Polska W Anegdotach | Autor: Jolanta Szymańska WierciochWojciech Wiercioch

„Polska w anegdotach” to nietypowa i oryginalna pozycja, która świetnie nadaje się na prezent ze względu na swój elegancki i oryginalny wygląd, czy też szatę graficzną, która zdecydowanie przyciąga uwagę i oddaje skojarzenia z jakąś „vintage” pozycją, która ma na koncie kilkadziesiąt lat. Oryginalność tej pozycji nie przejawia się jedynie w wizerunku, ale przede wszystkim w treści, która zachwyci przede wszystkim wielbicieli smaczków i anegdotek, o których prawdopodobnie jeszcze nie słyszano na forum publicznym. Będzie to również ulubiona lektura dla historyków, humanistów, polonistów, czy też osób interesujących się określonymi dziedzinami życia społeczno – politycznego, gdyż opowiada ona historie z życia osób znanych: polityków, artystów, pisarzy i wielu innych osobistości, które kojarzymy z historii Polski, czyli z naszego rodzimego podwórka. Redaktorzy tego opracowania podzielili określone anegdoty na grupy, dzięki czemu łatwiej nam znaleźć dziedzinę życia, która nas interesuje. Mamy tu zatem rozdziały dotyczące: polityki i biznesu, literatury i sztuki, filozofii, kryminalistyki, sportu itd. Samych anegdot jest tu ponad tysiąc, więc zdecydowanie jest to skarbnica wiedzy, która może dopełnić biografie znanych i lubianych. 

Oprócz samych anegdot uwagę czytelniczą powinna zwrócić przedmowa redaktorska, która ciekawie wprowadza w świat krótkich, zabawnych historyjek z życia codziennego. Redaktorzy przekonują w niej, że tzw. historia niepoważna, czyli wspomniane anegdoty są niezmiernie ważnym elementem historii, nieraz równie wyjątkowym, jak same duże wydarzenia społeczne, sportowe, czy polityczne. One nam dopełniają te wycinki historii, tworzą pewną całość, a jednocześnie przybliżają nam sylwetki ludzi, którzy wydają nam się papierowymi postaciami, gdyż znamy ich tylko od strony publicznej. Dzięki anegdotom poznajemy charaktery, przyzwyczajenia, humory, nastroje, poczucie humoru, wszystko to, o czym wielka teoria historyczna zapomina, lub uważa za błahostkę. Wojciech Wiercioch wraz z Jolantą Szymską – Wiercioch są zdecydowanie innego zdania: wnoszą na piedestał te opowieści, wiedząc tym samym, że to właśnie one nadają postaciom historycznym ludzkie oblicze – pełne odczuć, zachowań, autentyczności. Bez wątpienia zatem można stwierdzić, iż ich funkcja w kontekście tworzenia obrazu przeszłości jest wyjątkowo ważna, a one same bardzo potrzebne – zarówno historykom, jak i zwykłym zjadaczom chleba.

Anegdoty, o których mowa to także teksty żartobliwe, mające rozśmieszyć czytelnika, wprawić go w dobry humor, a także szepnąć do ucha jakąś gorącą ploteczkę, która może się roznieść w niewyobrażalnie szybkim tempie. Nie ma się co oszukiwać – tego typu opowiastki bardzo często stanowią kontaminację prawdy, plotki, czy domysłów, które czasem bywają rzeczywiste, a innym razem wydają się być mocno podrasowane przez wyobraźnię ludzką. Tak czy inaczej, ludzie uwielbiają anegdotki. Przekazują je sobie raz po raz, pocztą pantoflową, która czasem okazuje się być najszybsza. I właściwie nie ma w tym nic złego, już przecież wiadomo od stuleci, że taka jest natura ludzka: lubi zamęt, sensacje, niecodzienne zdarzenia.

To wszystko o czym przed chwilą wspomniano gwarantuje nam lektura „Polski w anegdotach”. Mamy tu wszystko – ciekawostki, nietuzinkowe sytuacje, śmieszne wydarzenia. Mamy tu również mini – biografie znanych osobistości, które rzucają na nich inne światło. Czegoż można zatem chcieć więcej od tego typu  pozycji? Myślę, że ona wyczerpuje temat do cna i już bardziej nie można jej wycisnąć. Jest jednym słowem świetna i spodoba się wszystkim bez wyjątku. Jej uniwersalność jest ogromnym atutem, co też może przełożyć się na trafność podarunku, jeśli wręczymy ją komuś bliskiemu. Jak najbardziej polecam!

