Celebryta | Autor: M.B. Morgan

Za oknem żar leje się z nieba, gorąc otula ciasnym kokonem wszystko i wszystkich. Ale upał, na przekór temu, że przeszkadza, potrafi i pomóc w zmianie – a konkretniej mówiąc – zmianie doboru lektur. W dni takie, jak te, gdy temperatura za oknem oscyluje w okolicach 30 stopni Celsjusza lub więcej, sięgamy po „luźniejsze tematycznie” lektury. Stąd też określenie „wakacyjne książki” i „wakacyjne miłości” co wiele osób łączy w romantycznym słońcem. I chyba dlatego samoczynnie w moje ręce trafiła jedna z tych książek. „Celebryta” M. B. Morgan to – jak głosi opis z tylnej okładki – zmysłowa, pełna włoskich smaków i aromatów, która porywa (ba!) od pierwszej strony. Mnie nie porwała, ale jak jest faktycznie?

Fabuła osadzona została w Polsce i w Toskanii, do tego podlana romantycznym sosem miłości, seksu i wyuzdaniem, a to wszystko podane z lampką wina i tacą serów (nie ma nic na zgagę, a szkoda!). Wszystkiego przesyt, wszystkiego za dużo. Oto mamy dziennikarkę prestiżowego pisma kulinarnego, Marcelinę Cieszyńską – prawie kiperkę, oraz Daniela Milewicza – restauratora, kucharza, celebrytę, który jest dzięki ojcu, mistrzowi w dziedzinie kulinariów. On z panteonu tych „nie do zdobycia dla szarej myszki” i wielce przystojny zdobywca serc kobiecych zgadza się na wywiad na wyłączność, do którego dochodzi we Włoszech. I od tej podróży wszystko się zaczyna. Miłość, zauroczenie, seks i zazdrość, bo każdy związek prócz przypraw dodających smaku, prócz dodatków „podkręcających” walory smakowe, ma też szczyptę goryczy. I nie byłaby to zła powieść. Dla mnie jedna z wielu „na raz”, bo to nie jest absolutnie książka, do jakiej się wraca i której się chroni jak złota. „Celebryta” jest według mnie niesmaczna i żenująca. Od początku przewijają się obelgi, przekleństwa, picie w nadmiarze i prostactwo. Fabuła jest odrealniona, nie mająca nic wspólnego z życiem, a to niby powieść osadzona w normalnej rzeczywistości. Bohaterka, Marcelina Cieszyńska to pusta dziewucha, która irytuje i drażni. Razi jej sposób rozmowy z szefem, rozmowy z mężem, którego już nie kocha, ale z nim mieszka, mierzi mnie ona cała i jej głupkowatość. Nawet do samej siebie nie ma szacunku. Odnoszę wrażenie, że to dama z „innej bajki”, do tego alkoholiczka – mówmy szczerze, bo pije wszędzie i za dużo i na kacu chodzi do pracy – i takie zachowanie przystoi profesjonalistce? Jej wyjazd do Włoch jeszcze bardziej potęgował moje rozdrażnienie odnośnie jej osoby. Dorosła, odpowiedzialna kobieta zachowuje się jak studentka, która uwielbia wskakiwać do łóżka dla własnych korzyści. Takie jest moje zdanie.

Według zaleceń autorki – mam czytać z kieliszkiem wina w dłoni – absurd. Mierzi mnie taka zachęta do picia, a sama fabuła „Celebryty” i jej banalność wręcz odrzuca od alkoholu. Odnoszę wrażenie, że M. B. Morgan zabierając się za pisanie miała w głowie jedynie zarys ogólny powieści, która podczas pracy tworzyła się sama. O czym pomyślała, co jej kto podpowiedział (z zaznaczeniem - „pieprznego”) od razu wrzucała do tekstu. Bawiła się bohaterką, sobą i tym samym igra sobie z nami, czytelnikami. I zakładając, że nie piła zbyt wiele wina -  szybko pisanie ukończyła. Próżno tu szukać głębi, wartościowych cytatów, czy górnolotnych słów.

„Celebryta” pani Morgan to czytadło „ na hamak”, odmóżdżająca lektura nie zmuszająca do myślenia, zwłaszcza w dni, gdy upał skleja komórki mózgowe w jedną papkę. Mi ta książka nawet nie smakuje, a picia alkoholu podczas czytania nie propaguję i nie zalecam. Widok zniszczeń, jakie sieje spożywanie go w nadmiarze w życiu codziennym wystarczy. Do książek zasiada się uroczyście i trzeźwo, czego każdemu życzę.