Opcop Tom 4 Ostatnia Para Ucieka | Autor: Arne Dahl

Grupa Opcop zdążyła już stracić kilku członków, a życie w świecie przestępczym ma się bardzo dobrze. Mafia jest silniejsza niż kiedykolwiek, handel narkotykami bardziej zaawansowany, zaś metody brutalniejsze, czego Paul Hjelm i jego koledzy doświadczyli na własnej skórze. Z nieoczekiwanej strony nadchodzi jednak nowe wyzwanie. W świecie, w którym z dnia na dzień zmieniają się reguły gry, pozostała już chyba tylko jedna rzecz, którą można manipulować: ludzkie DNA. Osłabioną jednostkę czeka ostateczna rozgrywka, a walka z przestępczością nabiera osobistego wymiaru – zwłaszcza dla Paula Hjelma.

To ostatnia już część cyklu o Opcop. Poprzednia część skończyła się w takim momencie, że nie potrafiłam znaleźć sobie miejsca i z niecierpliwością czekałam na kontynuację. Kiedy już dotarła w moje ręce, nie mogłam doczekać się lektury.

Nie wiem, czy się ze mną zgodzicie, ale w moim odczuciu to jest najbardziej dynamiczna część cyklu. Akcja nie zwalnia nawet na moment. Znajdziecie tu sporo zwrotów akcji i na pewno nie będziecie się nudzić. Autor przeszedł samego siebie. Każda kolejna część cyklu była lepsza od poprzedniej.

Czytając Ostatnia para ucieka, z jednej strony nie mogłam doczekać się tego, aż dotrę do końca, by przekonać się, jaki finał będzie miała ta historia, ale z drugiej strony chciałam jak najbardziej odwlec ten moment w czasie. To ostatnia już część cyklu i będę musiała pożegnać się z bohaterami. W poprzednich tomach bardzo się z nimi zżyłam, lecz może to i lepiej, że teraz pójdą swoją drogą. Nie wiem, czy ciągnięcie opowieści o Opcop w nieskończoność w końcu nie wyszłoby jej na złe. Arne Dahl wiedział, kiedy powiedzieć ostatnie słowo.

W powieści pojawia się wiele wątków. Nie ma zaś mowy o tym, by pogubić się w tym, co właśnie się dzieje. Autor jednak dokładnie przemyślał to, co chciał opisać i stworzył niezwykłą historię. Byłam utrzymana w napięciu od początku do końca. Kilka razy dość skutecznie wyprowadzono mnie w pole. Nie byłam pewna, czego właściwie mogę się spodziewać. Zakończenie mnie zaskoczyło i uważam, że jest idealnym domknięciem tego cyklu. Nie wyobrażam sobie innego. Potencjał historii został w pełni wykorzystany.

Ostatnia para ucieka to powieść, w której nie widzę żadnych mankamentów. Bardzo zżyłam się z bohaterami, przeżywałam ich sukcesy oraz porażki. Chciałabym jeszcze kiedyś się z nimi spotkać. Arne Dahl stanął na wysokości zadania. To, w jaki sposób rozwinęła się grupa Opcop, zrobiło na mnie duże wrażenie. Z chęcią powrócę jeszcze kiedyś do tego cyklu, choć kiedyś rękami i nogami wzbraniałam się przed sięganiem po powieści tego autora.

Jeśli szukacie dobrych powieści o grupie niezwykłych policjantów, polecam cały ten cykl. Pamiętajcie tylko o tym, że Ostatnia para ucieka to czwarta już część, więc musicie zapoznać się z poprzednimi. W przeciwnym wypadki wiele wątków wyda się wam kompletnie niezrozumiałych i możecie czuć się nieco zagubieni. Zwłaszcza w przypadku tej powieści, która zaczyna się w miejscu, gdzie kończy się poprzednia część. Jeśli nie znacie twórczości Arnego Dahla, a jesteście ciekawi, co autor ma wam do zaoferowania, polecam jego powieści. Mam nadzieję, że przypadną wam do gustu. Liczę też na to, że nie będziecie się nudzić z grupą Opcop.