Uwolniona Jak Wykształcenie Odmieniło Moje Życie | Autor: Tara Westover

Osobiście zazdroszczę osobom, które pomimo wielu przeciwności losu są w stanie osiągnąć zamierzony cel. Potrzeba do tego wiele odwagi i siły by walczyć o swoje marzenia. Taką osobą jest właśnie Tara Westover autorka, a zarazem bohaterka książki. „Uwolniona” to zbiór wspomnień z jej życia, głównie jako dziecko, ale także już jako młoda kobieta. Większość opowiedzianych historii są to smutne, czasami wstrząsające historie, trudne do zrozumienia przez osobę wychowaną w innym świecie.

Tara wychowywała się w biednej rodzinie mormonów w górach Idaho w Stanach Zjednoczonych. Jej ojciec to człowiek o bardzo specyficznych poglądach. Mężczyzna cały czas boi się ataku rządu na niego i jego rodzinę. Sądzi, że miejsce kobiety jest w domu i nie powinna pracować, nie posyła dzieci do szkoły, nie korzysta z pomocy lekarzy, cały czas z rodziną przygotowuje się do ucieczki lub spędzenia reszty życia w bunkrze, gdyby zaszła taka potrzeba. Według domysłów dziewczyny ojciec może mieć problemy psychiczne, ale bez wizyty u odpowiednego lekarza stwierdzenie tego nie jest możliwe. Matka Tary zajmuje się medycyną alternatywną oraz początkowo pomimo sprzeciwu męża zaczyna pracę jako akuszerka. Kobieta przyjmuje porody kobiet z okolicy, których nie stać na szpital lub nie chcą z niego korzystać ze względu na swoje poglądy. Tara jest najmłodszą z sześciorga rodzeństwa i nie jako jedyna pragnie się uczyć, część dzieci z powodu kłótni z ojcem wyprowadziło się.

Rodzice Tary nie są wstanie zapewnić odpowiedniej opieki swoim dzieciom. Rodzeństwo zmuszane jest do pracy na złomowisku, prowadzonym przez ojca, bez należytego ubrania ochronnego. Całą rodzinę często spotykają wypadki, jednakże wierzą, że tajemnicze mikstury matki oraz pomoc niebios pomogą dużo lepiej niż leki i pomoc lekarska. Mają natomiast problem w uwierzenie, że postem cywilizacyjny może być dla nich pomocny.

Ważnym aspektem tej historii jest przemoc zarówno ta fizyczna jak i psychiczna, z którą ciężko jest sobie poradzić zwłaszcza samemu. Bohaterka jak większość ofiar próbuje bronić oprawców, ale jak wiemy nie jest to dobre dla nikogo. Najbardziej bolesne dla dziewczyny musiało być to, że rodzina jej nie wspiera, w dążeniu do celów, a co więcej krytykuje ją za to.

W życiu Tary jest wiele osób, zwłaszcza liczna rodzina, ale prawie nikt nie jest człowiekiem w stosunku do niej. Poprzez konkretne wartości wpajane od najmłodszych lat Tara ma później utrudnione relacje z innymi ludźmi. Dziewczyna postrzega ich jako nienormalnych i uważa ich zachowanie za stosowne.

Uprzedzam, że nie jest to książka lekka do czytania, a wręcz przeciwnie. Podczas czytania często odczuwałam smutek i współczucie. Momentami książka była nawet wzruszająca, a dodatkowo potęgował to fakt, że te sytuacje zdarzyły się naprawdę i prawdopodobnie zdarzają się cały czas w innych rodzinach. Książka pokazuje jak ważny jest dostęp do odpowiedniej edukacji. Dzięki ukończonym szkołom Tara jest w stanie spojrzeć szerzej na otaczający ją świat i zrozumieć, że jej rodzice nie mają zawsze racji do tego jacy naprawdę są ludzie.

Cieszę się, że ja wychowałam się w rodzinie o innych poglądach i rodzice zapewnili mi opiekę zarówno medyczną jak i psychiczną poprzez wspieranie mnie w trudnych chwilach. Współczuję osobom takim jak Tara, które musiały osiągnąć wszystko bez jakiegokolwiek wsparcia ze strony bliskich.