Serce Ze Szkła Tom 3 Serce Z Popiołu | Autor: Kathrin Lange

W sumie nie wiem, co mnie pchnęło do zagłębienia się w tą książkę. Czy była to okładka? Może po części. Wydaje mi się, że u jakiegoś bloggera kiedyś, za górami, za lasami widziałam recenzję jednej ze wcześniejszych części. W każdym razie, coś mnie popchnęło do tej decyzji i zupełnie się z tym czymś zgadzam. Może 6 zmysł? Kobieca intuicja? :P

Jest to trzecia część historii. Od niej zaczęłam swoją przygodę i nie żałuję. Raczej nie sięgnę po wcześniejsze tomy, bo wszystkie spoilerki są w niej zawarte, jednak naprawdę mi się podobało, nie ukrywam. Postaram się jednak ominąć wszystkie spoilery. Książka mówi o problemach nastolatków, mieszkających na wyspie objętej tajemniczą klątwą, w skutek której mężczyźni zaczynają mieć problemy ze psychiką. Z całej siły chcą uwolnić się spod niej wpływu, jednak nikt nie jest pewien jak to zrobić. Dziewczyna ma nadzieję uratować swojego chłopka, ten jednak zaczyna mieć problemy sam ze sobą... Jak skończy się ta przygoda? Cóż...

Jejciu! Nawet nie wiem od czego zacząć. Zdecydowanie mi się podobało, chociaż nie od początku się wciągnęłam. Brakowało mi informacji i to dość uciążliwie, więc polecam czytanie od pierwszego tomu, niemniej trzeci jest niesamowicie emocjonujący. Bardzo się ucieszyłam, że akcja powoli nabierała tempa, nie zrzucono na nas lawiny śniegu i nie zostawiono nas na pustyni. Raczej było to na tyle ciekawie rozłożone, że zdecydowanie nie brakowało mi akcji w żadnym momencie książki, poza tym, gdy już się wciągnęłam to przepadłam.

Fabuła mnie zaintrygowała. Podoba mi się zestawienie horroru z romansem, po prostu takie książki są niesamowicie ciekawe. Jednocześnie się boję i wzdycham. Wspaniałe uczucie! 'Serce z popiołu' tematyką przypomina mi 'Marę Dyer', z którą zaczęłam przygodę z blogowaniem. Została mi do dzisiaj w pamięci i bardzo miło ją wspominam. Wracając, nie ma aktualnie na rynku wielu powieści z tej tematyki. Czytam nałogowo i pomimo egzemplarzy recenzenckich, wyzwań książkowych i nadrabiania nieprzeczytanych książek, raczej staram się orientować w nowościach. Bardzo rzadko spotykane połączenie, przez co dla mnie jest niesamowicie cenne.

Książka skupia się na bardzo ciężkiej tematyce, co swoją drogą, bardzo podziwiam. Tajemnicza klątwa, szaleństwo... Nie jest to tym, co chcielibyśmy obserwować w naszym najbliższym otoczeniu. Wydaje mi się, że większość z nas nie byłaby świadoma, co zrobić, jeśli depresja i myśli samobójcze dotknęłyby naszych przyjaciół. Jak im pomóc? Jak do nich przemówić, by poskutkowało? Może być to ciężkim zagadnieniem. Główna bohaterka miała podobny problem, jednak bardzo dobrze sobie z nim poradziła.

Jeżeli chodzi o zakończenie, to jest mocne. Nigdy w życiu bym go nie zgadła, ale startowałam z gorszej pozycji, bo przeczytałam jedynie 3-ci tom, bez dwóch poprzednich. Wbija w fotel? Zdecydowanie. Jednak jest też w moim guście, żadnych niedopowiedzeń, żadnych niewyjaśnionych spraw. Takie rzeczy się szanuje! Jeszcze wstęp był z dawkowaniem emocji. No me gusta! 10/10 jeżeli chodzi o rozłożenie fabuły na 400 stron. Podziwiam, bo wymaga to zdecydowanie niesamowitych umiejętności.

Podsumowując, podobało mi się i to bardzo. Powróciłam wraz z tą powieścią do wspaniałych początków mojej przygody z bloggowaniem. Powieść należy do mało znanego gatunku i chociażby przez to, warto ją przeczytać. Kto się tego może podjąć? Prawie każdy. Chociaż polecam to bardziej osobom, które chcą poczytać o cięższych tematach, bo nie ukrywam, w tym tomie dużo się dzieje i dużo informacji na temat śmierci mną wstrząsnęło...