Stewardesa | Autor: Chris Bohjalian

Kiedy Cassandra budzi się obok mężczyzny, z którym spędziła poprzednią noc, z przerażeniem uświadamia sobie, że młody finansista jest martwy. Co wydarzyło się w nocy? czy to Cassy skrzywdziła go w alkoholowym zamroczeniu?

“Stewardesa” to opowieść o zgubnej ludzkiej naturze, która pozostawia sporo miejsca na błędy, pomyłki i złe decyzje. To pochylenie się nad kobietą, która krąży niebezpiecznie blisko hasła autodestrukcja. To opowieść o tym, jak łatwo wszystko zepsuć i stracić oraz jak dużo w tym naszej winy. Kiedy przedstawiam powieść w ten sposób jej obyczajowość i psychologiczny zarys pewnie wysuwają się na pierwszy plan. I choć może to nieco dziwi w tym przypadku (bo niby mamy do czynienia z thrillerem), to mnie wielokrotnie zdarzyło się pomyśleć, że to na tym głównie opiera się akcja powieści. Mam w związku z tym bardzo mieszane uczucia.

Z jednej strony to podejście do bohaterki może się podobać. Ukazanie kobiety na rozstaju dróg, osoby z rzeczywistym problemem, sięgnięcie po temat, który można dobrze wykorzystać. Podobało mi się to stadium alkoholiczki i próba książkowego przerobienia tych kwestii. Niemniej uważam, że w pewnym momencie tego wszystkiego było po prostu zbyt wiele. Mimo że sprawa odgrywa w powieścią ważną rolę, to uważam, że przyćmiła temat, który miał być na pierwszym planie. Za bardzo przyciągnęła i rozproszyła czytelniczą uwagę. Nie miałabym nic przeciwko, gdyby Bohjalian poświęcił więcej miejsca intrydze, a mniej opisom związanej z alkoholizmem problematyki.

W książce zdecydowanie zabrakło mi napięcia i klimatycznej atmosfery. Choć autor rozpoczyna mocnym wstępem, potem akcja niepokojąco zwalnia i pozwala czytelnikowi stracić nadzieję, że powieść czymś jeszcze go zaskoczy. Niewiele tutaj niepokoju czy niespodzianek, całość zdaje się prowadzić utartym, zaplanowanym szlakiem, na którym nie ma miejsca na żadne zmiany. Przewrotnie natomiast to nie morderstwo wzbudziło we mnie jakieś napięcie, tylko fakt, że główna bohaterka niewiele pamiętała z przedstawianych wydarzeń. Podążając za jej rozterkami, zaczęłam się zastanawiać, co ja zrobiłabym na jej miejscu, jaką decyzję podjęła.

Książkę czyta się dobrze, ale zdecydowanie nie spełnia ona pokładanych w niej nadziei, przynajmniej w pierwszej połowie, która jest, powiedzmy sobie szczerze, dość mdła. Im bardziej zagłębiałam się w tę lekturę, tym mocniej uświadamiałam sobie, że nic z tego nie będzie. W ostatnim czasie czytałam sporo fantastycznych thrillerów i niestety „Stewardesa” nie była jednym z nich. Właściwie wszystkie ciekawe informacje na temat tej powieści zostały zawarte w okładkowym streszczeniu, niczego błyskotliwego ponad to już nie otrzymałam. Moim zdaniem w książce nie sposób doszukać się elementów charakterystycznych dla dobrego thrillera, a takie byle jakie mnie nie przekonują.

Nie mogę powiedzieć, by powieść Bohjaliana była książką złą, bo można w niej znaleźć kilka zalet. Charakterystyka głównej bohaterki, ukazanie problemu alkoholowego nałogu, lekkość przelewania myśli na papier. Ale to nie z tych powodów po nią sięgnęłam. Lubię bardziej mroczne i niepokojące thrillery, których akcja jest bardziej skomplikowana i tajemnicza. W tym przypadku wszystko okazało się zbyt proste, za płaskie. W mojej ocenie nudne. Być może ta powieść przyniesie więcej frajdy osobom, które cenią wyraziste obyczajowe tło, albo po thrillery i kryminały sięgają rzadko. Ale czytelnicy z konkretnymi wymaganiami i sprecyzowanymi upodobaniami raczej jej nie docenią.