Amadeusz Foczka (Ale Z Głową Bobra) | Autor: Maria Sternicka UrbankeJustyna Sokołowska

Lubię takie książki, które są dla mnie dużym zaskoczeniem. Oczywiście mam na myśli zaskoczenie pozytywne. Tak było w przypadku tytułu "Amadeusz Foczka ( ale z głową bobra)". Moje pierwsze wrażenie było przyznaję, niezbyt dobre. Co to w ogóle za pomysł, żeby pisać książkę dla dzieci o tak dziwnym bohaterze? Pomyślałam, że to kolejna naciągana bajka z jakiegoś niszowego wydawnictwa. Jakie było moje zaskoczenie, gdy dostrzegłam, że wydawnictwo to znane mi Dwie Siostry, które słynie z naprawdę ciekawych i wartościowych książek dla dzieci. Tak pokrzepiona zabrałam się za czytanie książki moim synom.

Już po kilku zdaniach książka mnie zaskoczyła. Okazało się, że jest bardzo przyjemna, a co najlepsze- dzieciaki słuchają z ogromnym skupieniem, co chwila śmiejąc się z czytanego przeze mnie tekstu. I choć bohaterowie są tu nietuzinkowi, to książka niesie ze sobą naprawdę ważne przesłanie.

Głównym bohaterem jest tytułowy Amadeusz Foczka, który całe ciało ma focze, jednak głowę ma bobrzą. Amadeusz jest fryzjerem, chodzi we fraku, ma okulary, jest bardzo elegancki i nie rozstaje się z samodzielnie wykonanym grzebieniem. Do jego salonu fryzjerskiego przychodzi wielu klientów równie dziwnych jak sam Amadeusz. Jest to na przykład Lucyna Chytrusek, pół kura, pół lisica, Julian Szarak- z głową tygrysa, ale ciałem zająca, czy też Longina Dystans, która ma szybkie ciało geparda, jednak głowę żółwią, przez co mówi baaaaaaardzo pooooowoli. Również sam salon fryzjerski Amadeusza jest niezwykły- jest tu na przykład 120 różnych kranów, z których płynie woda o zróżnicowanych właściwościach. Amadeusz, wykonując swoje fryzjerskie obowiązki cały czas zastanawia się nad tym kim on właściwie jest- bobrem z ciałem foki, czy też foką z głową bobra? I kim jest każdy z jego dziwnych klientów? Dylemat powiększa się jeszcze bardziej, gdy w salonie zjawia się Misia Hipolisia, pół hipopotamica, pół niedźwiedzica, która w dodatku chce zostać przemalowana na zielono, gdyż zapragnęła być żabą. To po spotkaniu z Misią Hipolisią Amadeusz odkrywa bardzo ważną prawdę, która jest jednocześnie morałem tej bajki. To nie ważne jak wyglądamy i jak nas widzą inni. Tak naprawdę liczy się tylko to, aby lubić siebie samego i dobrze czuć się we własnej skórze. Każdy może być tym, kim chce i nie musi oglądać się na to, co myślą o nim inni.

Ta na pierwszy rzut oka nieco dziwna bajka, z bohaterami, którzy są jakimiś zwierzęcymi hybrydami to w rzeczywistości opowieść bardzo zabawna i głęboka. Groteskowe połączenia bohaterów (żółw z gepardem czy też lis z kurą) bardzo rozbawiły moje dzieci. Chłopcy słuchali z uwagą, a po zakończeniu czytania stwierdzili, że "książka jest super". Jedno jest pewne, poziom absurdu jest tu bardzo wysoki, a cała opowieść naprawdę działa na wyobraźnię dzieci. Całości dopełniają ilustracje, które wyglądają jak dziecięce rysunki i doskonale pasują do treści. Ta bajka to doskonała baza do tego, aby porozmawiać z dziećmi o tolerancji, wyglądzie, akceptacji i poszukiwaniu własnej tożsamości.

"Amadeusz Foczka (ale z głową bobra)" to książka, która zdobyła główną nagrodę jury wydawniczego w III edycji międzynarodowego konkursu na projekt ilustrowanej książki dla dzieci Jasnowidze, co zdecydowanie świadczy o tym, że warto po nią sięgnąć. My z pewnością wrócimy do niej jeszcze nie raz.