Nie Powiedziałam Nic | Autor: Dorota Dyś

Wygrana na loterii, spotkanie miłości życia lub z drugiej strony wypadek najbliższej osoby, utrata pracy… Każde wydarzenie w naszym życiu to moment, krótszy bądź dłuższy, ale moment który nigdy się nie powtórzy, ale może mieć wpływ na nasze życie.

Klara to młoda dziewczyna, którą poznajemy w trakcie obozu. To tam poznaje osoby, z którymi będzie związana przez bardzo długi czas. Już na początku łapie kontakt z Weroniką, z którą dzieli pokój i zaprzyjaźniają się. Jednak jej brat – Robert, staje się wrogiem Klary. Do czasu… Po kilku dniach przechodzą od nienawiści do pięknej, dziecięcej jeszcze miłości. Do ich paczki należy także Konrad – chłopak, który podkochuje się w Klarze, ale mimo wszystko stara się być jej najlepszym przyjacielem. Młodzi ludzie powiększają swoją paczkę o kilka osób i dzięki starszej siostrze Weroniki i Roberta zaczynają poznawać zakazane strefy życia. To właśnie Monika i jej chłopak Gruby dają dostęp młodzieży do narkotyków. Nie stronili oni nigdy od alkoholu i papierosów, więc bardzo chętnie sięgają po nowe używki. Jednak do czasu. W ich małym świecie ma miejsce tragedia, która zaczyna wszystkich dzielić. Jak potoczą się losy bohaterów? Czy nieszczęście jakie dotkanie paczkę podzieli grupę, czy wręcz przeciwnie, umocni ją?

„Nie powiedziałam nic” Doroty Dyś to powieść, która opowiada o losach młodzieży oraz jej doświadczeniach, które nie zawsze są odpowiednie dla ludzi w tak młodym wieku. Pierwsze kilkadziesiąt stron powieści szło mi jak przysłowiowa krew z nosa. Nie mogłam wciągnąć się w historię opowiadaną przez bohaterkę, jednak wystarczyła chwila, szybki zwrot akcji i zatraciłam się w tej historii kompletnie. Historia wywoływała we mnie bardzo mocne emocje – od śmiechu, po łzy. Uważam, że autorka włożyła serce w napisanie powieści i czuć to. Dużo ponadczasowych prawd, wspaniałe myśli – tego nie brakuje na pewno. Jednak mimo, że jestem zachwycona książką uważam, że ma ona kilka minusów. Pierwszym z nich jest przydługi wstęp, wprowadza on nas w historię, jednak można było wiele nieistotnych szczegółów pominąć. Ponad to przeszkadzało mi również to, że autorka nie określiła wieku bohaterów na poszczególnych etapach. Wiemy na początku ile mają lat i na koniec można się domyślić, a uważam że to istotna informacja. Jednak nie ma to wpływu na moją oceną końcową, gdyż nie uważam, żeby było to aż tak ważne na tle całej historii.

W nastoletnim wieku każdy z nas zaczyna zachowywać się inaczej. Dorota Dyś ukazuje, jak może przebiegać ten okres, jednak żaden rodzic nie życzyłby sobie tego dla swojego dziecka. Uważam, że powieść jest dobra zarówno dla dorosłych, jak i dla młodzieży. Pokazuje co w życiu może być ważne. Każdy z nas zdaje sobie sprawę, że chwile są ulotne, jednak nie dostrzegamy, że nasze życie to zlepek tych chwil. To właśnie momenty kształtują naszą osobowość i sprawiają, że zaczynamy inaczej dostrzegać nasze dotychczasowe życie. Dużo czasu, nawet w szkole marnuje się na lektury, których uczniowie nie rozumieją, nie czują ich przesłania, a wydaje mi się, że z chęcią sięgną po „Nie powiedziałam nic”, gdyż dotyka ona problemy bliskie uczniom, ukazuje konsekwencje nie do końca dobrych decyzji. Dlatego polecam sięgnąć po tę książkę zarówno rodzicom, jak i ich dzieciom, by skłonić umysł do refleksji.