Stróż Krokodyla | Autor: Katrine Engberg

Katrine Engberg choć w Polsce debiutuje, należy do najważniejszych autorów powieści kryminalnych w Danii. Z końcem stycznia Wydawnictwo Zysk i S-ka wydało jej powieść „Stróż krokodyla”, co dowodzi że rynek powieści skandynawskich ciągle ma się dobrze.

Akcja książki rozgrywa się w Kopenhadze i jest pierwszą częścią cyklu śledztw prowadzonych przez inspektorów Jeppa Kornera i Anette Werne. Dwójka ta, choć się przyjaźni, nie pozostaje w bardzo bliskich stosunkach, do tego tak się różnią (charakterem, techniką pracy), że stanowią świetny dowód na to, że przysłowiowe przeciwieństwa rzeczywiście się przyciągają. Za to potrafią ze sobą owocnie współpracować. To taka dwójka, która ciągle się przekomarza, dogryza, nie skąpi krytyki, ale te wszystkie zabiegi pełne są sympatii. Jepp Korner po smutnych i trudnych zdarzeniach w swoim życiu jest lekko zgorzkniały, nie stroni od używek, które nie pozostają bez wpływu na jego zdrowie. Anette Werne, szczęśliwa w związku, jej dieta niepozbawiona jest dużej ilością cukru i tłuszczu.

Biorąc przykład z najlepszych Engberg nie tylko doskonale planuje zbrodnię i dba o szczegóły całej fabuły, ale też stawia na warstwę obyczajową. Osobiste potyczki głównych bohaterów raz działają pozytywnie i są swoistym motywatorem do działania, innym przeszkadzają w wykonywaniu codziennych zadań. Są jednak ważne zarówno dla bohaterów, jak i dla czytelnika, bo pozwalają lepiej wgryźć się w kopenhaski świat. Trzeba zaznaczyć, że „Stróż krokodyla” to debiut Engberg, a na drobne potyczki debiutujących można przymknąć oko. Do Lackberg i zbudowanego przez nią świata jeszcze daleko, ale zwykle praktyka czyni mistrza. Z drugiej strony kopiowanie byłoby niewybaczone.

Przyznaję, że pierwsze sto stron mocno mnie umordowało. Nie mogłam wciągnąć się w świat, skupić na lekturze, do tego konstrukcja zdań mnie przytłaczała – nie wiem czy to wina tłumaczenia czy po prostu styl pisania Engberg. Później było tylko lepiej, a gdy już zagadka zbliżała się do rozwiązania i elementy układanki znalazły swoje miejsce, czytało się wprost świetnie. Początek powieści niemiłosiernie się wlecze, by z czasem nabrać tempa i niejednokrotnie zaskoczyć. Styl powieści na szczęście jest lekki i dobrze oddaje gęstniejącą atmosferę. Czyta się z rosnącym zainteresowaniem. Zakończenie dowodzi, że w powieści niespodzianek nie brakuje i warto ją poznać, jeśli ktoś lubi ten gatunek literacki. Przyciągający uwagę tytuł książki, początkowo niepowiązany jest z treścią, szukasz tego krokodyla, strażnika i zastanawiasz się co ma z tym wspólnego mały ptaszek z okładki. Jednak wszystko to ma swoje uzasadnienie, czego dowiesz się pod koniec lektury.

W dużym skrócie chodzi o to, że w zabytkowej kamienicy należącej do starszej pani - Esther de Laurenti - dochodzi do morderstwa. Zbrodnię odkrywa jeden z lokatorów, leciwy Gregers Hermansen. Ginie młoda dziewczyna (również jedna z lokatorek), a zbrodnia i okalające ją zdarzenia do złudzenia przypominają fabułę powstającej powieści kryminalnej, której autorką jest nie kto inny jak Esther. Od tego momentu Korner i Werne walczą z czasem, by wyprzedzić o krok tego kto dokonał zbrodni.

Co lekko razi w odbiorze to nieprzetłumaczone niektóre duńskie zwroty. Rozważam czy to celowy zabieg czy przeoczenie, czy po prostu lepiej brzmią w oryginale. Do tego dochodzą angielskie wtrącenia niektórych bohaterów, najczęściej w trakcie wypowiadania ważnych kwestii - nie znam na tyle obyczajów Duńczyków, czy taki po prostu ich urok, czy to bardziej swoiste podejście autorki.