Arsene Lupin Kontra Herlock Sholmes | Autor: Maurice Leblanc

 Czy przygody Arsena Lupina się starzeją? Skądże znowu. Są tak samo cudownie porywające, jak przed laty i zapewne będą po wieki. Mają bowiem jedynego w swoim rodzaju wyraźnego bohatera, niepowtarzalny klimat i bardzo pożądane przez czytelnika tajemnice do odkrycia. To klasyka z najwyższej półki i chociaż nie jest utrzymana w duchu Fiodora Dostojewskiego czy Jane Austen, nie wyobrażam sobie domowej biblioteczki bez tego tytułu.

Drugi tom przygód najsłynniejszego francuskiego złodzieja, czyli „Arsene Lupin kontra Herlock Sholmes” zaczyna się historią kradzieży pewnego antyku i porwaniem Bogu ducha winnej panny z dobrego domu. To jednak dopiero początek serii przestępstw. Kiedy ma się naczelnego narodowego złoczyńcę, wiadome jest, że to jemu należy przypisać wszelkie zbrodnie. Strażnicy prawa nie potrafią jednak poradzić sobie ze schwytaniem Lupina i udowodnieniem mu win, dlatego po kolejnej porażce sprowadzają do pomocy angielskiego cudotwórcę kryminalistyki, Herlocka Sholmesa. Lupin i Sholmes stają do walki niczym dwa zacietrzewione koguciki, z których każdy jest przekonany, że to on jest tym najlepszym. Taki pojedynek musi przynieść euforię obserwatorom. W końcu spotyka się dwóch równych intelektem i sprytem, ambitnych przeciwników. Będzie trochę groźnie, czasem zabawnie i bardzo zagadkowo. Jak skończy się ta rywalizacja?

Zachęcam do sprawdzenia.

Czytelnik przez całą lekturę ma zagwarantowane niesamowite emocje. Napięcie ani na moment nie opada, wciągając w akcję z siłą wcale nie takiego małego huraganu. Narrator, niczym wytrawny komentator sportowy, donosi o wszystkich poczynaniach bohaterów, skłaniając się ku kibicowaniu swojemu ulubieńcowi w postaci Lupina. Nieobiektywnie powiem, że również dopinguję właśnie   Arsenowi. Jest błyskotliwy, ironiczny, szalenie mądry.

Nie trzeba być geniuszem, by w postaci Herlocka Sholmesa dopatrzeć się twórcą jest Arthur Conan Doyle. Jednak prócz oczywistych zalet i zdolności detektywistycznych, Maurice Leblanc dodaje swojemu Sholmesowi (a w szczególności jego pomocnikowi Wilsonowi) sporą dozę komizmu. Kręcąc się w poszukiwaniu tropów, detektyw niejednokrotnie wpada we własne sidła. A jak tymczasem postępuje Arsene Lupin? Niczym się nie przejmuje i nic sobie nie robi z zastawianych na niego pułapek. Nigdy, a przynajmniej bardzo, bardzo rzadko) nie traci pewności siebie, trafnie analizując kolejne kroki osób go śledzących. A to przekrada się pod zmienioną postacią, by znów rozpłynąć się w powietrzu jakby był prawdziwym duchem. Gra na nosie zarówno policji, której nieudolność jest godna zrywania boków, jak i wezwanemu jako ciężkie działa Herlockowi Sholmesowi. Nigdy nie brakuje mu pomysłów i jeśli jest wśród czytelników ktoś, kto potrafi przewidzieć wszelkie ruchy złodzieja, to chyba trzeba mu złożyć specjalne gratulacje. Bowiem my nigdy nie wiemy, co zrobi Lupin, on natomiast doskonale wie, co zrobią wszyscy pozostali.

Warto poświęcić kilka słów akurat temu wydaniu książki „Arsene Lupin kontra Herlock Sholmes”. Wydawnictwo Zysk i Spółka zrobiło bardzo dobrą robotę, sprawiając, że Arsene Lupin zyskał w końcu taką oprawę, jak powinien. Czytelnicy przyzwyczajeni do małoformatowej, gazetowej formy pewnej kolekcji przygód dżentelmena włamywacza będą zachwyceni. Ujmie ich duża czcionka z odpowiednią, nie męczącą wzroku interlinią, twarda oprawa i przepięknie zaprojektowana okładka. Wyjmując książkę z pocztowej paczki można głośno westchnąć i wydać z siebie „wow”! Mam nadzieję, że w podobnej szacie graficznej i twardej oprawie ukażą się również kolejne tomy, stając się nie lada gratką dla kolekcjonerów i miłośników przygód niezwykłego złodzieja.