W To Mi Graj Bajki Muzyczne | Autor: Justyna Bednarek

„- Wierzy mi pan?
- A czemu miałbym ci nie wierzyć?
- No bo to jednak niesamowite…
- W takim razie miałeś niesamowite szczęście, że mogłeś to zobaczyć. Z czasem przekonasz się, że muzyka potrafi nie takie cuda.”

Muzyki nie sposób opowiedzieć słowami i nie ma w tym nic odkrywczego. Gdyby było to możliwe, muzyka przestałaby być sobą, byłaby literaturą albo czymś pomiędzy, czymś niepotrzebne skomplikowanym i nienaturalnym. Justyna Bednarek nie próbuje więc w swoich muzycznych bajkach porywać się na próbę zdefiniowania czym jest muzyka, ale pokazuje zwyczajnie, tak jak w powyższym cytacie, jakie muzyka potrafi czynić cuda. Pokazuje co można z nią robić, jak można ją tworzyć, jak można jej słuchać, a czytelnik w efekcie odkrywa odpowiedź na pytanie, które być może gdzieś tam mu się kołatało podczas lektury, a który brzmi: po co jest muzyka.

Autorka bestsellerowych „Niewiarygodnych przygód dziesięciu skarpetek” i „Pięciu sprytnych kun” napisała cudowne dwanaście bajek, które przenoszą w świat muzycznych fantazji i inspiracji. Które w sposób nienachalny łączą zwykłą szarą rzeczywistość z czymś pozornie abstrakcyjnym, ale jak się okazuje immanentnie wpisanym w nasze odczuwanie świata. Motywem przewodnim każdej z bajek pomieszczonych w zbiorku „W to mi graj” są najsłynniejsze kompozycje muzyki poważnej. – Chopina, Mozarta, Ravela czy Beethovena – każdej przypisana jest osoba jednego kompozytora i jeden z jego utworów. Każda historia w bajkowej konwencji ”opowiada” jego treść, a raczej to, co może dziać się z wyobraźnią słuchającego podczas słuchania. Nie zawsze bowiem to, co autor miał na myśli pokrywa się z tym, co jego twórczość wywołuje w myślach odbiorcy. Bednarek zdaje się doskonale to wyczuwać, dlatego zdradzając genezę powstania sławetnych utworów wybitnych kompozytorów, a co ca tym idzie często także fabularną treść, którą autorzy starali się przełożyć na język dźwięków, pozostawia też miejsce dla czytelnika.

Każda bajka zakończona jest portretem kompozytora i jego krótkim życiorysem, skupiającym się na najistotniejszych momentach z życia każdego twórcy, co dodaje jej waloru edukacyjnego oraz inspiruje do poszerzania własnej wiedzy także o inne źródła. Mistrzostwo Justyny Bednarek i Józefa Wilkonia czynią z tej książki unikalne dzieło, które powinno zainteresować nie tylko najmłodszych aspirujących do bycia melomanami. Bajki te bowiem z powodzeniem mogą być czytane jako fascynująca opowieść o grupce dzieciaków, które w jakiś sposób odstają od sztampy i którym udaje się znaleźć swoje miejsce w szkole ufundowanej przez tajemniczą panią Genowefę, która kojarzyć się może z inną wykreowaną przez Justynę Bednarek szalenie pozytywną postacią, a mianowicie z Babcochą.

Trudno też wyobrazić sobie bardzie inspirującą do sięgnięcia po dzieła muzycznych klasyków literaturę, niż bajki muzyczne ze zbioru „W to mi graj”. Na stornie wydawnictwa znaleźć można odnośniki do dzieł będących bohaterami poszczególnych opowieści, ale nawet bez tego, każdy bez trudu znajdzie do nich drogę. I zdziwiłbym się okrutnie, gdyby już w trakcie lektury nie zaczął tego robić.