John Lydon Gniew Jest Energią Moje Życie Bez Cenzury | Autor: John Lydon

Ten rok był dla mnie wyjątkowo obfity w biografie muzyków. Doczekałam się między innymi mojej upragnionej książki o zespole Queen czy biografii Micka Jaggera i Keitha Richardsa. Teraz przyszła kolej na opowieść o życiu Johna Lydona z Sex Pistols.

Muzyk przyszedł na świat w biednej rodzinie. Był najstarszy z rodzeństwa, miał trzech młodszych braci: Jimma, Boba i Martina. Ojciec często wyjeżdżał, by zarobić na dom, matka praktycznie cały czas chorowała. Kolejne ciąże, poronienia i porody wykańczały ją, więc John musiał pomagać jej w opiece nad dziećmi. Był też z nią, gdy traciła kolejnych potomków. Fragment mówiący o tym, jak wylewał on poronione płody, które przypominały już człowieka, do wychodka sprawił, że musiałam zrobić sobie przerwę od lektury. John Lydon opowiada o sobie bardo szczerze, niczego nie ukrywa. Życie bardzo go doświadczyło, lecz on z każdej rzeczy, która go dotknęła, starał się wyciągnąć odpowiednią lekcję. Co chciałby zrobić na łożu śmierci? „Ostatnia rzecz, jakiej chciałbym doświadczyć w życiu, to zaśpiewać najwyższą nutę, jaka istnieje. A gdyby się okazało, że oznacza to, iż pękłyby wszystkie naczynia krwionośne w moim organizmie, a mój mózg wypłynąłby uszami, byłaby to najcudowniejsza śmierć, jaką mogę sobie wyobrazić. To niekoniecznie musiałoby się odbyć na scenie, łoże śmierci to równie dobre miejsce, żeby przeżyć coś takiego. Ale gdybym w końcu mógł wydobyć z siebie nutę, która połączyłaby mnie z Bogiem... mimo że Bóg czytany od tyłu to nadal pies". Nie będę streszczać biografii Lydona, musicie przeczytać ją sami. Tego nie da się opisać słowami.

John Lydon pokazał w książce wszystkie swoje oblicza. To ekscentryk, jednak ja bardzo go lubię. Ma charyzmę, dystans do siebie i otaczającego go świata. Po dojściu na szczyt kariery nie odbiła mu palma. Nadal nosił dziwne stroje i po prostu był sobą. Czytając Gniew jest energią. Moje życie bez cenzury płakałam i śmiałam się. Nie podeszłam do tej biografii bez emocji. Nie dało się tego zrobić. Już od pierwszych stron wiadomo, że to, co trzymamy w ręce, to prawdziwa bomba wypełniona emocjami. Wystarczy tylko czekać na wybuch. Spodobało mi się to, że John Lydon nie zrobił z siebie pępka świata i wspominał o kolegach po fachu. Dowiedziałam się dzięki temu paru faktów o zespole, którym katowała mnie w dzieciństwie starsza siostra.

Biografię Johna Lydona uzupełniają kolorowe wkładki ze zdjęciami przedstawiającymi głównego bohatera opowieści w różnych etapach jego życia. Jak to skwitowała moja mama, tylko na fotografiach z dzieciństwa wygląda jak człowiek, później robi z siebie pajaca. Ja tak nie uważam. Podziwiam go za jego wizerunek. Nie wyobrażam go sobie w innych strojach. To po prostu nie byłby już ten sam John Lydon, którego, wstyd się przyznać, trochę się w dzieciństwie bałam.

To jest naprawdę jedna z lepszych muzycznych biografii, jaka ukazała się w tym roku na polskim rynku wydawniczym. Prawdziwa, mocna, wzbudzająca emocję. Uwielbiam takie książki. Gniew jest energią zajmie w mojej biblioteczce honorowe miejsce. Jestem oczarowana tą publikacją. In Rock odwaliło kawał dobrej roboty. To gratka dla fanów zespołu Sex Pistols. Ostrzegam jednak, że niepełnoletni czytelnicy nie powinni się raczej za nią zabierać. To lektura dla starszych czytelników.