Umiera Się Tylko Raz | Autor: Robert Dugoni

W pułapce na kraby zostaje znalezione ciało młodej kobiety. Zły stan zwłok utrudnia identyfikację, a starania odnalezionej, by ukryć swą tożsamość nie ułatwiają pracy detektyw Crosswhite. Kim była kobieta i co wspólnego miała z głośną akcją poszukiwawczą w górach?

„Umiera się tylko raz” to już czwarta część cyklu z detektyw Tracy Crosswhite. Poprzednie książki Dugoniego bardzo mocno zapadły mi w pamięć, charakteryzowały się bowiem tym, co w thrillerach cenię najbardziej- świetną fabułą, szybką akcją i dobrym zakończeniem. Tym razem nie mogło być inaczej.

Najnowsza książka autora rozpoczyna się mocnym akcentem i nie zwalnia tempa. Lektura kolejnych rozdziałów upływa nie tylko na próbie znalezienia mordercy, ale także na konieczności odnalezienia punktu wspólnego dla pojawiających się sekretów i tajemnic. Dugoni przekornie wprowadza nowe wątki, wodzi nas za nos, udowadnia, że w jego twórczości nie ma miejsca na banały i oczywistości. Igra z czytelnikiem i z wielką przyjemnością zaskakuje zwrotami akcji. Przez cały czas wiele się dzieje, a z pozoru dość prosta intryga okazuje się o bardziej skomplikowana, niż moglibyśmy sobie wyobrazić.

Mam wrażenie, że w porównaniu do poprzednich części tym razem autor postawił na nieco spokojniejszą akcję. Książkowe wydarzenia zostały lekko wyciszone na rzecz niedopowiedzeń i przemilczeń. Dugoni zdaje się kierować w trochę inną stronę- mniej śmierci, a więcej wyobraźni. Odniosłam wrażenie, że czwarta powieść autora rozgrywa się z w zupełnie innym rytmie. Niełatwo jest poskładać ze sobą wszystkie elementy układanki, jaką przygotował dla nas autor. Musimy postarać się, by wpaść na trop mordercy i zrozumieć jego motywy, a to, co wydaje się wiadome i znajome okazuje się być świetnym zabiegiem sprawdzającym zdolności detektywistyczne, czytelnicze doświadczenie i bystrość umysłu czytającego.

Intryga przygotowana przez Dugoniego mocno mnie zaskoczyła. Choć na początku wydała mi się raczej mało wyszukana, w miarę postępów w lekturze kilkakrotnie przekonywałam się, że autor ma w rękawie kilka asów, których nie zawaha się użyć w najmniej oczekiwanym momencie. Podczas czytania towarzyszyło mi zaciekawienie i niepewność, bardzo dobrze i solidnie poprowadzone śledztwo sprawiało, że kolejne rozdziały czytałam ze skupieniem i uwagą, bojąc się przeoczyć każdy najmniejszy szczegół, bo ani przez chwilę nie wątpiłam, że wszystko ma w tej powieści olbrzymie znaczenie.

„Umiera się tylko raz” to również powrót do lubianych i cenionych bohaterów. I nie mam na myśli jedynie detektyw Crosswhite, która wciąż na nowo mnie zaskakuje- inteligentnej, doświadczonej i zdeterminowanej. Dugoni stworzył bowiem grono bohaterów przypominających grupę dochodzeniową w najlepszym wydaniu. I nie znaczy to, że każdego z nich trzeba lubić czy czekać na jego występ. Po prostu poznając ich bliżej można odnieść wrażenie, że faktycznie nacechowani zostali realizmem i autentycznością. Poza służbą również mają swoje życie i swoje wady.

Bardzo liczyłam na to, że kolejne spotkanie z twórczością Roberta Dugoniego przyniesie mi wiele czytelniczej satysfakcji. W ostatnim czasie szczególnie chętnie sięgam po wszelkiego rodzaju kryminały i thrillery i ciężko mi tym gatunkiem się nasycić. Tymczasem ta historia pozwoliła choć na chwilę ten głód oszukać. Jeśli Wy również lubujecie się w mrocznych, dopracowanych i świetnie napisanych historiach, to mogę Wam ją polecić z czystym sercem.