Kastrator | Autor: Leszek Bigos

 Nie wiem jak Wy, ale ja jestem wzrokowcem. Często zatem przy wyborze książek, których nazwiska Autorów zupełnie nic mi nie mówią, kieruję się pierwszym wrażeniem jakie wywołała u mnie okładka. Niby mówi się, żeby jednak nie oceniać książki po okładce, ale czasem od czegoś trzeba zacząć. Efekt tych wyborów jest różny, czasami trafi się ciężki do ugryzienia gniot, a czasami… No właśnie, czasami trafi się zaskakująca niespodzianka, która sprawia, że nie można oderwać się od czytania.

Tak się dokładnie zadziało w przypadku „Kastratora” Leszka Bigosa. Autora nie mogłam wcześniej znać, gdyż jak się okazuje popełniony przez niego thriller to debiut wydawniczy, a i sam tytuł nie bardzo zachęcał, mimo tego coś mi podświadomie mówiło: „Skuś się i sprawdź co kryje się w środku”. I tu ogromne zaskoczenie – „Kastrator” jest bardzo dobry reprezentantem swego gatunku i od pierwszej do ostatniej strony trzyma w napięciu, wielokrotnie zaskakując i wywołując silne emocje.

Nie ma się też co dziwić, że na brak wrażeń czytelnik nie może narzekać – wszakże sama problematyka podjęta w książce już mrozi krew w żyłach i wywołuje wewnętrzny sprzeciw każdego, zdrowego człowieka. Nie ma bowiem chyba bardziej odrażającej zbrodni niż gwałt na małoletnich połączony z ich zabójstwem. Tego nie można zrozumieć, wytłumaczyć, ani usprawiedliwić. Takie jest też stanowisko głównego bohatera – tytułowego Kastratora. Obciążony bagażem własnych doświadczeń, dziś rozwodnik, ojciec nastolatki, prowadzi podwójne życie. Na co dzień spokojny, nikomu nie wadzący nauczyciel historii, po zmroku przeradza się w brutalnego mściciela, który najpierw typuje, później tropi, a wreszcie wymierza sprawiedliwość swoim ofiarom. Te zaś są wyselekcjonowane niczym najdorodniejsze okazy, najbardziej wyrachowani, wynaturzeni pedofile stają się przedmiotem jego zainteresowania i to ich dotyka ręka sprawiedliwości. Nie, bynajmniej nie pozbawia ich życia, z precyzją godną chirurga naczyniowego, poddaje ich swoistej terapii, która ma raz na zawsze ukrócić ich wynaturzone popędy. Co kieruje tajemniczym mścicielem? Jakie własne przeżycia wracają niczym demony z przeszłości i każą mu stawiać się w roli sędziego i kata jednocześnie? Czy Kastrator zazna spokoju i zakończy swą wendettę? A może wręcz ją nasili motywowany wplątaniem się we własną sieć?

Pytania można mnożyć, jedno jest jednak pewne – jeśli zdecydujecie się na lekturę tej książki, do czego absolutnie zachęcam, musicie przygotować się na mocne wrażenia. Nie jest to bowiem lekka lektura, która umili Wam wieczór. Opisy zbrodni tak dokonywanych przez samych pedofili, metody poszukiwania dziecięcych ofiar, wodzenia ich na pokuszenie już wywołują mdłości. Nie można również przejść obojętnie do samych aktów „sprawiedliwości” dokonywanych przez Kastratora. Niczym u Jacka Ketchuma jest krwawo, nad wyraz wyraźnie obrazowo, wręcz rekonstrukcyjnie. Kastracja odraża, budzi wstręt, a jednocześnie w wielu pewnie wywoła zrozumienie i chęć przyklaśnięcia działaniom mściciela. Wobec treści tej książki nie przechodzi się bowiem obojętnie, co oznacza, że autor wykonał kawał dobrej roboty, a napisany przez niego thriller idealnie wpisuje się w ten gatunek.

Miłośnicy wątków psychologicznych również znajdą tu coś dla siebie, gdyż książka bardzo dobrze odzwierciedla podłoże motywacyjne tak samych sprawców czynów pedofilskich, jak i głównego bohatera. Idealnie oddaj ona podłoże etiologiczne rodzących się zbrodni oraz towarzyszące im emocje.

Nie mam wątpliwości, że „Kastrator” jednych zachwyci, innych zniesmaczy. Jeśli jednak nie boicie się mocnych wrażeń, widok krwi nie wprawia Was w omdlenie, dosadny męski sposób komunikacji nie wywołuje u Was poczucia zakłopotania, a przy tym wrażliwi jesteście na krzywdę ludzką musicie koniecznie sięgnąć po ten thriller. Pamiętajcie tylko, że ostrzegałam, że to książka dla ludzi o mocnych nerwach!