 Okazały tom zamknięty w twardej oprawie, ze zwracającą uwagę okładką, to kolejne zestawienie anegdot, jakie trafiło w moje ręce. „Polska w anegdotach” według wydawcy jest uzupełnieniem pierwszego wydania „ Anegdot ze czterech stron świata”, w których posiadaniu zresztą też jestem. Tym razem autorzy zebrali   aż 1117 krótszych bądź dłuższych historyjek, które mają na celu wywołać na twarzy czytelnika uśmiech. Najprzyjemniejszym elementem jest jednak to, że nie są one anonimowe, a dotyczą osób, które „znamy” chociaż ze słyszenia; z książek czy telewizji.

Czasami serwowany humor jest zwyczajnie prosty, innym razem mamy do czynienia z przemyślanymi, jakże trafnymi ripostami. Przechodzenie od jednej opowieści do drugiej, to przeskok nie tylko z epoki na epokę, ale z życia na życie. Takie zbiory mają swoja niezaprzeczalną cechę, pozwalają odczarować postaci, a dzięki nim zauważamy ich ludzką stronę. Na kartach książki przewijają się te znane nazwiska jak Czartoryska czy Prus, ale i te mniej odkryte, należące np. do mających renomę profesorów akademickich. O niektórych, przyznam szczerze, nigdy wcześniej nie słyszałam, więc „Polska w anegdotach” stała się przyczynkiem do tego, by zaktualizować i poszerzyć swoją dotychczasową wiedzę.

Nie jest tajemnicą, że pozycje takie jak ta, dają czytelnikowi ogrom możliwości w obcowaniu z lekturą. Można ją dawkować, przerywać w dowolnym momencie, przeskakiwać między stronicami, a mimo to zawsze będziemy w dobrym miejscu do tego, by móc rozpocząć jej lekturę. Taka dowolność jest czasami zwyczajnie potrzebna. Niezobowiązujący, a jednocześnie mający cechy uzależnienia romans z literaturą. Tylko tym razem w roli kochanka występuje mocno radosny, wypełniony uśmiechem wolumin, z którym słowo nuda zdecydowanie nie występuje.

Jako czytelnik cieszę się, że powstają podobne publikacje, a jednocześnie jako księgarz mam trochę poczucie, że czasami zostają niezrozumiane, pomijane gdzieś na księgarnianych półkach. Być może przez nasze zabieganie, być może przez skupienie się na tematach „modnych”, będących na czasie. Wydaje mi się, że przez takie działanie popełniamy błąd. Bez względu na czasy, ludzie stają w podobnych sytuacjach, dzieją się rzeczy zupełnie do siebie zbliżone- jedynie umiejscowione w innym czasie, a anegdoty dają gotowy sposób na to jak sobie z nimi poradzić, jak zareagować. Nie są prostym przepisem, są obrazem innych ludzi postawionych w danym momencie.

Już w trakcie czytania zastanawiałam się, ile podobnych historii mogłabym spisać na bazie swojego życia. Czy coś co bawiłoby innych, bawiłoby też mnie?

Przy pierwszej części miałam nieco obaw o to, czy rodzaj humoru trafi w moje gusta. Przy drugim, chętnie wyciągałam dłonie po tytuł wiedząc, że każdy znajdzie tam coś dla siebie. Zróżnicowanie jest największym atutem – nie pozwala się nużyć tekstem. Jednocześnie cała oprawa książki sprawia, że jest to pozycja, którą śmiało można podarować. Ponadczasowa, bo nawet z upływem lat, odnaleziona gdzieś na regale z książkami, bez wątpienia sprawi, że u odbiorcy pojawi się równie dużo emocji i uśmiechu, jak podczas tej pierwszej przygody z nią. Myślę, że autorzy i Wydawnictwo MG zrobili tymi publikacjami niejeden dobry dzień swoim czytelnikom i mam nadzieję, że będą kontynuowali ten pomysł. Rozumiem też ile pracy kosztuje wyszukiwanie podobnych smaczków na kartach historii, i że działanie takie zwyczajnie musi potrwać.