Don't Love Me | Autor: Lena Kiefer

Dawno nie czytałam książki z gatunku typowo romansowego. Najlepsze są one na jeden wieczór przy lampce wina i ciepły blask świec. Potrafią wygonić z głowy niechciane myśli i nie trzeba się na nich zbyt mocno skupiać, a mimo to można się przy nich doskonale zrelaksować. Czytając opis „Don't love me" miałam właśnie nadzieję na taką lekką i niezobowiązującą lekturę. Chciałam się bowiem oderwać na chwilę od mocnych kryminałów i się zresetować, na nowo włączyć tryb mocno, brutalnie i krwawo. Czy książka Leny Kiefer spełniła moje oczekiwania?

Kenzie to urocza, pełna ciepła dziewczyna, która ma sprecyzowane plany na przyszłość. Po śmierci rodzicielki stara się pomóc ojcu w wychowaniu młodszych sióstr, przez co stała się również bardzo opiekuńcza. Marzy o projektowaniu wnętrz i aby marzenia te się spełniły bardzo by chciała odbyć staż w Nowym Jorku w prestiżowej firmie architektonicznej. Niestety z braku miejsc jej kandydatura zostaje odrzucona. Z braku lepszej oferty wyjeżdża do Szkocji. Tam w swojej pierwszej pracy poznaje Lyalla, który ją fascynuje już od pierwszego spotkania.

Lyall jest przyszłym spadkobiercą sieci luksusowych hoteli. Jest przystojny, arogancki i tajemniczy. Ukrywa sekret, który nie powinien ujrzeć światła dziennego. Ma ostatnią szansę na poprawę swojego wizerunku w to lato, inaczej będzie mógł się pożegnać z rodzinną fortuną. Niestety jego skupienie na zadaniu zostaje zburzone przez przypadkowe spotkanie z Kenzie. Ta dziewczyna go zauroczyła, nie potrafi się jej oprzeć. Ich związek może zaszkodzić nie tylko jemu, ale również dziewczynie. I tylko ona nie zdaje sobie z tego sprawy.

„Don't love me" to pierwszy tom serii, ale szczerzę muszę przyznać, że nie porwała mnie historia w niej przedstawiona. Chyba odrobinę się z nią nawet męczyłam, dlatego też przeczytanie tej powieści zajęło mi więcej czasu niż początkowo zakładałam. Mimo wszystko plusem książki niewątpliwie są bohaterowie, zwłaszcza Kenzie, która przekonała mnie do siebie swoją wewnętrzną siłą oraz chęcią osiągnięcia zamierzonego celu. Nie pieści się ze sobą, bierze życie za rogi i z podniesioną głową idzie przed siebie. Odrobinę mniej przypadł mi do gustu Lyall, który został przedstawiony trochę jako rozpuszczony młodzieniec, który dostaje co chce, choć z jego strony to tylko pozory. Im mocniej zagłębiamy się w lekturze, staje się to coraz bardziej oczywiste. ÓPrzy zakończeniu książki, czytelnik już jest świadomy, że na pewno pojawi się kolejna część historii i mimo że powieść nie wywołała we mnie wielkiego efektu „wow", jestem ciekawa jak potoczą się dalej losy młodych bohaterów.

Lena Kiefer postarała się aby jej debiutancka powieść została napisana lekkim, choć momentami bardzo tajemniczym i mroczny językiem. W swojej powieści, oprócz rozwijającego się uczucia oraz romansu dwojga młodych ludzi, zwraca uwagę również na inne aspekty życia. W tym presję rodzinny, wychowanie w niepełnej rodzinie, zbyt szybkie dorastanie, bogactwo i zazdrość otoczenia. Można znaleźć tu wiele dobrych i negatywnych emocji. Jak również piękne opisy zaczerpnięte prostu ze szkockich wrzosowisk. Brakowało mi jednak lepszego spojrzenia na toczące się sprawy ze strony mężczyzny. Mnie osobiście nie do końca ta powieść przekonała, mimo wszystko czegoś mi w niej brakowało, chociaż może nie do końca potrafię sprecyzować czego dokładnie. Zapewne spodoba się czytelniczkom, które są fankami słodko gorzkich letnich romansów.