Dwór Dla Dzieci | Autor: Jan SkuratowiczTomasz Zysk

„Dwór dla dzieci” jest książką w formacie A4, otwieraną od krótszego boku. Książka posiada twardą oprawę. Na lewych stronach zamieszczone są ilustracje, na prawych znajduje się treść historii (odpowiadająca przedstawionej ilustracji).

Na samym początku książki mamy ilustracje postaci, które w niej występują: Jasia Ogonka, Pana i Panią, kucharkę, pomoc kuchenną, dzieci Państwa, guwernantkę, ogrodnika, służącą, kierowcę, kamerdynera, ochmistrzynię i stajennego. Również na samym początku mamy ilustrację pokazującą schemat dworku, która ułatwia czytelnikom śledzenie drogi Jasia Ogonka przez kolejne pomieszczenia. Autorką ilustracji jest Karolina Ostrowska, ilustracje są klimatyczne, ciekawe i pobudzające wyobraźnię dziecka.

Książka Jana Skuratowicza i Tomasza Zyska jest historią małej myszki, która przypadkiem dostaje się do dworku z początku XX wieku. Jaś Ogonek – główny bohater (myszka) będąc na targu odkrywa, że potrafi rozmawiać z przedmiotami. Po miłej rozmowie z lampą naftową - która została usunięta z dworku z powodu wprowadzenia elektryczności – Jaś zapragnął zamieszkać we dworze. Skorzystał z nadarzającej się okazji i wskoczył do samochodu, którym Pan i Pani przyjechali ze służbą na targ po sprawunki.

Pierwszym pomieszczeniem, które Jaś odwiedza jest sień z potężnym, wypchanym niedźwiedziem. Mały bohater przechodzi następnie do jadalni, gdzie od portretów dowiaduje się, że we dworze nie pija się wody, gdyż ta zawiera mnóstwo bakterii i Państwo piją jedynie wina sprowadzane z Francji. Myszka dowiaduje się również kim jest kamerdyner i czym się zajmuje. W kredensie (kolejnym pomieszczeniu) myszka poznaje skrzypiącą windę, dowiaduje się, kim jest ochmistrzyni i do czego służy podgrzewacz. Głodna myszka wabiona pięknym zapachem idzie do kuchni, gdzie poznaje sympatycznego czopucha.

Jaś Ogonek wędruje przez pokój i łazienkę pana (gdzie poznaje kałamarz, bibularz i pióro, które żyją w konflikcie z radioodbiornikiem) do biblioteki, gdzie poznaje globus i dowiaduje się, dlaczego w bibliotece nie ma kobiet. Z biblioteki myszka przechodzi do salonu, gdzie spotyka smutny fortepian. W buduarku Jasiowi bardzo się podoba, jednak jest ciekawy innych pomieszczeń. Bohater odwiedza kolejno: pokój i garderobę pani, pokoje dzieci i pokój ochmistrzyni. W pokoju ochmistrzyni Jaś dowiaduje się, skąd pochodzi nazwa „ochmistrzyni” i co oznacza.

Po obejrzeniu wszystkich pomieszczeń myszka wybiera się na dwór, gdzie z pomocą spokojnego myszołowa (który nie chce zjeść Jasia) ogląda ogródek ziołowo – warzywny i park z pawilonem chińskim. Myszka zwiedza również powozownię i dowiaduje się, dlaczego powozy są smutne, a także stajnię, gdzie spotyka Zbycha, Zdzicha i Stasia – stajenne myszki.

Książka bardzo podobała się mojemu 4-latkowi. Przede wszystkim interesowały go ilustracje, ale historia Jasia też go zaciekawiła (każdej ilustracji odpowiada około strona tekstu, co jest dobrą proporcją, gdyż większa ilość mogłaby znudzić dziecko). Myślę, że książka może zainteresować dzieci od około 4-5 roku życia do około 9 - 10 roku życia.

Pod względem merytorycznym publikacja jest bardzo dobrze opracowana, gdyż czuwał nad nią profesor Jan Skuratowicz, specjalista od nowożytnej architektury rezydencjonalnej. Książka oprócz ciekawej historii myszki zawiera także mnóstwo informacji o funkcjonowaniu XX – wiecznego dworku (z treści można się domyślić, że jest to czas po I wojnie światowej i po odzyskaniu niepodległości przez Polskę), o jego wyposażeniu, zajęciach poszczególnych mieszkańców i pracowników i zmianach, jakie przyniosło wynalezienie elektryczności czy samochodu.