Słowo I Miecz | Autor: Amy Harmon

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo - nie bez powodu na początku pierwszego rozdziału swojej powieści Amy Harmon cytuje ten właśnie fragment Ewangelii wg św. Jana. Nie chodzi tylko o to, że autorka jest osobą uduchowioną (choć da się to wyczuć podczas czytania). Słowo i miecz to historia o potędze słów, o tym, jak ważne są w naszym życiu, choć nie zdajemy sobie z tego sprawy.

Harmon uczyniła narratorką książki Lark - dziewczynę o niezwykłym imieniu i nieprzeciętnych, odziedziczonych po matce zdolnościach, która potrafi sprawić, by słowo stało się ciałem, narzucać swoją wolę przedmiotom, zwierzętom, a nawet ludziom, kształtować rzeczywistość. Jednak królewskie prawo surowo zakazuje stosowania magii.

Lark ma jeszcze jedną wyjątkową cechę - nie może mówić. Kiedy była kilkuletnią dziewczynką, władca kraju odwiedził dwór należący do jej rodziców. Umiejętności dziecka wyszły na jaw, jednak matka wzięła odpowiedzialność na siebie. Zanim umarła od rany zadanej królewskim mieczem, zdążyła rzucić na Lark zaklęcie, które zmusiło ją do milczenia, zaś swemu mężowi przykazała, by dla własnego dobra chronił córkę, bo jego życie zostanie przerwane w chwili, gdy serce Lark przestanie bić. Lord Corvyn wykonał powierzone sobie zadanie ze zrozumiałą gorliwością, skazując dziewczynę na życie w zamknięciu, pod stałą kontrolą. W końcu pojawia się ktoś, kto może zaoferować jej pomoc, ale nie bezinteresownie...

Choć temat tępienia odmienności, prześladowania tych, którzy posiadają nadprzyrodzone, potencjalnie niebezpieczne talenty, nie jest nowy (oparte są na nim chociażby filmy z serii X-Men), autorce udało się stworzyć oryginalną opowieść. Znajdziemy w niej miłość, przyjaźń, wojnę (skrzydlate Volgary pragną opanować świat i zabić każdego, kogo zobaczą). Choć nie wszystkie wątki są równie interesujące, całość czyta się z przyjemnością, a wyjaśnienie niektórych tajemnic potrafi zaskoczyć.

Amy Harmon bez wątpienia umie posługiwać się słowami. Używa ich do zbudowania niepowtarzalnego klimatu, przedstawienia świata pełnego magii, do którego przyjemnie zawitać choć na chwilę. Tekst jest świetny, ale nie idealny, zapewne w jakimś stopniu za sprawą tłumaczenia. Czy główna bohaterka naprawdę musi mówić, że jest panem swojego losu? Wiem, że niektórzy ludzie mają alergię na żeńskie formy, ale wyraz "pani" chyba nie obraża niczyich uczuć. Nie do końca rozumiem też, dlaczego w powieści, której akcja toczy się w średniowiecznej scenerii, pojawiają się takie słowa jak: "impreza" czy "kumple". Oczywiście to drobiazgi, ale nieco obniżają jakość utworu, po prostu psują wrażenie.

Muszę przyznać, że miałam nadzieję na książkę z silniejszą, bardziej zdecydowaną bohaterką, tym bardziej, że początek historii był pod tym względem naprawdę obiecujący. Wszystko wskazywało na to, że Lark dojrzeje, wzmocni się i pokaże, na co ją stać. Cóż, pokazała, ale bynajmniej nie to, co chciałam zobaczyć. Może jednak odbiorcy o bardziej konserwatywnych poglądach spojrzą na tę postać z większą sympatią.

Słowo i miecz to powieść fantasy na naprawdę przyzwoitym poziomie, choć nie mogę podzielić zdania tych, którzy czują się nią oczarowani. Myślę, że najbardziej przypadnie ona do gustu nastoletnim czytelnikom, a przede wszystkim czytelniczkom, co oczywiście nie znaczy, że odradzam ją dorosłym. Jeśli lubicie sprawnie opowiedziane baśnie o odwiecznej walce dobra ze złem i niesamowitej mocy miłości, pewnie przeczytacie tę książkę Amy Harmon z wielkim zainteresowaniem i zapamiętacie ją na długo.