochodzi do wypadku samochodowego, którego konsekwencje całkowicie zmieniają życie zarówno Florence, jak i Maud. Co tak naprawdę wydarzyło się w Maroku? Dlaczego Maud zniknęła jak kamfora i zostawiła ranną Florence w szpitalu? Książka Alexandry Andrews to próba pokazania, ile jesteśmy w stanie zrobić, by spełnić swoje pragnienia o sławie i co się w rodzi w umysłach zdesperowanych ludzi, którzy od wielu lat daremnie usiłują rozwinąć swoją karierę i poprawić swój status społeczny.

Powieść doskonała? Dla mnie tylko z pozoru

,,Pozorantka” z opisów i recenzji zapowiadała się znakomicie, tymczasem ja miałam trudności, żeby w ogóle przeczytać ją do końca. Książka jest napisana lekkim językiem, z początku wydaje się nawet intrygująca. Niestety odnoszę wrażenie, że poza pomysłem na fabułę powieści i charakterystyką jej głównej bohaterki, autorce zabrakło umiejętności oraz doświadczenia. Dlatego jestem bardzo rozczarowana wspomnianą ,,Pozorantką”, praktycznie przez całą lekturę czekałam na zapowiadane efekty ,,WOW” i ciekawie przedstawiony moment kulminacyjny. Tymczasem na większości stron powieści A. Andrews w zasadzie niewiele się dzieje, zaś rozwiązanie zagadki związanej z relacją dwóch występujących w niej kobiet w zasadzie okazuje się mało przekonujące.

,,Pozorantka” to dla mnie książka bardzo nijaka, w zasadzie nie wywołała we mnie żadnych pozytywnych emocji, co więcej nie ukrywam zdziwienia, że ,,dzieło” pani A. Andrews ma tak wiele pozytywnych recenzji polskich i zagranicznych… Może trzeba znaleźć jakiś klucz do zrozumienia wartości tej powieści? Może należy zabrać się za czytanie ,,Pozorantki” bez sięgania po jakikolwiek opis dotyczący jej akcji oraz darować sobie opinie innych czytelników znalezione w Internecie?

Czym ,,Pozorantka” na pewno NIE jest?

Powieść raczej nie przypadnie do gustu miłośnikom suspensu w stylu Mary Higgins Clark ani amatorom wartkiej akcji typowej chociażby dla współczesnych skandynawskich thrillerów czy kryminałów. Książka nie wyróżnia się ani wyszukanym stylem literackim, ani poetyckimi opisami, nie ma jak dla mnie również większej wartości np. historycznej, czy literackiej. Chociaż powieść zaliczana jest do książek z gatunku: kryminał, sensacja, thriller, jak dla mnie bardziej zbliżona jest do tych z zakresu literatury obyczajowej i odwołujących się do szeroko pojętych aspektów psychologicznych. Jeśli macie chęć sięgnąć po powieść z dużym potencjałem, ale z bliżej nieokreślonym efektem, sięgnijcie po ,,Pozorantkę” i sami wydajcie opinię na temat niniejszej książki.

Na zakończenie

Jak już wspominałam wcześniej, z trudem udało mi się przeczytać ,,Pozorantkę” w całości, dlatego nie mogę podzielić się z wami szczególnie pozytywnymi refleksjami na jej temat. Gdybym jednak miała wskazać jakieś jej atuty, to z pewnością będzie to oryginalny pomysł na fabułę oraz stworzenie tajemniczej atmosfery nie tylko wokół ekscentrycznej pisarki Maud, ale teżj jej asystentki Florence, której decyzje i motywy działania mogą wydawać się dość zaskakujące. ,,Pozorantka” to powieść o dwóch skrajnie różnych od siebie kobietach,
o ich światach, jak również codziennych emocjach, pragnieniach, obowiązkach i rozrywkach.

Ja osobiście raczej nie sięgnę po kolejne powieści A. Andrews i nie odważę się zachęcać was do lektury recenzowanej tutaj ,,Pozorantki”. Ale jeśli jesteście ciekawi, czy wasze opinie będą bardziej zbieżne z moimi odczuciami, czy powieść was mile zaskoczy, może warto podjąć wyzwanie i spróbować odnaleźć w ,,Pozorantce” jakieś inne, dla mnie niestety niedostrzegalne walory… wszak, jak mówi znane łacińskie przysłowie: ,,De gustibus non disputandum est” (O gustach się nie dyskutuje).