Zgnilizna | Autor: Siri Pettersen

Dziecko Odyna wpadło w moje ręce tuż przed tegorocznymi wakacjami. Do sięgnięcia po tę książkę nakłonił mnie zakrwawiony ogon z okładki. Zachodziłam w głowę, o co mogło z nim chodzić. Nie znam się specjalnie na mitologii z krajów skandynawskich, ale nie przypominałam sobie, żeby Odyn miał ogon. Teraz już wiem, o co z nim chodziło. Nie zdradzę tego oczywiście, żeby nie popsuć niespodzianki osobom niewtajemniczonym. Póki co opowiem wam o kolejnej części cyklu Krucze pierścienie.

Hirka znalazła się w sytuacji nie do pozazdroszczenia. Utknęła w martwym świecie, rozdarta pomiędzy łowcami ludzi, martwo urodzonymi oraz tęsknotą za przyjacielem Rimem. Próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości, co nie jest takie proste. Hirka stara się odnaleźć prawdę o swoim pochodzeniu. Nie wie, komu może zaufać. W jej myślach ciągle krąży Rime. Co się z nim stanie w tej części? Jak potoczą się losy Hirki?

Jeszcze parę miesięcy temu nie pomyślałabym, że będę zaczytywać się w fantastyce. Ale stało się. Przepadam przy takich książkach na dobre. Ze Zgnilizną spędziłam cały wieczór i choć moje oczy same się zamykały, nie potrafiłam odłożyć powieści na półkę. Musiałam dowiedzieć się, co się dalej stanie.

Siri Pettersen stworzyła niesamowity cykl. Nie tylko powołała do życia bohaterów z krwi i kości (o Hirce powiedziałabym nawet, że miała jaja większe od niejednego faceta), ale także wykreowała namacalne niemal światy. Podróżując po nich wraz z bohaterami, czułam się tak, jakbym była obok nich. Moja wyobraźnia działała na podwyższonych obrotach. Jestem absolutnie oczarowana Zgnilizną.

Pokochałam Hirkę z całego serca. Trafiła do umierającego świata, który jest wypełniony zgnilizną. Technologia, którą tam zastaje, jest dla niej zupełnie obca. Dziewczyna przeżywa szok. Nie zna języka, ale wie, że musi przystosować się do nowej rzeczywistości. Hirka nie jest jednak do końca świadoma tego, do czego doprowadzą ją poszukiwania prawdy o samej sobie. Nie zdaje sobie sprawy z niebezpieczeństwa, jakie na nią czyha.

Nie jestem w stanie porównać powieści Siri Pettersen do jakichkolwiek innych książek. To dla mnie coś nowego. Czytając ten cykl, przeniosłam się do innej rzeczywistości. Nie mogę już doczekać się kolejnej części.

Już od samego początku w Zgniliźnie dzieje się sporo. Nie można narzekać na nudę. Akcja nabiera tempa z każdą stroną, a czytelnik daje wciągnąć się w opowieść, z zaciekawieniem śledząc poczynania bohaterów. Moim zdaniem druga część cyklu pobija na głowę pierwszą. Oby trzecia utrzymała ich poziom.

Nie dziwię się, że książki Siri Pettersen podbijają świat. To coś nowego, niesamowitego. Wiem, że się powtarzam, ale jestem absolutnie oczarowana tym cyklem i czekam na więcej. Mam nadzieję, że czytelnicy, którzy mają za sobą lekturę Zgnilizny, podzielają moje zdanie.

Jeżeli nie czytaliście Dziecka Odyna, nie radzę wam sięgać po Zgniliznę. Tylko zrobicie sobie krzywdę i będziecie zagubieni już od pierwszych stron. Nie róbcie sobie tego. Przeczytajcie najpierw pierwszą część cyklu, a potem, jeśli ona wam się spodoba, poszukajcie drugiej. W innym przypadku niewiele zrozumiecie. Kto będzie zainteresowany książką? Wszyscy fani krajów skandynawskich i fantastyki. Myślę, że połączenie zaserwowane przez Siri Pettersen zaspokoi ich wymagania odnośnie literatury. Ja w każdym razie jestem w pełni usatysfakcjonowana i głodna kolejnych wrażeń.

Pierwsza część trylogii Krucze pierścienie autorstwa Siri Petteresen została doskonale przyjęta przez krytyków i czytelników. Autorka została uhonorowana wieloma nagrodami za ten niezwykle udany debiut fantasy, którego pojawienie się na rynku wydawniczym porównywano do sensacji wywołanej serią Millenium Stiega Larssona. Powieść Dziecko Odyna okazała się nowym powiewem w nieco już sztampowym świecie literackiej fantastyki. Rozmach, z jakim została napisana pierwsza część porównać można jedynie do dzieł Tolkiena, które współcześnie uważane są za arcydzieła literatury fantastycznej. Historia nastoletniej Hirki zmagającej się z odrzuceniem w pięknej, magicznej i niebezpiecznej Manfalli zaskarbiła sobie serca wielu milionów czytelników na całym świecie.

