Rok W Ogrodzie | Autor: Joanna Mikołajczyk

Pierwszy raz chyba zdarzy mi się recenzować poradnik, co z góry zaznaczam, żeby pretensji jakiś nie było, że coś nie tak jest. Dlaczego zabrałem się za „Rok w ogrodzie” bo i sam mam ogród, więc chciałem wiedzieć jak bardzo przydatny będzie taki „podręcznik” do prac przyziemnych. Co tu ukrywać, ogródki działkowe to nasza narodowa pasja, a jak jeszcze dodać te przydomowe, to całkiem sporo współobywateli lubi sobie przy roślinkach podłubać. Do tej pory ogród kojarzył mi się głównie z dość uciążliwym koszeniem trawy, a przecież można inaczej, nie samą trawą żyje ogród.

Poradnik Pani Joanny Mikołajczyk prowadzi nas od momentu nabycia ogrodu, poprzez jego zakładanie, aż do całorocznej pielęgnacji. Na koniec dodaje jeszcze atlas roślin, które w ogrodzie mogą się znaleźć. Pełne kompendium wiedzy dla początkujących, może też dla bardziej zaawansowanych?

Nie zdawałem sobie sprawy ile może czekać mnie pracy, żeby stać się dumnym posiadaczem pięknego ogrodu. Czy aby właściwie zmierzyłem siły na zamiary?  Oczywiście można niby zatrudnić specjalistyczną firmę, ale nawet jak ogród nam „postawi”, to przecież nie będzie co chwilę przychodzić, żeby coś podciąć, przyciąć czy wyrównać. Podpowiedź z zewnątrz jest jednak niezbędna.

Praca w ogrodzie do najczystszych nie należy. No i tu pojawia się pytanie, czy poradnik wykonany na kredowym papierze nie nazbyt szybko zniszczy się? Bo przecież zaglądanie do niego co chwilę stanie się koniecznością? Z drugiej jednak strony zdjęcia jakimi przesiąknięta jest ta książka na innym papierze nie wyglądały by tak fantastycznie. Z jeszcze innej strony na to patrząc takie zdjęcia powodują trochę niechęci u początkującego ogrodnika – przecież nigdy nie doprowadzę ogrodu do takiego stanu! I tak źle i tak niedobrze.

Musiałem sobie zrobić przerwę i pójść do ogrodu – trawę skosić. I to chyba póki co wszystkie prace w ogrodzie. Chciałoby się coś porobić, ale albo plany zbyt ambitne (te alejki, te rabaty, które Pani Mikołajczyk poleca), albo pora nie ta. Jakiś klomb lub skalniak musi jednak powstać, bo ogromna wolna przestrzeń trawiasta, to nie najlepsze rozwiązanie.

Autorka poleca nawet własną małą winnicę, a przecież o tym niedawno pisałem – klimat nam się zmienia, więc coraz więcej możliwości mamy. Nie neguję zmian klimatycznych, nie kwestionuję, że być może jakiś ograniczony (raczej niewielki) wpływ na to mamy, ale to znowu nasza ludzka pycha. Ziemia doskonale da sobie radę, zwierzęta i rośliny też (co najwyżej jedne gatunki znikną, a pojawią się inne), tylko my ludzie możemy mieć problemy z dostosowaniem się, tylko my ludzie... Właśnie uprawianie własnego ogrodu może doskonale przyczynić się do pozytywnych zmian, do przywrócenia równowagi i różnorodności.

Dlatego myślę, że takie podręczniki są bardzo przydatne. Trzeba wiedzieć, która roślina z którą dobrze koegzystuje, a których lepiej koło siebie nie sadzić. Do tego, które wolą pełne słońce, a które preferują cień. Jeszcze mamy szkodniki, których wolelibyśmy uniknąć i którym chcielibyśmy zapobiec, w ostateczności się ich pozbyć.

Przyznaję, wielu innych poradników nie przeglądałem, chociaż zdarzało mi się korzystać z różnych periodyków. Ten mnie zdecydowanie zadowala i śmiało go rekomenduję. Tak naprawdę do końca będę mógł się wypowiedzieć na koniec roku, kiedy prawie wszystko przećwiczę. Oby zakończyło się to sukcesem (dla mnie!).