Emi I Tajny Klub Superdziewczyn. Poszukiwacze Przygód | Autor: Agnieszka Mielech

Sympatyczna dziewczynka o imieniu Emi wspólnie ze swoim koleżankami z Tajnego Klubu po raz kolejny zabiera nas w lekko zwariowany, a zarazem fascynujący świat dziecięcych przeżyć. Bohaterowie znani z poprzednich części serii tym razem wybierają się na łono natury. Sam wyjazd zostaje poprzedzony etapem przygotowań, podczas którego uczennice klasy IV poznają m.in. alfabet Morse’a. Nie zabraknie również typowych elementów harcerskiej wyprawy – namiotów, proporczyków, lornetek czy latarek. Ale Tajny Klub Superdziewczyn nie jest zwyczajnym klubem podróżników, dlatego dotarcie w wyznaczone miejsce wymaga rozwiązania szeregu skomplikowanych łamigłówek. Oczywiście Emi wiedzie prym w rodzinnej rywalizacji, a w ostatnich fragmentach książeczki przekonuje inne koleżanki do odkrycia drogocennego księgozbioru księżnej Małgorzaty. Jak nie trudno się domyślić, całość zmierza do szczęśliwego zakończenia. Tajny Klub staje na wysokości zadania i ponownie okazuje się sprytniejszy od grupy dorosłych.

Agnieszka Melech udowodnia, że warto tworzyć serie dla najmłodszych odbiorców. Każda dziewczynka odnajdzie się w zawiłych perypetiach Emi, ponieważ rozterki, problemy i radości głównej bohaterki są bardzo dobrze znane dzieciom w wieku szkolnym. Wymagający nauczyciel, złośliwe uczennice z przeciwnego obozu, pierwsze miłości i przyjaźnie – to wszystko odnajdziemy w prezentowanej pozycji. Z pewnością niejedna czytelniczka będzie odczuwała emocjonalną więź z Emi, trzymając kciuki za powodzenie jej śmiałych planów. Dziewczynki uwielbiają „przeglądać się” w twarzach swoich bohaterów, co wyjaśnia, dlaczego tytuły Agnieszki Melech już teraz cieszą się tak dużą popularnością.

Dodatkowym walorem serii jest zręczny dowcip, rodem z zeszytów szkolnych. Brylują w nim nie tylko dzieci, ale również dorośli. Pani Laura Zwiędły potrafi rozśmieszyć swoim zachowaniem nawet największego smutasa, od niewinnych żarcików nie ucieka tata Franka, równie sympatycznie prezentuje się postać Ojca Zenobiusza. Dopiero w ostatnich fragmentach „Poszukiwaczy przygód” możemy mówić o nastroju grozy, co wydaje się w pełni uzasadnione. Wszak samotna wędrówka przez ciemny las musi wzbudzać dreszczyk emocji. Niemniej, nawet przez chwilę nie odczuwamy wrażenia, że naszym bohaterom grozi realne niebezpieczeństwo.

Książka Agnieszki Melech niesie ze sobą ważne treści pedagogiczne. Współpraca z grupą rówieśniczą, odpowiedzialność za dobro wspólne, wywiązywanie się z obowiązków szkolnych – to tylko niektóre z podejmowanych przez autorkę tematów, które służą celom wychowawczym. Emi jest dobrą uczennicą, zawsze stara się pomagać swoim przyjaciołom, nawet gdy postąpi źle, potrafi przyznać się do błędu. Czasem narzeka na natłok obowiązków, czasem skrytykuje jakiegoś nauczyciela, ale w ten sposób staje się bliższa współczesnym dziewczynkom. Nikt przecież nie przepada za prymuskami, a ktoś ambitny ze świeżymi pomysłami cieszy się ogólną sympatią. Najpierw obowiązki, później przyjemności – to główna dewiza naszej małej bohaterki, za którą powinny pójść młode czytelniczki całej serii.

Słowa pochwały należą się także Magdalenie Babińskiej za efektowną, choć czarno-białą oprawę graficzną. Ilustracje doskonale współgrają z narracją „Poszukiwaczy przygód”. Rozwijają także wyobraźnię dzieci, gdyż pozostawiają miejsce na domysły. Ponadto inspirują do ciekawych analiz oraz interpretacji.

Kolejna część przygód Emi trzyma poziom wcześniejszych odsłon. Nie mam najmniejszych wątpliwości, że spodoba się młodszym dziewczynkom, zapewniając im o wiele pożyteczniejszą, a równie wciągającą rozrywkę, co gry komputerowe. Jeżeli chcecie zaserwować swoim pociechom wspaniałą i magiczną podróż do świata książki, nie zastanawiajcie się dłużej. Emi czeka na Wasze przybycie. Uśmiech na twarzach dzieci macie gwarantowany, bowiem Tajny Klub Superdziewczyn zawsze tryska ożywczym humorem.