Mgły Toskanii | Autor: Natasza Socha

Natasza Socha należy do grona moich ulubionych autorek. Nic dziwnego, że po każdą jej powieść sięgam z bardzo wysokimi oczekiwaniami, ale i z ogromną ciekawością, czym autorka tym razem mnie zaskoczy. Bo choć… jej powieści wpisują się w gatunek powieści obyczajowych, trzeba podkreślić, że Natasza Socha sięga po tematy, które nierzadko wydają się tematami tabu lub po prostu są tematami trudnymi. Tak było choćby w przypadku niedawno wydanej książki „Troje na huśtawce”. Tak samo jest też w przypadku powieści „Mgły Toskanii”, która już teraz mogę polecić.

Co prawda tytuł na początku troszkę mnie zniechęcił. Wcale nie dlatego, że nie pałam specjalną miłością do Włoch i mieszkańców tego kraju, ale dlatego, że motyw Toskanii, wyjazdu do tej krainy wydawał mi się bardzo oklepany. Co więcej, kojarzył mi się z bardzo schematycznymi opowieściami o odnajdywaniu swojego miejsca na ziemi właśnie w tym włoskim regionie. Zazwyczaj towarzyszyło temu także odnalezienie miłości. U Nataszy Sochy nic jednak nie jest tak proste, oczywiste i przyjemne. Owszem, mamy tu motyw wyjazdu do Toskanii. Mamy tu też motyw odnalezienia w tej krainie miłości. Ale tu podobieństwa z lekkimi, nieco oklepanymi lekturami się kończą. „Mgły Toskanii” to bowiem powieść opowiadająca bardziej skomplikowaną historię. Jej główna bohaterka prowadzi w Polsce stabilne, szczęśliwe życie. Związana jest z Igorem, fotografem, który jest w niej bardzo zakochany, zresztą z wzajemnością. A mimo to w Toskanii Lena ulega innej fascynacji, innemu uczuciu. Sprawę komplikuje fakt, że tą trzecią osobą jest ojciec Igora. Już teraz mamy tu więc co najmniej trzy problemy: miłosnego trójkąta i romansu ze starszym mężczyzną, który jest blisko spokrewniony z dotychczasowym partnerem. A to przecież jeszcze nie koniec wątków, na jakie trafimy w tej powieści.

Niewątpliwie dużą rolę w całej książce odgrywa Toskania, z jej specyficznym klimatem, atmosferą i włoską kulturą, różniącą się przecież bardzo od tej nam znanej. Toskania opisana przez Nataszę Sochę może zachwycić. To kraina, do której po lekturze tej książki po prostu chce się pojechać. Mam wrażenie, że w tej książce mamy także do czynienia z pewną pochwałą niespiesznego życia, cieszenia się tym życiem. Z tą słynną włoską filozofią dolce vita.

Wracając jednak do samej lektury. Historia opisana w tej książce na pewno mnie poruszyła. Autorka zmusiła mnie też do zadania sobie kilku istotnych pytań o to, czym jest miłość i o to, czy możliwe jest kochanie dwóch osób. Socha pyta też o to, czy miłość jest uczuciem, które zawsze każe wybierać, czy jednak możliwe jest przeżywanie go w stosunku do kilku osób jednocześnie. Ta książka nie jest prosta. Lektura daje naprawdę wiele do myślenia i sprawia, że trudno o niej zapomnieć. Jednak, co charakterystyczne dla Nataszy Sochy, wszystko to podane jest w sposób lekki, delikatny, przyjemny, przez co lektura dostarcza ogromnej przyjemności.

Moim zdaniem „Mgły Toskanii” to jedna z tych powieści, które z pewnością warto przeczytać, które posiadają wszystko to, czego bardziej wymagający czytelnik oczekuje od dobrej powieści obyczajowej. To nie jest książka o niczym, ale powieść, która zmusza do przemyśleń. Fakt, że jest dobrze napisana sprawia dodatkowo, że lektura pozwala też się zrelaksować i odsunąć nieco na bok codzienne problemy. Natasza Socha po raz kolejny pokazała, że jest bardzo dobrą pisarką.