Potępiony Umysł | Autor: Sandra Feeser

Monika ma szczęście w życiu. Mieszka we własnym domku pod miastem. Jest wykładowcą dietetyki. Na dodatek, ma wspaniałego i wspierającego ją męża, z którym to spodziewa się długo oczekiwanego dziecka!

Nikt jednak nie sądzi, że sielanka tak nagle dobiegnie końca. W wyniku tragicznego wypadku, Monika traci wszystko, co było dla niej najcenniejsze. Dzisiaj sama musi sprostać codzienności. Kobieta przeszła wiele poważnych operacji kręgosłupa. Wspiera się o kulach. Rehabilituje się. Po trudach związanych z wypadkiem, postanawia żyć i wziąć się w garść, tyle, że nie jest to łatwe bez najbliższych i ukochanych dla niej osób u boku.

Przełomowym momentem w jej nowym życiu stają się odwiedziny swojego męża oraz synka na cmentarzu. Czuje czyjąś obecność, ale niestety, obok niej nikogo nie ma. Od tamtego dnia kobietę nawiedzają w snach tragiczne obrazy, w których giną w sposób brutalny dziewczyny. Początkowo, Monika sądzi, że to sygnały, jakie wysyła jej podświadomość, która ta skumulowała w sobie trudne doświadczenia i wspomnienia. Kiedy jednak w telewizji widzi dziewczynę z koszmaru, postanawia sprawę wziąć w swoje miejsce. Monice nic nie stoi na przeszkodzie. Pakuje torby i wyrusza na drugi koniec Polski, do Zakopanego, aby podzielić się swoimi realistycznymi obrazami z funkcjonariuszami policji.

Ku zaskoczeniu Moniki, nie zostaje wyśmiana oraz wyzywana od wariatek czy wróżek. Informacje, która ona podaje zaskakują policjanta, Tomasza, który prowadzi sprawę. Mężczyzna trzyma na dystans relacje Moniki, ale stopniowo zmienia zdanie, kiedy Monika dzieli się informacjami, o których nie powinna mieć żadnego pojęcia.

Śledztwo nad zaginioną nastolatką trwa. Co więcej, policja starała się również rozwikłać zagadki wcześniejszych porwań oraz morderstw. W międzyczasie, Tomek oraz Monika na swój sposób, przyjacielski zbliżają się do siebie. Wzajemnie okazują sobie wsparcie, okazują słowa otuchy. Jedno z pozytywnym oddźwiękiem wpływa na drugie. Tomasz, który był odbierany za izolującego się gbura, okazuje się człowiekiem chorym, który przede wszystkim potrzebuje nieco zrozumienia, zaś Monika odkrywa w sobie miłość do gór, do miasta, do panującej w nim atmosfery i życzliwości, jakich doświadcza od miejscowych ludzi.

Kiedy pojawiają się nowe tropy, Tomasz oraz Monika są coraz bliżej tropów. Niestety, ale sprawca znajduje się tak blisko. Do kolejnej tragedii już niebawem dojdzie..

Dawno nie czytałam tak wyśmienicie opracowanego w treści kryminału. Tym bardziej doceniam, ponieważ jego autorką jest Sandra Feeser, mieszkanka Chełmży, z wykształcenia pani kosmetolog, a na dodatek kobieta, która wezbrała w sobie siły, zdobyła się na odwagę i napisała książkę budując fabułę na swoim trudnym doświadczeniu. Należy się szacunek i brawa za chęć podzielenia kawałkiem siebie, choćby wplatając ten kawałek pomiędzy pojedyncze wersy.

Pierwszy raz miałam przyjemność zderzyć się z kryminałem, który został, co do rozdziału dokładnie przeanalizowany. Oznacza to, że autorka stopniowo dawkowała emocje, na tyle, że nie mogłam doczekać się finału. Przez większość książki nie mogłam domyślić się, kto stoi za zbrodniami, mimo że najczęściej okazuje się to osoba z najbliższego otoczenia. Co w szczególności zwróciło moją uwagę, a przy tej okazji zachwyciło, w momencie kulminacyjnym, czyli zidentyfikowania mordercy, autorka od razu nie zakończyła wątku. Pozwoliła, aby akcja wciąż trzymała tempo oraz wysokie napięcie, chociażby pod względem próby zrozumienia oraz motywu działań oprawcy.

Reasumując, książka jest rewelacyjna. Czyta się jednym tchem i nie można od niej oderwać się na małą przerwę. Czytelnik pragnie podążać tropem Moniki oraz Tomasza, pomóc im we wskazaniu oprawcy i go trafnie zidentyfikować. Akcja cały czas wciągała, trzymała w napięciu do samego końca, już nie tylko po odgadnięciu, kto stoi za tragediami nastolatek. Z całym przekonaniem polecam ten towarzyszący dreszczyk emocji w trakcie czytania.