Magiczne Istoty | Autor: Simon Holland

„Magiczne Istoty” rzeczywiście są pełne magii. Kilkanaście fantastycznych stworzeń zerka na czytelnika z wnętrza książki – a ilustracje są szczególnie mocną stroną tej pozycji. Już okładka (dużej, jeśli chodzi o format) książki sugeruje, czego można spodziewać się w środku pod względem wizualnym i dokładnie to otrzymujemy. Każda z omawianych istot przedstawiona jest na dwóch rozłożonych stronach, z dużą, szczegółową ilustracją w, powiedziałabym, bardzo klasycznej interpretacji omawianej istoty. Do tego otrzymujemy króki opis, wzbogacony o jeszcze krótsze ciekawostki rozsiane wokół głównego portretu. Przedstawione stworzenia pochodzą z różnych mitologii, nie ograniczają się tylko do najbardziej popularnych istot jak smoki czy wilkołaki – a nawet wtedy ciekawostki przedstawiają je w innym, mniej znanym świetle. Dodatkową atrakcją są piękne inicjały rozpoczynające opis każdego stworzenia, zdobne w smoki, czy inne fantazyjne postaci.

Jeśli znacie dziecko, które właśnie wkracza w świat fantastycznych postaci, sięgające po pierwsze lektury w stylu „Hobbita”, ta książką zdecydownie powinna mu się spodobać. Dużo detali zawartych na ilustracjach i nowe wiadomości o pochodzeniu mitologicznym czy zwyczajach opisanych stworzeń z pewnością wciągną każdego młodego fana smoków, elfów i centaurów. Nawet mnie zaskoczyły niektóre ciekawostki, o których wcześniej nie słyszałam – a wydawało mi się, że moje dotychczasowe zainteresowanie zarówno mitologią jak i fantastyką spowoduje, że nie znajdę w „Magicznych Istotach” nic, czego już bym nie wiedziała. To jedna z tych rzeczy, w których tak miło się pomylić.

Szczególnym zaskoczeniem były dla mnie asiłki. Zaintrygowana, próbowałam je wygooglować . Bezskutecznie, dopóki nie przerzuciłam się na rosyjski – i tu nie tylko rosyjska Wikipedia okazała się pomocna. Tu zdradzę wszystkim ciekawym, że asiłki to pewien rodzaj olbrzymów. Jeśli chcecie wiedzieć więcej – polecam „Magiczne istoty” albo hasło Асилки w wyszukiwarce.

Ale to nie jedyna ciekawostka. Czego jeszcze można dowiedzieć się z książki? Na przykład jak powstała chimera, albo jak bezpiecznie przemknąć koło Cerbera. Jakie magiczne właściwości posiadają szpony gryfa, jak ewoluował bazyliszek i co robi feniks zaraz po narodzinach. Albo czy sfinksy istniały tylko w starożytnym Egipcie. Mogłabym wymieniać tak kolejne przykłady (a meluzyna? A Ammit? Kolejni bohaterowie niecierpliwie czekają, żebym o nich wspomniała…) ale lepiej odkryć samemu, co Simon Holland chce nam pokrótce opowiedzieć. Każde przerzucenie strony to kolejna przyjemność zarówno wizualna, jak czytelnicza.

Wszystko pięknie, ale… krótko! Główną wadą książki jest jej mała objętość. Zamiast kilkunastu, chciałby się obejrzeć kilkadziesiąt fantastycznych istot. Albo zamiast dwóch stron przypadających na każdą z nich: żeby stron pojawiło się tak przynajmniej z sześć. W obecnej formie „Magiczne Istoty” mają raptem pięćdziesiąt stron. Rozszerzenie go zdecydowanie by mnie uszczęśliwiło, bo w obecnej formie leksykon skończył się po prostu zbyt szybko. Pomimo tego uważam, że to jedna z tych książek, do których w dzieciństwie czy młodości się wraca, aby po raz kolejny pooglądać piękne ilustracje, czy przypomnieć sobie historie tych wszystkich mitycznych stworzeń. Jednocześnie trudno ją tak naprawdę nazwać leksykonem magicznych stworzeń; raczej albumem, ze względu na kluczową rolę ilustracji oraz niewielką liczbę opisanych istot. Raczej nie jest to pozycja dla starszych, czy całkiem dorosłych czytelników, którzy mają za sobą niejedną przeczytaną mitologię, liczne lektury zbiorów baśni i fantastycznych książek. Za to z całego serca polecam ją wszystkim młodym czytelnikom spragnionym magii i mitycznych bestii.