Odwet Oceanu | Autor: Frank Schatzing

Na lekturę tej książki zdecydowałam się, ponieważ polecało mi ją wiele osób. Zwłaszcza tych, którzy wiedzą, że gustuję w thrillerach. Ten miał być bardzo dobry, zmuszający do myślenia. Oto, co na temat książki mówi wydawca: „Jak wiele ingerencji człowieka może znieść natura?

Co się wydarzy, gdy żywioł w końcu się zbuntuje? Peruwiański rybak ginie bez śladu na morzu. U wybrzeży Norwegii eksperci od odwiertów naftowych odkrywają na dnie zagadkowe kolonie robaków. Potem wydarzenia następują jedno po drugim. Wieloryby i delfiny atakują łodzie z pasażerami. Parzące meduzy przepędzają turystów z plaż. W restauracjach eksplodują homary, rozpryskując śmiertelnie niebezpieczną substancję. Miliardy krabów wychodzą z morza i zatruwają miasta na wschodnim wybrzeżu Ameryki. I wreszcie połowa Europy znika pod wodą na skutek potężnego tsunami… Świat morski, zagrożony przez bezmyślną działalność człowieka,
musi się bronić”.

Nam, ludziom, wydaje się, że opanowaliśmy naturę i górujemy nad nią. Nawet nie mamy pojęcia, jak wielkimi ignorantami w tej kwestii jesteśmy. Nigdy nie będziemy w stanie zapanować nad siłami natury, okiełznać ich i sprawić, by były nam posłuszne. Powtórzę to, co widziałam w wielu opiniach na temat tej książki – to lekcja pokory, z której powinniśmy wyciągnąć odpowiednie wnioski. Sami niszczymy naszą planetę, a co się stanie, jeśli ona postanowi odpłacić się nam pięknym za nadobne?

Nie była to łatwa lektura i nie, nie mam tu na myśli tego, że książka jest źle napisana. Wręcz przeciwnie. To historia kompletna, dopracowana pod każdym względem. Sporo tutaj naukowych teorii i terminów, ale wszystko było podane w prosty, zrozumiały sposób, więc język nie powinien nikomu stawiać oporu. Dlaczego więc dość długo czytałam tę książkę? Musiałam po przeczytaniu kilkunastu stron przemyśleć to, o czym właśnie się dowiedziałam. Nie byłam w stanie przejść przez tę powieść na raz. Jej objętość to jedno, tematyka to drugie. I choć nie brakowało tu napięcia, musiałam robić sobie przerwy w czytaniu.
Widać, że autor włożył w pisanie tej książki sporo serca. Przygotował się do pracy. Zwróćcie uwagę na to, co znajduje się w podziękowaniach, kto mu pomagał. Nie opierał się wyłącznie na swoich przypuszczeniach, ale miał konkretne zaplecze do napisania tej historii.

Zarówno fabuła, jak i bohaterowie są wykreowani w genialny sposób. Jestem w stanie uwierzyć w to, że faktycznie gdzieś mogą istnieć tacy ludzie. Nie są jednowymiarowi, wręcz przeciwnie. Mamy tu zarówno ludzi, którym można kibicować, jak i tych, którym się życzy wszystkiego najgorszego. Wizja świata, którą serwuje autor, przeraża, ale patrząc na to, co robimy z Ziemią, obawiam się, że niektóre rzeczy mogą się ziścić. Nasze zachowanie nie prowadzi do niczego dobrego.

To książka, która zmusza do myślenia, nie pozwala o sobie zapomnieć po lekturze. Przeraża, wzbudza skrajne czasem emocje. Chylę czoła przed autorem. Opanowanie tylu wątków i stworzenie tak przemyślanej opowieści wymaga niemalże literackiego geniuszu. Myślę, że to będzie jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku.

Niech nie przeraża was objętość tej powieści. Fakt, jest gruba, ale równocześnie jest tak dobrze napisana, że nawet nie czuje się tego, że czyta się opasłe tomiszcze. Jeśli szukacie dobrego thrillera z wątkami naukowymi – gorąco polecam „Odwet oceanu”.