Turyści Polservisu. Część I. Tunezja | Autor: Jerzy Z. Sobolewski

PRL nigdy nie przestanie mnie fascynować. Znam ten okres w historii Polski wyłącznie z lekcji historii oraz opowieści rodziców i starszej siostry. Z chęcią sięgam po publikacje, które opisują tamte czasy. Dlatego też postanowiłam sprawdzić, co na ten temat ma mi do powiedzenia Jerzy Zdzisław Sobolewski, urodzony w 1940 roku w Augustowie turysta, który od wczesnej młodości lubi korzystać z życia. Turyści Polservisu to opis jego pobytu w Tunezji, gdzie mężczyzna uczył studentów zawodu inżynierskiego.

Dziś wyjechanie za granicę nie stanowi większego problemu. Wystarczy pójść do biura podróży albo załatwić wszystko na własną rękę, wsiąść do samolotu i wylądować parę godzin później w innym kraju. Jeszcze 30 lat temu to nie było takie proste. Wielu ludzi marzyło o ucieczce na Zachód. W Polsce nie było czego szukać. Niewielu udało się spełnić to marzenie. Janowi – odważnemu adiunktowi Politechniki Warszawskiej – to się jednak udaje. Trafił do Monastyru, gdzie z kilkoma innymi Polakami rozwijał karierę i poznawał życie kulturalne oraz towarzyskie Tunezji. Książka pozwala zapoznać się ze zwyczajami tubylców, a także przybliża historię kraju.

Czytałam tę opowieść z zaciekawieniem. Dla mnie, dla młodej osoby, takie opowieści to niemal science fiction. Nie wyobrażam sobie tego, że nie mogłabym gdzieś wyjechać. Nie marzę też desperacko o wyjeździe na Zachód. Jerzy Zdzisław Sobolewski pokazał mi zupełnie inny świat. Jego historia była ciekawa. Postacie, które pojawiły się na kartach powieści, były realne, niczego im nie brakowało. Nawet nie zauważyłam, że już zbliżam się do końca.

Autor książki umieścił w niej zdjęcia z tamtych czasów. Nie było ich zbyt wiele, ale bardzo dobrze uzupełniały opowieść. Wyglądały tak, jakby wyjęto je z innej epoki. Jestem nimi oczarowana, choć kiedy spojrzałam na jedno z nich, nie mogłam powstrzymać się od śmiechu. Kiedy przeglądałam tę publikację po raz pierwszy, nie miałam założonych okularów. Nie byłam w stanie odczytać umieszczonego przy nim opisu. Wydawało mi się, że jest na nim mężczyzna we fraku na plaży. To była czarno-biała fotografia i nie widziałam zbyt wyraźnie, co właściwie na niej jest. Gdy spojrzałam na nie drugi raz, zalewałam się łzami. Owszem, był tam pan, ale miał na sobie nie frak, a zawieszone przy pasie ryby. Reszta zdjęć była na szczęście w zdecydowanie lepszej jakości.

Jestem oczarowana tą opowieścią. To dopiero pierwszy tom historii Jana, któremu udało się uciec z Polski, gdzie nie czekało na niego nic dobrego. Była to dla mnie niezwykła podróż w czasie. Jestem pewna, że wkrótce wybiorę się w nią raz jeszcze. Jestem bardzo ciekawa tego, co działo się, gdy mężczyzna przebywał w Algierii. Na pewno będę chciała przeczytać kolejną część.

Sięgnięcie po Turystów Polservisu polecam wszystkim, bez względu na wiek. To świetna okazja, by poznać kulturę Tunezji. Niewiele wcześniej wiedziałam o tym kraju. Sporo się pewnie w nim pozmieniało od lat 80., ale nie żałuję, że wybrałam się tam z autorem. Nie znam jego wcześniejszej twórczości. Będę musiała nadrobić zaległości. Chętnie dowiem się, co jeszcze spotkało Jerzego Zdzisława Sobolewskiego poza granicami kraju. Uwielbiam takie opowieści. Jeśli szukacie mocnych wrażeń i chcecie cofnąć się w czasie – sięgnijcie po tę książkę. Nie będziecie się przy niej nudzić.