Nienarysowane Historie | Autor: Bohdan Butenko

HISTORIE NARYSOWANE I OPOWIEDZIANE

Bohdan Butenko. Któż z nas nie zna tego kultowego, legendarnego wręcz autora? "Miś", "Świerszczyk", "Płomyczek" czy "Płomyk" przez długie lata prezentowały jego proste, acz ujmujące i po dziś dzień zachwycające komiksy. A ile przy tym zilustrował książek dla dzieci i młodzieży z czasów PRL-u? Sam posiadam na półce urocze wydanie „Wakacji z duchami”, do którego stworzył rysunki i chociaż jest już sfatygowane i ma swoje lata, nie zamieniłbym go na nowe właśnie ze względu na nie. Dlatego kiedy tylko zobaczyłem wywiad z nim, jego biografię, zilustrowaną przez samego Butenkę na dodatek, po prostu nie mogłem po nią nie sięgnąć. I oto jestem. Krótka była to lektura, szybka, ale jakże przyjemna. I jakże warta każdej spędzonej nad nią chwili.

Anna Dobiecka dala się uwieść urokowi autora. Wyważony starszy pan, nieco tajemniczy, jak sama o nim pisze, zachwycił ją, urzekł i rozbawił. Czy swoim poczuciem humoru i wielkim talentem do opowiadania zabawnych historii. I chociaż on był w Polsce, a ona w Anglii, postanowiła spisać te jego opowieści. Przeprowadzić z nim wywiad, ale wywiad nie do końca typowy, bo telefoniczny. Niezgranie stref czasowych, niezgranie telefoniczne, brak czasu, problemy, trudności... wszystko to piętrzyło się, nawarstwiało, ale wreszcie się udało. A skutkiem tego jest niniejsza książeczka, która, zaczynając się w momencie gdy autor miał cztery, może pięć lat i wybierał z rodzicami na wakacje, zabiera nas w podróż poprzez anegdoty jego życia, przybliżając losy, dzieje i wszystko, co związane z Bohdanem Butenką w lekki, prosty i zabawny sposób...

„Gapiszon”, „Kwapiszon”, „Gucio i Cezar”, znamy to, kojarzymy, pamiętamy. Ileż pokoleń czytelników wychowało się na nich i zachwycało. Dla wielu były to pierwsze kontakty z komiksem, dla innych miłość i wielki sentyment. Całkiem niedawno przeczytałem zbiorcze wydanie przygód „Gucia i Cezara” i bawiłem się naprawdę znakomicie, więc muszę powiedzieć, że komiksy Butenki wcale się nie zestarzały. I nie zestarzeje się także ta książka.

Co jest w niej takiego? Szczerość i prostota. Butenko nie rozgaduje się, że tak to kolokwialnie określę, jego wspominki – czy to za sprawą jego samego, czy też podziału dokonanego przez Annę Dobiecką – są zwięzłe, krótkie, ale treściwe. Ciekawie podane, przypominają bardziej anegdoty niż typowe odpowiedzi na pytania, ale czy ktoś spodziewał się wielkiej powagi po tym kultowym człowieku? W Butenko kryje się wieczne dziecko i jest ono wyraźne, jak u niewielu w tym wieku (rysownik urodził się w roku 1931, a więc ma już 85 lat!), co tylko wywołuje silniejsze sentymentalne emocje.

Całość zyskała także znakomitą oprawę graficzną. Rysunki autora zdobią co drugą stronę, jest ich dużo, cieszą oko, poprawiają humor, a co więcej przedstawiają wszystkie najważniejsze postacie, jakie wykreował. Jak dla mnie coś wspaniałego. Proste, a skuteczne. Krótkie, a obszerne. Po prostu znakomite. Balansujące na granicy komiksu i książki.

Całkiem niedawno po polsku ukazała się komiksowa (auto)biografia Stana Lee, legendy wydawnictwa Marvel i obrazkowego medium, „Nienarysowane historie” można określić mianem ich polskiego odpowiednika, ale zupełnie innego i niepowtarzalnego. Polecam gorąco. Spodoba się wszystkim fanom dobrych książek biograficznych, spodoba także miłośnikom komiksów. A przy okazji przedstawia kawał historii dzieciństwa pokolenia naszych rodziców i nas samych. Warto pod każdym względem.