Morderstwo Na Mokradłach | Autor: Sasza Hady

Istnieją książki, które zachwycają już po pierwszym zdaniu lub akapicie. Jest w nich „to coś”, które powoduje, że nie da się od nich szybko oderwać. Wytwarzają jakąś dziwną atmosferę, ekscytują, wyciskają łzy lub wywołują dreszczyk emocji. Do takich właśnie książek niezwykłych należy powieść Saszy Hady – Morderstwo na mokradłach.

Już po pierwszym rozdziale Morderstwa na mokradłach baczny czytelnik kryminałów wie, że autorka odrobiła lekcję i zapoznała się z klasyką gatunku. Sasza Hady niezwykle umiejętnie naśladuje styl pisarski dwóch najbardziej znanych twórców powieści detektywistycznych – Agathy Christie oraz Arthura Conana Doyle’a. Jednak to nie wszystko. W jej książce odnaleźć można także rys polski w postaci przedziwnej hybrydy historii kryminalnej, ironii, parodii oraz literackiego żartu jakże charakterystycznych dla Antoniego Marczyńskiego (pisarza epoki międzywojnia, bardzo wówczas poczytnego, ale równie szybko zapomnianego). Z takiego połączenia nie mogło powstać nic innego jak doskonała, zabawna, a zarazem tajemnicza powieść kryminalna. Czegoś tak niesamowicie błyskotliwie skomponowanego długo już nie miałam w rękach. Sasza Hady bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła i przygotowała literacką ucztę, którą warto celebrować naprawdę długo.

Nicholas Jones na swoje szczęście lub nie w czasach szkolnych zaprzyjaźnił się z Rupertem Marleyem, który w dorosłym życiu zaczął parać się pisaniem kryminałów i odniósł niesłychany sukces. Wykreowaną przez niego postać przystojnego i dobrze zbudowanego agenta Scotland Yardu znają chyba wszyscy mieszkańcy Londynu. Rupert zadbał o detale, by uwiarygodnić stworzoną przez siebie postać, podał nawet adres, pod którym Alfred Bendelin (bo takie nadał bohaterowi imię i nazwisko) mieszka. Z tegoż właśnie powodu Nicholas Jones nie może zaznać spokoju we własnym domu – do jego drzwi o każdej porze dnia i nocy pukają wciąż nowi zdesperowani klienci, błagający o to, by pomógł rozwiązać im kryminalne zagadki, problemy z niewiernym małżonkiem lub inne błahostki. Nie pomagają tłumaczenia, że Nicholas żadnym Alfredem Bendelinem nie jest, gdyż to postać fikcyjna. Gdy pewnego dnia do drzwi Jonesa puka Helen Bradbury – kobieta uparta i niezwykle pewna siebie – mężczyzna wcale nie jest zdziwiony faktem, że kolejna wielbicielka kryminałów Ruperta pragnie skorzystać z jego detektywistycznych usług. Helen nie wierzy w usilne zapewnienia Nicholasa, że mężczyzna nie może jej pomóc. Jones ma już grzecznie wyprosić Helen ze swojego domu, w którym bezczelnie się panoszy, gdy próg przekracza jej siostra Emma – najpiękniejsza istota, jaką kiedykolwiek Nicholas widział. Nie pozostaje mu nic innego, jak pomóc kobietom w rozwiązaniu zagadki morderstwa, które prawdopodobnie rozegrało się w ich domu. W podróż nie uda się jednak sam, ale z przyjacielem z dawnych lat i prowodyrem całego zamieszania – Rupertem Marleyem.

Powieść Nataszy Hady napisana jest z dużym rozmachem i ze względu na wielość aluzji literackich stanowi ucztę dla zagorzałych czytelników kryminałów i książek sensacyjnych. W postaci starej panny March możemy doszukiwać się jednej z bohaterek książek Agathy Christie. Natomiast Nicholas Jones wydaje się doskonałą parodią postaci Sherlocka Holmesa. Sasza Hady proponuje nieco bardziej gapowatą i mniej bystrą odmianę postaci słynnego detektywa.

Pomysł połączenia kryminału z odrobiną humoru nie zawsze się udaje. Tym bardziej doceniam Morderstwo na mokradłach. A właściwie „mokradełkach”, bo tak właśnie należy tłumaczyć nazwę miejscowości, w której toczy się akcja utworu – Little Fenn. To kolejne, fenomenalne zagranie autorki z konwencją.

Przyznaję, trudno jest mnie zadowolić i mam wysokie wymagania czytelnicze nawet w stosunku do literatury popularnej. Natomiast w przypadku powieści Saszy Hady nie mam się do czego przyczepić. Chapeau bas!