Druga część zatytułowana Zgnilizna rozgrywa się po sześciu miesiącach. Brutalnie wyrwana z Ym- miejsca, które jeszcze niedawno uważała za dom, Hirka stara się nauczyć się życia w nowoczesnym świecie ludzi. Niestety na przeszkodzie stoi bariera językowa oraz kulturowa. Dziewczyna czuje się obco w świecie, który wydaje się być skazany na zagładę. Żyjący w nim ludzie nie są przyjaźni, ani pomocni i patrzą z odrazą i strachem na osoby wyglądające i zachowujące się odmiennie. Naszą bohaterkę ten nowy świat jednocześnie fascynuje i przeraża, bo niemalże na każdym kroku czyha na nią niebezpieczeństwo. Właśnie w takich okolicznościach poznaje Stefana - łowcę istot, które ludzie zwą Zapomnianymi. Razem wyruszają w drogę po Europie, by raz na zawsze pokonać istoty zamieniające ludzi w nieśmiertelnych niewolników krwi. W międzyczasie Rime przebywający w siedzibie rady nie może pogodzić się ze zniknięciem ukochanej. Dramatycznie próbuje wszelkich możliwych sposobów, by doprowadzić do jej powrotu. Zdesperowany udaje się po pomoc do tancerki Dayamanti, która proponuje mu rozwiązanie skuteczne, ale niebezpieczne i wymagające ogromnego poświęcenia.

Ta część opowieści jest bardziej mroczna niż poprzednia. Mimo, że rozgrywa się na dwóch płaszczyznach, to autorka doskonale poradziła sobie z wpleceniem wątków fantastycznych w ludzki świat. To połączenie z pozoru dwóch niepasujących światów w wykonaniu Siri Pettersen jest bardzo udane i przemyślane. Autorka ponownie zaskakuje nietypowymi rozwiązaniami fabularnymi i zadziwia nawet najbardziej wymagającego odbiorcę. Największe zaskoczenie budzi prawdziwe pochodzenie Hirki i przeznaczenie ku któremu nieświadomie dąży.

W tym tomie jeszcze lepiej widoczne są poglądy autorki. Oprócz kwestii przyjaźni, miłości i dorastania, wiele uwagi poświęca innym ważnym tematom. Wskazuje na wyobcowanie Hirki, jej zmagania z tym, aby stać się podobną do innych ludzi. Niestety naszą bohaterkę czeka porażka. Ona nie przystaje ani do Aetlingów ani do ludzi, bo jest istotą hybrydyczną, która już zawsze będzie poszukiwać własnej tożsamości.

Poruszana jest także kwestia ekologiczna. Posługując się punktem widzenia Hirki wskazuje na zbliżającą się zagładę świata. Wszechobecny przemysł zanieczyszczający przyrodę oraz żywność powoduje, że nasz świat toczy wszechobecna zgnilizna, którą jedynie nasza bohaterka jest w stanie wyczuć. Ten dziwny świat pozbawiony jest Evny, życiodajnej siły, która utrzymuje równowagę w przyrodzie i pozwala na koegzystencję ludzi z naturą. Zdaniem bohaterki Europa to kraina wysoko rozwinięta, ale barbarzyńska, np. pod względem obrządu pochówku zmarłych. Hirkę martwi to, że niemalże wszędzie widoczne są plastikowe rzeczy walające się po ulicach.

Ogromne znaczenie ma także kwestia wędrówki Hirki ku jej przeznaczeniu, by zostać bohaterem. Od razu przypomina mi się schemat Campbella opisujący proces stawania się bohaterem, który obejmuje następujące etapy: Odejście, Inicjację (wędrówkę, podczas której adept poddawany jest próbom) i jego tryumfalny Powrót, w którym ukazuje pełnię swoich umiejętności. Tak samo jest w przypadku bezogoniastej dziewczyny, która z pozoru zwykłej i nic nieznaczącej osoby przekształca się (poprzez zdobyte doświadczenia i pomyślnie przechodzone próby) w kobietę silną i zdolną do stania się nie tylko bohaterką, ale i przywódczynią, czego zalążki widoczne są już w tym tomie. Idąc tropem tego schematu, jestem przekonana, że tom trzeci przyniesie ostateczne ukształtowanie się Hirki jako bohaterki i przywódczyni swego ludu.

