Mass Effect Andromeda Nexus Początek | Autor: Jason M. HoughK.C. Alexander

Rynek gier komputerowych z roku na rok staje się coraz popularniejszy wypierając przy tym inną rozrywkę. O ile większość gatunków gier ma raczej liniową fabułę, w której gracz jest tylko pionkiem wykreowanym przez twórców, tak są też gry RPG gdzie gracz ma pełen wpływ na losy swoich bohaterów. Co się jednak stanie, gdy świat gry przeniesiemy na papier? Zapraszam do przeczytania recenzji książki Mass Effect: Andromeda – Nexus początek...

Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że w grę Mass Efefect 3 nie grałem, ale na potrzeby tej recenzji obejrzałem kilka materiałów filmowych na youtube i przeczytałem zarys fabuły owej gry.

Nexus jest olbrzymią stacją kosmiczną – latającą fortecą, - kapsułą życia, w którym znajduje się wszystko to, co niezbędne by skolonizować nową galaktykę. Spali przez lata, marząc o nowym domu gdzieś w odległym końcu Galaktyki. Niestety obudził ich huk i zniszczenie, systemy padły i stało się pewne, że marzenia stały się fikcją, a pokój w galaktyce zostanie zachwiany. Pozostali sami-koloniści wielu ras – turiańskiej, salariańskiej, asari, ludzkiej – stając w obliczu zagrożenia i braku łączności – czy odnajdą w sobie wystarczająco dużo siły, zidentyfikować zagrożenie i dokonać swojej misji?

Książka na samym początku wali nas obuchem między oczy – nic nieznaczący prolog mający uśpić naszą uwagę – i nagle cios. Autorzy w Hitchcockowym stylu zaczynają uderzeniem i stopniowym wzrastającym napięciem. Przez moment poczułem się jakbym oglądał dobry film, który serwuje mi moja wyobraźnia... Powieść w odróżnieniu od innych w swoim gatunku nie bawi się z czytelnikiem, mamy zagrożenie, z którym trzeba się zmierzyć. Mijamy ciasne zniszczone korytarze, ratujemy tych, którzy ocaleli i staramy się zapanować nad tym całym chaosem.

W książce najbardziej zaimponowało mi podejście do bohaterów. Nie dostajemy tu czarno białych postaci dobrej rasy ludzkiej i złych innych. Wszystkie postacie są z krwi i kości, posiadają własne myśli i poglądy – brzmi to dziwnie, ale większość pisarzy ma problemy z kreacją postaci i mamy wrażenie "to kiedyś już widziałem”. Bohaterowie różnią się od siebie ideowo, konflikty ras... Mimo zagrożenia każdy walczy tylko o siebie.

Książka domyka wiele wątków z gry. Dowiemy się tu między innymi o pewnych mechanizmach działających na statkach, o których scenarzyści z gry zapomnieli powiedzieć. Sama gra pozostawia wiele niepewności, niedopowiedziane historie mieszają się z obecnymi wydarzeniami. Nuta tajemniczości i wspomnienia, które tutaj zostały ukazane.

Po przeczytaniu tej powieści czułem duży niedosyt, kartki przewracały się same, napięcie rosło z każdym zdaniem, a ja coraz bardziej zatracałem się w książce, by w końcu dojść do końca. Dawno żadna książka tak bardzo mnie nie wciągnęła i tym razem muszę sięgnąć po grę, by poznać dalsze losy poznanych bohaterów.

Mass Effect Andromeda pokazuje, jak wielki potencjał mają gry i jak wiele można wykorzystać z tego świata: zapewne znajdzie się wiele miejsc, które można opisać, setki historii z galaktyki, które można opowiedzieć. Pokazali to twórcy Star Wars, którzy na podstawie kilku filmów stworzyli niezwykłą serię książek.

Jednak jak książka ma się na tle innych z tego samego gatunku? Otóż ma się świetnie, nie jest to Assasin Bowdena, gdzie autor po prostu przeniósł fabułę gry na karty powieści... Tutaj mamy odrębną historię.

Po książkę powinni sięgnąć nie tylko gracze – chociaż ona jest im dedykowana – ale wszyscy, którzy lubią dobre Science Fiction. Co prawda w niektórych fragmentach możemy się pogubić, ale są to tylko niewielkie elementy świetnej książki.