Rękopis Znaleziony Na Strychu | Autor: Krystyna Jarocka

Za oknem już powoli z dnia na dzień robi się ciepło i czuć wiosnę za oknem. Dlatego też wybrałam powieść na pozór lekką i przyjemną. Książka, która tym razem wpadła w moje ręce została przeze mnie wybrana głównie dzięki ciekawemu i zachęcającemu opisowi, ale też dzięki ciekawej i intrygującej okładce. Mowa tutaj o powieści autorstwa Krystyny Jarckiej pt.: „Rękopis znaleziony na strychu".

„Rękopis znaleziony na strychu" to książka opowiadająca o losach młodzieży żyjącej w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Poznajemy historię bohaterów od momentu ukończenia szkoły podstawowej aż do momentu podjęcia pierwszych ważnych decyzji w życiu.

Główna bohaterka powieści to dziewczyna, która ma tzw. „głowę w chmurach". Nastolatka w momencie poznania jej rozpoczyna naukę w liceum pedagogicznym. Jej początki wcale nie są łatwe. Jako dziewczyna ze wsi jest poniżana i szykanowana przez społeczeństwo. Towarzyszymy bohaterce zarówno w tych smutnych, ale i szczęśliwych chwilach. Widzimy jej trudności wynikające z potrzeby przystosowania się do życia w internacie bez codziennego kontaktu z rodziną. Ponadto mimo jej dobrych wyników w szkole podstawowej okazuje się, że ma wiele braków w edukacji, których wcześniej nie była świadoma. Poznajemy jej znajomych, pierwsze miłości, porażki, rozczarowania.

Cóż... Ciężko mi jednoznacznie określić co sądzę o tej książce. Z jednej strony „Rękopis znaleziony na strychu" to lektura, która mi się podobała ze względu na to, że jest niezwykle pouczająca, skłaniająca do refleksji. Z drugiej strony powieść ta totalnie nie wpisała się w moje gusta czytelnicze.

Na początek przejdźmy do plusów tejże powieści. Otóż w książce tej podobało mi się głównie to, że autorka bardzo skupia się na psychice głównej bohaterki przez co mogliśmy dokładnie poznać jej przemyślenia. Dosłownie mogliśmy siedzieć w głowie bohaterki i przeżywać z nią wszystkie najważniejsze momenty. Ponadto narrator w tej powieści jest pierwszoplanowy, jest nim główna bohaterka.

No to teraz skupmy się na tej mniej przyjemnej części czyli minusach tej powieści. Najbardziej irytującą dla mnie rzeczą, były opisy, długie i nużące. Już na samym początku spotykamy opis, który mnie skutecznie zniechęcił i do tej lektury robiłam kilka podejść. Niestety i tak nie udało mi się przeczytać tej książki do końca mimo iż objętościowo nie jest ona długa, gdyż ma tylko prawie sto siedemdziesiąt stron. Nie dałam rady. Strasznie się przy niej męczyłam i chociaż nie mam w zwyczaju porzucać niedokończonych książek to ta mnie przerosła. No cóż może nie dorosłam do niej na tyle, żeby okazała się dla mnie bardziej wartościowa. Nie ukrywam jednak tego, że może za jakiś czas, za kilka lat do niej powrócę i docenię jej potencjał. Kolejną rzeczą, która mi się nie spodobała o główna bohaterka, która jak dla mnie jest za bardzo irytująca. Nie polubiłam jej od początku i tak mi zostało. Myślę, że książka nie pod pasowała mi również dlatego, że dzieje się w latach sześćdziesiątych, a ja jestem dużo młodsza i ciężko mi było zrozumieć tamte realia.

Jeżeli macie ochotę przeczytać książkę „Rękopis znaleziony na strychu" autorstwa Krystyny Jarockiej to oczywiście nie zniechęcam was do tego. Wyrażam jedynie swoje zdanie na ten temat. Może wam ta książka spodoba się dużo bardziej niż mnie.