Serdecznie polecam powieść Zgnilizna, która jest doskonałą kontynuacją tematyki podjętej w Dziecku Odyna. Siri Pettersen ponownie zaskoczyła mnie bardzo przemyślaną fabułą i zaskakującymi momentami akcji. Podczas czytania nie nudziłam się ani chwili. Powiem tylko tyle: już nie mogę doczekać się trzeciego tomu!

Jako ogromna fanka zarówno szeroko pojętej literatury skandynawskiej jak i fantastyki nie potrafiłabym przejść obojętnie obok książek Siri Pettersen. Autorka urodziła się w 1971 roku, jest norweską pisarką, projektantką stron internetowych oraz ilustratorką. Debiutowała w 2013 roku wydając "Dziecko Odyna", pierwszy tom cyklu "Kruczych Pierścieni" - oryginalnej sagi fantasy osadzonej na staronordyckim gruncie, która została uhonorowana norweskimi nagrodami Fabelprisen i SPROING dla debiutujących autorów. Drugi tom pod tytułem: "Zgnilizna" wydany został już w 2016 roku. Na samym początku szczerze przyznam, że ów tom jest niezwykłym przypadkiem, a to dlatego, iż bardzo rzadko się zdarza, by kontynuacja książki okazała się być lepsza od pierwszej części! W tym przypadku Siri Pettersen jest mistrzynią! W "Zgniliźnie" autorka pokazała, że potrafi znacznie więcej niż początkowo przypuszczaliśmy! Akcja jest bardziej dynamiczna, wciągająca. Książka opisuje dalsze losy głównej bohaterki - nastoletniej dziewczynki o imieniu Hirka. Dowiadujemy się kim dokładnie jest dziewczynka oraz poznajemy mroczne tajemnice, które w sobie nosi. Ponadto w "Dziecku Odyna" akcja toczy się w odrębnym świecie Ym - wyidealizowanej wersji Norwegii z technologią na poziomie średniowiecza, zaś w drugiej części trylogii akcja przenosi się do świata współczesnego wypełnionymi najnowszymi wynalazkami technologicznymi. A zatem autorka postanowiła całkowicie zmienić scenerię utworu. Hirka trafia do Anglii, do miasta York w Wielkiej Brytanii. Bohaterka nadal poszukuje wskazówek na dręczące jej pytania dotyczące jej pochodzenia. Jej losy zmieniają się wraz z odkryciem wielu tajemnic, a także z dotarciem do swych rodzinnych korzeni. Rzucona w nieznany świat, który jest na wymarciu, otoczony ludźmi żądnymi sławy, bogactwa i władzy, a także z oznakami zgnilizny i rozkładu, zawzięcie walczy o przetrwanie. Zmuszona jest do szybkiej nauki nowego języka, a także zrozumienia obcego świata. Książka trzyma czytelnika w napięciu od pierwszej, aż po ostatnią stronę. Refleksje bohaterów mają znaczący wpływ na nas samych. Starannie dopracowana wielowątkowość fabuły zaskakuje i stwarza niepowtarzalny nastrój. Istotne są także nieszablonowe pomysły Pettersen oraz dynamiczne zwroty akcji. "Zgnilizna" to lektura zapewniająca niezwykłą przygodę w nieznane. Zachwyca, imponuje i bez reszty porywa! Osobiście przeczytałam jej pięćset dwadzieścia osiem stron w zaledwie dwa zimowe wieczory. Wszelkie panujące nastroje i odczucia bohaterów dzięki zręcznym opisom Siri realnie odczuwa się wraz z bohaterami. Lekki język oraz styl pozwala na niezwykle szybkie, bezproblemowe i co najważniejsze - przyjemne czytanie powieści. Niesłychanie wartka akcja i przejścia pomiędzy teraźniejszym, a przeszłym światem są płynne i nie wystawiają czytelnika na zgubę. Kreacja postaci i fabuła świata przedstawionego przedstawione w bardzo szczegółowy sposób są niebanalne, oryginalne i zachowują klimat książki. Jeśli zaś chodzi o szatę graficzną tomu, to przyznam, iż jestem nią wręcz oczarowana. Estetyczna, prosta i jednocześnie bardzo klimatyczna okładka. Niekompletna jeszcze seria "Kruczych pierścieni" pięknie prezentuje się w mojej domowej biblioteczce. Z nieukrywaną niecierpliwością wyczekuję ostatniego, finałowego tomu, której tytuł brzmi: "Evna". Książkę polecam przede wszystkim fanom literatury fantastycznej, a także czytelnikom, którzy cenią sobie dzieła skandynawskie. Choć "Krucze pierścienie" opowiadają o losach nastoletniej Hirki, ich odbiorcą może być dosłownie każdy: zarówno starszy jak i młodszy, kobieta jak i mężczyzna. Bez wahania daję drugiej książce Pettersen ocenę prasową w skali od 1 do 6 - 6. Gorąco polecam!